The new rules for social media, OTT platforms, digital news media.

Observing the new rules that the center has introduced for intermediaries, saying this to control misuse of social media and covered OTT platforms. The idea of experiencing the internet will change fundamentally under the Information Technology (Intermediary Guidelines and Digital Media Ethics Code.) Rules, 2021 (the "Intermediary Rules.") While all the rules have been framed and notified under the existing Information Technology (IT) Act, the administrative powers for regulation of OTT and digital news sharing platforms shall be under the Ministry of Information and Broadcasting (I&B). The new rules were disclosed at a joint press conference by Information Technology Minister Ravi Shankar Prasad and Information Broadcasting Minister Prakash Javdekar. The suggested new rules will cover social media companies such as Facebook, Twitter, What's app etc, OTT Platforms such as Netflix, Amazon Prime, Hotstar etc, and all the digital news publishers. The 29 pages of new rules are neither under parliament scrutiny nor are they statutory but they will still provide broad powers to the government for the regulating and censoring social media, online news media and OTT platforms. The new rules empowers the Information & Broadcasting secretary to directly block the content for public access for specific content in case of an emergency. As per new rules social media intermediaries will have to up their due diligence standards. Every company's privacy policy, agreements will have to inform their users to not upload, publish, share information that is defamatory, obscene, patently false or misleading, etc. They will have to appoint a grievance redressal officer and disclose their name and contact details on their website. Grievance officers must acknowledge the complaint within twenty four hours and resolve it within fifteen days from its receipt. The rules also specify that identification of the first originator of the information(only for the purposes of prevention, detection, investigation, prosecution or punishment of an offence related to sovereignty and integrity of India, the security of the state, friendly relations with foreign states, or public order.) OTT platforms will have to classify content into five age based categories: U(universal), U/A 7+(years), U/A 13+(years), U/A 16+ and A. Digital news media must follow Press Council of India, Cable TV Network (Regulation) Act norms, similar to their print and TV peers. According to some experts regulation of OTT and news media platforms through proxy is grossly unconstitutional. The government has conveyed it is a move to fight against fake news. While some experts have raised concerns about encryption if companies like whats app, signal, etc will need to follow them. Without data protection law, social media companies collect data of our government IDs without any regulatory body. (The new rules indicates, the social media intermediary will not be required to unveil the contents of any electronic message, any other information related to the first originator, or any information related to its other users. However, 69A of the IT Decryption Rules contain powers to make demands for the message content. The new rule clarifies that discloses of content may only be passed for serious offences, some categories are open ended. For instance, "public order" grounds are quite broad in functioning and open for many demands.) "Due to excessive vagueness in the rules, there is a possibly of over compliances by social media companies to escape liability. The collateral damage here is citizen free speech and privacy which will be unconstitutionally hampered as a result. " Internet Freedom Foundation has tweeted. They also added "there are better ways to tackle such content than sliding down the slope of automated censorship and surveillance culture. " Submitted by: Dipankar Das Department of communication and journalism, Gauhati University

Thrissur Pooram

‘Pooram’ literary means a congregation. Folklore had it that,every year the deities of the neighbouring hamlet’s meet at the Vadakkunnathan temple. On that day, the heavenly hosts bring the heaven down on earth drowning the land and skies in joyful time. Ten temple participate in Thrissur Pooram which is held in Thrissur, a small town in the Northern part of Kerala. For the town of Thrissur the sleepless nights start even before the Pooram. Fairs and exhibitions are the another interesting part. Which lend a touch of additional flicker to the ever so engrossing Pooram colours. The dazzling elephant adornment exhibition is a rare one of its variety and pulls out swarms of visitors every year. The dawn of Pooram day at the Thiruvambady Temple around 7 in the morning a sub deity goddess Yogamaya Devi starts her journey to the Vadakkunnathan Temple. Eight other celestials from numerous temples in the circumstances also set off to the Vadakkumnathan Temple. The final convergence of all the many Poorams from each temple becomes a virtual feast for the eyes and a symphony beatific for the ears. The cavalcade from the Thiruvambady Temple ends at the Brahmaswam Madham for particular rituals. From there the procession moves on to the Vadakkunnathan Temple with the addition of Panchavadyam, a traditional orchestra. At the Paramekkavu Temple by noon the goddess of this temple sets out to the Vadakkumnathan Temple. Once the goddess comes out the kudamaattam( The changing umbrellas) decked with finery commences in front of the Paramekkavu Temple. The Elanjithara Melam is one of the main allurement of the Pooram. It welcomes goddess Paramekkavu Bhagavathy or her annual visit to Vadakkumnathan Temple. From the southern Gopuram, the procession from Paramekkavu emerges guided by the one from Thiruvambady. The most captivating sight of the Pooram is the competition of changing the display of the decorative umbrellas. The unfathomably crafted decorative umbrellas bestow the evening its rainbow shades. The Pooram celebrations that begin in the morning continue until the noon of the next day. The fascinating fireworks signs the grand finale of the Pooram and is a proper tribute to its glorious unity of sight and sound. All who bore viewers to the festive ceremonies join together to share a meek ritualistic meal, the poorakanji. The curtain falls , mortal and immortal alive for another joyful year and the promise of another sumptuous Pooram. Thrissur Pooram is one of Kerala’s largest poorams.It was cancelled last year due to the coronavirus pandemic but this year Thrissur is busy to set the festival back and it will be done more meticulously. The people of Kerala is very happy about it and everyone is waiting for the best time to reach. Manjima Nambiar 1st semester, Department of communication and journalism

GARDENING AS STRESS BOOSTER –

From my personal experience I want to share that gardening is really a very good habit. It helps us calm our mind during our hectic schedule. Sometimes due to certain reasons I kind of feel really anxious and get disconnected from the outside world . I get so restless that I can't concentrate and get frustrated by all the negative news I hear. At that time I want a kind of mental shift. So, what I did was I used to spend some time in the company of my beloved plants and started identifying them. Once I am in that atmosphere I have no sense of time. I love the fragrance of the flowers and their soft colours that transport me into another world.. When I touch the branches and leaves of the plants their softness makes me feel overjoyed. My fingers love those sweet sensation. When I see young leaves sprouting I feel thrilled. This is actually a message of love and friendship from innocent plants. Also to see birds flying from tree to tree fills my inner self to ecstacy. T his whole atmosphere is a complete world of perfect relaxation and peace of mind. Seeing them as soon as I wake up in the morning makes me feel refreshing . So, I have been wondering what’s the deal with the plants what’s going on in my body why do I feel so better when I am around them. Right from my childhood I have been very much interested in gardening. But the hectic schedule didn’t let me do that. During lock down I was actually able to resume my passion of gardening. Initially I didn't know much about gardening but later on I got acquainted with the gardening techniques. Like choosing of the plants, preparation of soil for different flowers, removing weeds, quantity of water they need etc. I also do grafting and cutting of the undesired branches. I actually find great pleasure in these works. ‌There are many benefits we can get from gardening--- ‌GARDENING CAN GIVE US A BOOST OF VITAMIN D- Whenever we are Gardening we are exposing ourselves to sunlight. As we know sunlight helps us in producing vitamin D in our body which provides us immunity against the host of different ailments like heart diseases, cancer, oesteoporosis and others. ‌GARDENING CAN RELIEF STRESS- Gardening can help reduce symptoms of depression and anxiety by giving us a chance to focus on something and put our mind to work with a goal and task in mind. ‌ USING FLOWERS TO ATTRACT POLLINATORS -Most flowers attract helpful pollinators such as bees butterflies , moths and other pollinators which are necessary for our survival. ‌PLANTING FLOWERS FOR CLEANER AIR-whenever we are gardening we are inhaling a lot of freshly produced obstacles especially in the morning. Not only that studies have shown that there is a special kind of bacteria in soil known as n Vakeel and whenever we are gardening we area enhaling that bacteria. It actually helps us relax to a great extent. ‌PLANTING FLOWERS AS EXCERCISE- Gardening is an effective workout that uses many different muscle groups while increasing flexibility. Digging and planting burns calories and uses muscles, while reaching and bending stretches the body to increase elasticity in those muscles Hence, Gardening isn’t just about making our house look good but also it can do wonders for our own wellbeing and mental health. Protiva Bismith 1st Semester DCJ GU

*পিপলান্ত্ৰি - এখন ব্যতিক্ৰমী গাওঁ*

মৰুভূমিৰ বাবে বিখ্যাত ৰাজ্য ৰাজস্থানৰ জয়পুৰ চহৰৰ পৰা কিছু দূৰত অৱস্থিত এখন গাওঁ - নাম হৈছে পিপলান্ত্ৰি। কেৱল ভাৰততেই নহয় সমগ্ৰ বিশ্বৰ ভিতৰতেই বিখ্যাত এই গাওঁ খন জনাজাত কিছু ব্যতিক্ৰমী পদক্ষেপ তথা চিন্তা-ধাৰাৰ বাবে। ২০০৭ চনত তেতিয়াৰ ৰাষ্ট্ৰপতি ড° এ পি জে আব্দুল কালামে ৰাষ্ট্ৰপতিৰ পুৰস্কাৰ আগবঢ়ায় এই পিপলান্ত্ৰি গাৱলৈ। প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য্যত চহকী তথা পৰ্য্যটনস্থলীৰূপে খ্যাত এই গাওঁ খনত প্ৰতিবছৰে বিভিন্ন ঠাই আৰু দেশ বিদেশৰ পৰা বহুতো পৰ্য্যটকৰ আগমন ঘটে।বৰ্তমান সকলোকে অনুপ্ৰাণিত কৰা তথা সকলোৰে আদৰ্শ গাওঁ হিচাপে পৰিগণিত হোৱা এই সেউজীয়া গাওঁখন এসময়ত প্ৰাকৃতিক প্ৰদূষণ আৰু পানীৰ নাটনিত ভুগি ধ্বংসৰ দিশে গতি কৰিছিল। মাৰ্বল পাথৰৰ বাবে 'গিনিজ ৱৰ্ল্ড ৰেকৰ্ডছ'ত স্থান লাভ কৰা পিপলান্ত্ৰি গাঁৱত ডাঙৰ ডাঙৰ ব্যৱসায়ীসকলে মাৰ্বল পাথৰ আহৰণৰ বাবে দিনে নিশাই খনি কাৰ্য অব্যাহত ৰখাৰ ফলত গাওঁখনৰ পৰিবেশ প্ৰদূষিত হৈছিল আৰু লগতে নৈ, জলাশয় পুখুৰী আদিৰ পানীও প্ৰদূষিত হৈছিল। অন্যহাতে গছ-গছনিৰ হাৰ দ্ৰুতগতিত কমি অহাৰ ফলত ভূগৰ্ভৰ পানী ৮০০ ফুট তললৈ নামি গৈছিল। প্ৰদূষণৰ কবলত পৰি কোঙা হৈ যোৱা এই গাওঁ খনক পুনৰাই জীয়াই তোলে শ্যাম সুন্দৰ পালিৱাল নামে এগৰাকী ব্যক্তিয়ে। প্ৰদূষণ আৰু স্বচ্ছ পানীৰ অভাৱত গাঁওখনত বিভিন্ন ৰোগে দেখা দিয়ে আৰু যাৰ ফলত পালিৱালৰ কন্যা কিৰণে দেহশুস্কভৱন ৰোগত আক্ৰান্ত হৈ মৃত্যু বৰণ কৰে। কন্যাৰ মৃত্যুত দুঃখিত হৈ পৰা পালিৱালে তেতিয়াৰ পৰা এক নতুন নিয়ম প্ৰৱৰ্ত্তন কৰে যাক 'কিৰণ নিধি যোজনা' হিচাপে নামাকৰণ কৰে। এই নিয়ম অনুসৰি গাঁওখনত জন্ম হোৱা প্ৰতিজনী কন্যা সন্তানৰ নামত ৰাইজে ১১১টা গছপুলি ৰোপণ কৰিব লাগিব আৰু লগতে সেই গছপুলিৰ চোৱা চিতা আৰু প্ৰতিপালনো কৰিব লাগিব। পালিৱালে জানিছিল যে প্ৰকৃতিক ৰক্ষা কৰাৰ একমাত্ৰ উপায় আছিল গছ-গছনি ৰোপণ আৰু পানী সংৰক্ষণ কৰা। কিয়নো গছে ভূ গৰ্ভৰ পানীৰ স্তৰ ওপৰলৈ অনাত সহায় কৰে লগতে এটুকুৰা শুকান ঠাইক সেউজীয়া তথা সাৰুৱা কৰি তোলে। তাৰোপৰি গাঁৱৰ মুখিয়াল হিচাপে কাম কৰা শ্যাম সুন্দৰ পালিৱালে গাওঁখনৰ লোকৰ মনৰ পৰা কন্যা সন্তানৰ প্ৰতি বৈষম্যৰ মনোভাৱো দূৰ কৰে। ছোৱালীক সকলোতে আগস্থান দিয়া এই গাঁওখনত যেতিয়াৰ পৰাই এনেদৰে গছপুলি ৰোপণ কৰা হ'ল তেতিয়াৰ পৰাই গাওঁখন প্ৰদূষণ মুক্ত হবলৈ ললে। তাত চলা মাৰ্বলৰ অবৈধ খনন কাৰ্য বন্ধ কৰি দিয়া হ'ল।ফলত গাওঁখনৰ পৰিবেশ বিশুদ্ধ হৈ গাওঁখনলৈ পুণৰ সুখ সমৃদ্ধি ঘূৰি আহিল। এই গাৱঁত ৰাখী বন্ধনৰ দিনা ছোৱালী আৰু মহিলা সকলে গছত ৰছী বান্ধে । এই আৰ্হি লৈ আৰ্জেণ্টিনাৰ এটা দলে "Tree Sisters" নামে এখন চিনেমাও নিৰ্মাণ কৰে। ইয়াৰোপৰি এই গাওঁখনৰ ওপৰত বহুতো তথ্যচিত্ৰও নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। ইউটিউব, ফেচবুক, টুইটাৰ আদি বিভিন্ন ধৰণৰ সামাজিক মাধ্যমত পিপলান্ত্ৰি গাঁৱৰ বিষয়ে বিভিন্ন তথ্যও পোৱা যায়। দেখা যায় যে সম্প্ৰতি অত্যাধিক উদ্যোগীকৰণৰ ফলত আমাৰ দেশৰ সেউজীয়া পৰিৱেশ বিনষ্ট হৈ এতিয়া ধ্বংসৰ পথত আগবাঢ়িছে। সেয়েহে শ্যাম সুন্দৰ পালিৱাল আৰু পিপলান্ত্ৰি গাঁৱৰ লোকৰ দৰে আমি সকলোৱে সজাগ আৰু প্ৰকৃতিৰ প্ৰতি দ্বায়বদ্ধ হৈ সেউজীয়া সুৰক্ষাৰ বাবে এনেধৰণৰ কিছুমান পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰা উচিত কিয়নো প্ৰকৃতি জীয়াই থাকিলেহে আমিবোৰ জীয়াই থাকিব পাৰিম। নিতাশ্ৰী বৈশ্য যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ প্ৰথম ষান্মাষিক

ADMIST THE CLOUDS

.

Isn't it so great to see such a beautiful scene whenever we look at the sky. Like seriously such a wonderful creation of God is mother nature. And photographs are meant to enhance the beauty of the surroundings. To click pictures is an art itself and when it comes from within it makes it more beautiful. Every picture tells a story and thats the beauty of photographs that i like it the most. The sky is my favorite thing to gaze at. It is thousands and thousands miles above us but still feels so close to us. The clouds definitely makes it more alluring to gaze at. The blue sky completely complements the white fluffy clouds . The picturesque of the whole photograph is so much satisfying for me . Those fencing and the mountains to complement it obviously. The green beauty and the feeling of the sky touching the ground is beyond my imaginary imagination of course. It feels so great and satisfying to watch the photograph again and again because it doesn't bores me at any cost and on the contrary it puts a happy and soothing impact on the viewer. And the sky of course is my favorite thing to gaze at in my both happy and sad times. And how can someone not love to gaze the beautiful mother nature . The combination of green,blue, white can definitely lift one's mood. Clouds are essential to the earth-atmosphere system. It helps regulate earth's energy balance by reflecting and scattering solar radiation and by absorbing earth's infrared energy. It is also required for precipitation to occur and, hence are an essential part of the hydrologic cycle. Secondly, clouds also have an important effect on earth's temperature but it's a bit complicated. It can both cool down and warm up the temperatures and can also block light and heat from the sun, making earth's temperature cooler. It also plays a great role in weather and climate change making me admire the sky more and more

Relying on Zero wastage

I often used to think about the world in which we are living in. Could we recognise ourselves? What is the guideline or purpose of living?The more we are developing in science and technology, the more we are ruining the sanctity of mother earth. Today everywhere the forest and natural resources are being destroyed for the sake of industrialisation and modernisation. Not only that, we are ravaging our earth for petroleum products and minerals making this earth hollow inside, knowingly or unknowingly. Technology is making our life easier making us inactive and unhealthy. We workout at gyms, while our ancestors are engaged with physical activities. My point is, can't we live in a world with minimum requirements? This nature once destroyed it wouldn't be the same again with placing reflection of a destruction. As my thinking can't we go back to our ancestors. I am saying about a life with minimalism and zero wastage. Zero wastage seems to stick up on everything and find a new purpose for them to use again while minimalistic lifestyle seems to get rid of unneeded things . Zero wastage refers to conservation of all resources by reusing, reducing, responsible production and recovery of products. Where no trash should burry on lands and burn resulted less pollution. The zero wastage simply means reusing the resources. Where as minimalism refers to live with minimum requirements of life,a life without unnecessary things or living with the things you actually needed faraway from desires. For example as minimalist way of living I should throw my unnecessary clothes from my wardrobe but as with zero waste habits I should reuse them .We may have in our mind about donating those clothes but donations frequently does carry the problems to someone else with our bad consumer choices. But what I say is a minimalistic life with zero waste living will carry out a life with simplicity. Its all about our mindset how much we concern about our environment. We should choose and buy products wisely,what we are buying is environment friendly or not and check the sustainability of the products.Always try to fully used up your products,buy only necessary products,not to try crave about luxury, donate your things you don't need to the needy ones and ensure about the use. We have to give up on everything which are not necessary to survive and intend to reuse the resources what we have. Minimalism lifestyle and zero waste living would be a great contribution to a greener and healthier tomorrow . Both can be the great staircase for joyous life in addition to reduce your impact to the environment.At last I want to convey some of my ways for living life simpler what I think like we could grow our own foods, vegetables, medicinal plants, we can acquire many types of medicine from nature itself, we can reduce the use of readymade products,use environment friendly biodegradable products, construct our house which are environment friendly instead of concrete one's, intend to plant more and more trees. we can reduce the use of vehicles which are responsible for air pollution as well as consuming fuel, The less fuel we burn the less will be the destruction. We should also think about our upcoming generation what we will be left behind us for them. So, we should give more importance to the nature instead of our own luxurious life and must raise our voice for the nature. Nature is pleading. Nitashree Baishya 1st Semester Department of communication and journalism

The average time to realize

We use technology every day in our life for everything. People just expect the lights to be on, we are activating about 250 different microchips in the modern automobile. The banks, our credit card purchase almost about everything is chased by technology. We are also seeing appliances that have become internet enabled. Technology is just becoming the fabric of the modern world. We are becoming increasingly dependent on it. People don’t realize that behind all of these systems, there’s computer that were probably built 20 years ago. All of the computers and software are deeply insecure. The standard view of a cybercriminal is some 10 year old kid hacking away at a keyboard in between playing games. But it has changed. Today it’s run by traditional organized crime groups and new modern organizations. They are global, multinational, multilingual and operating 24/7. Cybercrime happens in the background and by the time we actually realize it, 99% of the people who have been victims of cybercrime don’t even know about it. According to the studies, the average time for detection is over 200days. All of our customers credit cards are out on the internet or people are starting to short our stock. One hacker group may have stolen up to 1 billion from banks around the world. Cyber attacks are still happening. For some parts of the world the whole concept of cyber world ,internet and computers is so new, that they have absolutely no laws against cybercrime. If we have a legal framework that allows the countries to cooperate, then the victim can’t do much about the attacker. The technology is developing way too quickly. For us to rely upon legal instruments to fix this problem is quite tough, most of the world’s information is not encrypted, whether it is our credit card number or personal data. We have the attackers running away very quickly and it’s very difficult to defend against them. Are we safe on the online atmosphere? There’s never been a time for exponential change in the cyber security world. I think that the next huge technology should be the creation of a safer internet. Manjima Nambiar Ist Semester

Ayeyouth for inquisitive youth

India imposed the strictest nationwide lockdown in the world amidst rising COVID-19 cases in 2020. During this period, businesses were shut down and India saw one of the worst recessions of the times with a 23.9 percent contradiction in its GDP. However, this period also saw many entrepreneurial ventures taking their first flight and people moving beyond their comfort zones and doing things differently. During this time, I decided to come up with something productive that would connect our ideas with the youth scattered across the world with a mindful of ideas. This led to the creation of AyeYouth,a youth organization committed to sharing stories from all walks of life. AyeYouth is open to all who believe in sharing their diversity of ideas. Ayeyouth is amalgamation of ideas of four individuals, Shivam Selam, a web designer, willing to tell stories through his designs; Seema Daimary, a mental health writer, aspiring to normalize ‘mental health talks’; Chen O, an LGBTQ+ rights activist,envisioning to expand the horizons of the often neglected community (LGBTQ+) to mainstream media; Fami Mushahary, who believes in expressing a unique viewpoint that comes from her life experiences. Since the inception of the blog, the team has worked on various issues such as toxic parenting, virtual models (the CGI generated models), LGBTQ+ representation among many others. The blog has taken an active part in bringing the stories of local talents of North-East India to the general audience and having a closer glimpse of their life by interviewing them.For instance teh interview of one such talent, the young entrepreneur, Subra Chakma, who started an e-magazine “Jummo Icon” which mainly focuses on promoting the art, culture, and music of the local talents from the Chakma community. The blog has also collaborated with an international writer Tara Patricia, the author of the book ‘From Harness to Heels; Finding Love Within the Spin”; and former international hockey player and certified life coach, Ioana. Currently, the blogging site has two new members, Kezha Loushe and Lomika Achumi, that keeps the dynamic nature of the team intact. -Seema Daimary PG 1st Semester

Learning Foreign languages and culture

True, it is not possible to learn every other language on earth but the more we do, the more we get exposed to diverse cultures and traditions. It helps us in approaching new ways of thinking and solving problems, bridging communication barrier and discovering a whole new vision of the world outside our regular lifestyle. Learning foreign languages and cultures comes with a lot of side benefits along with fun. I had the opportunity to learn French as a part of my graduation; and though I cannot claim, I am fluent in it but it helped me in ways like improving my pronunciations and patience along with helping me grab some basic conversing skills in the language. I also happened to be familiarize with some of the French cultures in the process. Language and culture are interlinked. In order to understand one properly, we have to equally consider understanding the other. One can travel or can always read and watch documentaries, movies etc. which is the most convenient way now during the pandemic. Either are adventurous if you enjoy. I happened to develop interest in watching Korean and Chinese historical dramas which fascinated me towards their cultures and languages. My curiosity increased as I read and watched more documentaries on them. During all this time, apart from learning basic conversations in the languages, I could also acquire knowledge of their history, cultures, values, traditions among others. Along with being an interesting journey, learning about different countries helps us overcome racial division and stereotypes; I believe we get more involved with universal beliefs and the idea of 'egalitarianism' rather than wasting time and efforts in 'ethnocentrism'. It is in no way being indifferent to one's own language and culture, but being an awesome global citizen! By Sanyukta Senapati Roll No. 24 1st semester MAMC

Breaking myths on the Gym

About two and a half years ago,I told my friends that I would go to the gym from tomorrow on. Their reaction was unlikely. They told me that if I go to gym I will get a physique like boys. This made me wonder whether I would really get a body like boys if I go to gym. I slept throughout the night thinking about this. The next morning, I got ready to go to the gym. When I went there, I saw everyone busy. The sound of irons dumbbells, heavy breathing, panting with high volume music in the background got me in the mood. I slowly walked over to the trainer's desk. He gave me a form to fill up and then showed me all the equipment in the gym and how they function. He showed me back, leg, shoulder, biceps- triceps machines etc. At first I lifted a 2.5 kg dumbbell and it felt too heavy for me.But the trainer told me that it's my first time, that's why it felt too heavy after some time I will able to use that easily. Since I was on my first day in the gym, I did a little jump, squat which meant I warmed up for the flexibility of the whole body. At that time, it was on the back of mind that gymming is not an easy thing. However,it is important to have a good diet list after work out. like including protein, carbs, good fat, calories comprising Fish, chicken, rice, butter , fruit, vegetables, milk among others. Since I was going to gain weight. So, he also told me to eat more. I was curious to know if what my friends had told me was true. I asked my trainer about it. He laughed and said "No it's not true it depends on your exercise and diet" . When man and woman exercise , their bodies are affected differently. So, there is no such thing. But girls who do bodybuilding , take a professional help . So sometimes they also use artificial means like steriods and supplements. But in general, most of the girls exercise to stay fit and stay away from diseases . And I sighed in relief. Then I asked again, is there is a negative side here? He told me that, "A gym is a place where you can keep fit ". Basically, there are many benefits of gymming. But if we look at the problem, - exercising at the age 50 to 55 can lead to bone pain. Otherwise, problems are rare. However if one fails to follow rules and regulations while exercising you will find that body is harmed. At the end the trainer said that exercising keeps us physically as well as mentally fit. His words, hit me and made me want to exercise. Janmani Kalita 1st Semester Department of Communication and Journalism, Gauhati University, Guwahati.

I am a Selenophile and it has helped me.

Selenophile basically means 'moon lover'. Its like having deep fondness for the moon. The phases of the moon symbolize immortality, eternity and enlightenment. Its more of a like a ray of hope, that gives out positivity amongst thr darkest nights. Since I was a little girl, I loved gazing the night sky. The moon, especially would always follow me no matter where I would wander and thats something that really fascinated me. My love for the moon grew stronger as I grew up. I found some kind of inner peace sitting under the night sky. As an adult, whenever stressed or shattered, I still prefer sitting on the rooftop under the moonlight. It might sound wierd and some of you might even think of me as retarded, but once I actually felt like the moon was replying me back, saying, 'The pain is temporary. Its okay to release, let go of things that doesn't fulfill you and breathe'. Well, it can be more than just tilting your head up to the night sky. It is nevertheless a valuable exercise, almost therapeutic. It is considered as an ancient therapy. Besides healing our inner-selves, it can affect the way we interact with others too. Studies have also shown the psychological benifits of gazing the celestial bodies and its effect on human psyche. It is also proven that it plays an important role in boosting happiness, health and also helps to shift depression. The long period of lockdown during the pandemic and the sinking feeling of loneliness have been cut down owing to this quality of mine. So. can we all begin to appreciate the night sky. For me, it would always be the dependable and silent moon. -Sagarika Dey 1st Semester

The buzz... .

Today while I was traveling to Gauhati University by bus, I was looking outside the window and many thoughts ran through my mind. The busy life of the Guwahati city always amazes me with its charisma, aura and chaos. The beauty of the city is seriously beyond words. Everytime I look in and around me I'm awestruck by the natural beauty it holds.. There is so much to talk about the city. The people, the lifestyle ,the street food and everything else . The busy streets full of traffic and children going to school amomg many other daily hustle and bustle. The tourist attraction, specially the Kamakhya temple attracts people to thcity. The city has so many places to go to. Gandhi mandap which gives us a complete view of the beautiful Guwahati and the pleasing breeze that accompanies us there. Nehru Stadium and Sarusajai Stadium are sporting areanas giving an oppurtunity to the people to explore thier sporting talents. When we step into G.S Road, the crowd, the malls, and the traffic attracts us with its vibrancy. Although we the traffic brings everything to a standstill, but it's also the very life of the city.The colourfull streets of fancy bazaar with a myriad hues of products fancy and pleasing to the eye, the buses jam packed but more than eager to accomodtae brings in a unique element to its soul.The night life of Guwahati city is really beautiful and fasinating . It holds a different feeling altogether. One can definitely and easily fall in love with the city without any doubt. . While I was thinking and laughing and giggling all my myself remembering all the things, with my headphones on with a soothing song playing in my jio saavan, I realized that I've finally reached my destination, our beloved Gauhati University! The scenic beauty it holds is soo mesmerizing. However, the rise of COVID-19 cases in Assam or in India makes me terrified since, it has impacted a lot in the education scenario. The classes the exams everything was online few months ago and I'm afraid that if it happens again it would impact the student's life . It's not possible to learn everything online. The classes in university is much more interactive and interesting . COVID-19 has literally has put our life into a standstill and the most bizzare impact it had was on our economy as well as on the education sector. Well, now I am enjoying my offline classes with mask on and santization but I hope that things get normal soon and should there be another lockdown the life in the city and the student in us would be suffering its impact again. So I put mask on and get to my department. A safer me would be a safer city and a safer us. Thinking about this I reached my department and its time for my classes. Byee Plabita Chakraborty Ist Semester

The Sitcom starring Wanda & Vision

Ever wondered what lies next for the characters after the events of ‘Avengers: Infinity War’ & ‘Avengers: Endgame’. The Marvel Cinematic Universe provided an emotional roller coaster ride with Black Widow sacrificing herself, demise of Vision, Loki, Gamora, our dear Iron Man and Captain America’s retirement. In 2021, Marvel Studios for the first time brings a TV series of the MCU franchise continuity narrating about Wanda and Vision after the ‘Endgame’ events. The show is created by Jac Schaeffer and directed by Matt Shakman with Elizabeth Olsen and Paul Bettany reprising their respective characters as Wanda & Vision. The plot of the show revolves around Wanda and Vision after three weeks of the Endgame events. The couple just moved into the town of Westview, New Jersey set in black and white backdrop of the 50’s. Vision, being a synthezoid and Wanda with all her powers tries hard to cope up with the ‘reality’ surrounding them. They have neighbours Agnes who’s very nosy and Geraldine with whom they try to act as normal as they can. With each episode, a decade goes forward and by the third episode, the show starts in colour. The show also focuses on the present ‘reality’ and tries to connect the two. S.W.O.R.D. captain Monica Rambeau who’s Geraldine in the other reality with astrophysicist, Darcy Lewis and FBI Agent Jimmy Woo successfully managed to communicate and track Wanda from the other reality which actually is shown in the form of a classic TV sitcom show to the other reality. The show has been one of my recent favourites and also stands out considering the level of the Marvel franchise. I do not actually wanted to reveal much about the plot and give spoilers for those reading the blog but have not gone through the series. The show is a perfect blend of the typical American classic TV sitcom drama along with a thrilling, dark revelations awaiting to make the audience’s curiosity at another level with each episode moving forward. I also love about how the show had focused on the black & white set for some of the first episodes and how they are shot in 4:3 aspect ratio. The makers cleverly shows the shift between the two ‘realities’ by engaging the screen from a fullscreen to a widescreen or vice-versa. Also, various TV sitcoms from the 50’s to the present like The Dick Van Dyke Show, I Love Lucy, Who’s the Boss, Malcolm in the Middle, Modern Family, The Office, and many others have been referred in the show bringing back nostalgia of those shows. If you wanted something entertaining with superheroes or you are aware of the Marvel Universe, then go for this one definitely, you won’t be disappointed at all. The show has done justice to the lead characters of the show since both Wanda and Vision are not at all prioritize in the previous Marvel movies. Showing the character development of the series with keeping all the previous Marvel movies in place and making it relevant is something about the show which I personally am impressed about the show. Predicting what’s coming next is not at all easy making the show interesting till the last. Also, various non-related product commercials are placed in between each episode which I believe the makers are providing hints for what’s coming next in MCU is another plus point of the show. Wanda will be seen next in the 2022 movie “Doctor Strange & the Multiverse of Madness”. Also, do not forget to check out the post-credit scenes. All the 9 episodes of WandaVision is now streaming on Disney+Hotstar. Ningthoujam Rohit Kumar Singh 1st Semester

BULBBUL : THE SUPERNATURAL

Amidst the 2020 Lockdown, Netflix's Bulbbul was a big relief for me. The Anvita Dutt directed movie explores the supernatural effects empowering a woman's tolerance towards the brutal treatment and abuses received from men in various phases of her life. The movie tells that women break these shackles resulting in becoming someone beyond nature. The plot revolves around Bulbbul (Tripti Dimri) and the time period dates back to 1881 and is set in Bengal. The young Bulbbul is married to a much older man, Thakur Indraneel (Rahul Bose) who lives with his mentally challenged brother Mahendra (also Bose) & his wife Binodini (Paoli Dam), and their younger brother Satya (Avinash Tiwary). Bulbbul finds a companion in Satya and they are fond of each other. Satya is sent to London by Indraneel after which a series of dark incidents start taking place like Mahendra got killed due to a 'Chudail attack'. The movie takes a 20 years ahead where a matured Bulbbul is in charge of the Thakur Haveli since her husband left long ago and Binodini now lives in an ashram. Satya returns back from London and sees a totally matured and different Bulbbul and noticed Dr. Sudip (Parambrata) comes often to check Bulbbul's feet conditions. Many men of the area got killed gradually which was speculated by people as the Chudail's deed. Slowly, we unravel the mystery of Bulbbul and why men in the area are dying with such alarming consistency revealing the avenge by Kali Maa, the goddess of revenge. The film used symbolism and expressions. Even foreshadowing the attack on Bulbbul with cultural imagery is a stroke of brilliance by the creators of the film. Every moment of the film keeps you glued to the screen. Without showing much, Bulbbul says a lot with its well-placed symbolism. One cannot help but feel empathy for the real victims of the story – the women who were brutally hurt by the men, and later avenged by Kali Maa. Bulbbul is not the story of a witch or a goddess, but aims to throw light upon violence against women by men. There are many scenes that are uncomfortable to watch or distressing to consume and yet the hauntingly beautiful style of narration makes it hard to give up on this dark film. VARSHA KUMARI GIRI, 1ST SEMESTER

Are Introverts Antisocial?

There has always been a debate whether Introverts and Antisocial people can be the same set of people. Understanding Behavioural Communication, though Introverism can be a prevailing characteristic of Antisocial personalities, an introvert is not an Antisocial being in the simplest words. The puzzlet arises as people having similar traits often react differently in isolation. But if we look deep into their behavioural patterns, we see the difference in their perceptions. Antisocials overall do not like people in all senses and show hatred towards being associated with others simultaneously. They might tend to avoid social interactions, stay put in with themselves due to social anxiety and completely unwilling to communicate with the society; while also can be outgoing and good at conversing with people but being deceitful, aggressive and showing very less concern towards others. Often seen as rebels also sometimes with criminal behaviour, Antisocial personality has been referred as a personality disorder in communicative behaviour. On the other hand, introverts simply enjoy their 'me' time and prefer it as so in tranquility unless there is a need to move out. They prefer small groups of people with quality communication rather than quantity. That being said, introverts are comparatively fine interacting with people outside for a specific period of time depending on their deep conversational needs along with socializing energy level, as they drain energy from socializing and often require solitude to recharge themselves up inorder to function their thoughts properly. Though both Antisocials and Introverts are reserved and cope up with their needs to be with oneself in similar ways of withdrawing themselves from society, their outlook towards people and the need for communication contrasts. Recognising myself as an introvert for years now, it has been a tricky journey in a society where many people around never stop talking 'the small talk'. I realize my personality craving for deep meaningful conversations inorder to communicate efficiently on personal level. But with the lack of urge to understand and accept the existence of different communication-based personality traits among different individuals in the society, the struggle of being misinterpreted continues. Very often the meaning of both Introverism and Antisocial are used equivalently by most people. Though they have an identical aspect somewhere, it is important to understand that they have very different significance. Sanyukta Senapati 1st Semester Department of Communication and Journalism

সৌন্দর্যৰ লগত শাৰীৰিক ৰঙৰ তুলনা কিমান নেতিবাচক?

আমি এনে এখন সমাজত বসবাস কৰি আছো য'ত সুন্দৰ বুলি ক'লে বগা ৰঙৰ লোকক প্রাধান্য দিয়া হয়। কিন্তু শাৰীৰিক ৰঙ ক'লা হ'লে বিশেষ ভাবে নাৰীক সুন্দৰ হয়নে ? সৌন্দর্যৰ লগত শৰীৰৰ ৰঙৰ সম্পর্ক কি?

হয়, মই শ্যামবৰণীয়া সেইবুলি কি মই সৌন্দর্যৰ সীমাৰেখাৰ ভিতৰত নপৰোনে? মই সৰুৰে পৰা এই ৰঙৰ বাবে বহু সময়ত তাচ্ছিল্যৰ স্বীকাৰ হৈছো। সৰুৰ এটা কথাই শুনি ডাঙৰ -দীঘল হৈছো যে "মই শ্যামবৰণীয়া, মোক কোনে বিয়া কৰাব! " মোৰ মেয়ের মোক লৈ বহুবাৰ সমালোচনা স্বীকাৰ হৈছে । ঘৰত আত্মীয়স্বজন আহিলে কিছুয়ে প্ৰায়ে এই মন্তব্য কৰে যে, "আপোনাৰ ছোৱালীজনীয়ে শাৰীৰিক ৰঙ পোৱা নাই , আপোনাৰ ল'ৰাচোন দেখাত বগা কিন্তু ছোৱালীজনী কিয় শ্যামবৰণীয়া হ'ল বাৰু? এইবোৰ শুনি মাই বৰ কষ্ট পাইছিল। কেতিয়াবাতো এই প্রশ্নৰ উত্তৰত কৈ দিছিল যে, " চাওক মোৰ ছোৱালী বগা বা ক'লা এইটো চোৱাৰ দৰকাৰ নাই মোৰ বাবে তাই অমূল্য ৰতন, সেইশুনি বৰ আনন্দ পাই ছিলো। ডিগ্রী পাছা কৰি গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ত যোগাযোগ তথা সাংবাদিকতা বিভাগত পাঠদান কৰি থকাৰ সত্ত্বেও মোৰ বিদ্যাৰ তাচ্ছিল্য কৰি এতিয়াও এচাম লোকে দৈহিক ৰঙকলৈ সমালোচনা কৰে। তেওঁলোকে মোৰ দৈহিক গঠন লৈ সমালোচনা কৰাৰ অধিকাৰ পায় ক'ত? এই একৈশ শতিকাত বাস কৰিও এনেধৰণৰ মনোভাৱ পুহি ৰখাটো স কিমান যুক্তিসংগত? আজিৰ দিনত কৃষ্ণাংগ লোকেও "Miss Universe " খিতাপ পাবলৈ সক্ষম হৈছে। তথাপিও আমাৰ দক্ষিণ এছিয়াৰ লোকে আদিম কালৰ দৰে চিন্তাধাৰাৰ অধীনস্থ হৈ আছে। এয়া উচিত নে? শাশ্বতী বনিক যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ , গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় ।

ঘৰুৱা কন্দল: সন্তানৰ ওপৰত ইয়াৰ প্ৰভাৱ

সন্তানক গড় দিয়া মানুহবোৰেই হৈছে পিতৃ আৰু মাতৃ। যি পৰিয়ালত পিতৃ - মাতৃৰ মাজত মিলা- প্ৰীতি নাথাকে, সেই পৰিয়ালৰ লৰা - ছোৱালী মানসিক ভাৱে বহু পৰিমাণে দূৰ্বল হৈ পৰে। ঘৰুৱা কন্দলে শিশুৰ বৌদ্ধিক বিকাশ, শাৰীৰিক, মানসিকভাৱে কোঙা কৰি পেলায়।

যি পৰিয়ালত মা- দেউতাৰ লগত মিলা - প্ৰীতি নাথাকে সেই পৰিয়ালৰ সন্তানবোৰ হিংশ্ৰ নহলে মানসিক ৰোগত ভুগি থাকে। কোনো লৰা - ছোৱালীয়ে এটা বস্তু সহ্য কৰিব নোৱাৰে সেয়া হৈছে পিতৃ - মাতৃৰ উপৰত অত্যাচাৰ। সমাজত আজিও দেখা যায় মদ্য পান কৰি আহি ঘৈনিয়েকৰ ওপৰত অত্যাচাৰ কৰা দৃশ্য। আৰু ঘৈনিয়েকে সেয়া সদায় মানি নিব লগীয়া হয়, নিজৰ মান - সন্মানৰ ভয়ত, এই অত্যাচাৰ বিলাক সহ্য কৰি লয়। যাৰ সন্তান আছে তেখেত সকলে সহ্য কৰে সন্তানৰ ভবিষ্যতৰ কথা ভাবি। আৰু যেতিয়া সন্তানে এইবোৰ নিজ চকুৰে দেখে তেতিয়া সেইজন পিতৃৰ প্ৰতি বহু পৰিমাণে শ্ৰদ্ধা কমি যায়। সন্তানে সদায় নিজৰ পিতৃ আৰু মাতৃক অনুকৰণ কৰে। তেওঁলোকে দেখুওৱা ৰাস্তাত যোৱাত কৈ তেওঁলোকে যিটো ৰাস্তাত যায়, সেইটো বাটেৰে খোজ দিয়ে। উপদেশ মানে কিন্তু আৰ্হিটোহে মনত বেছিকৈ থাকে। শিশুৰ প্ৰথম আৰু প্ৰধান শিক্ষক মা হয় লগতে পিতৃ ও অন্যতম হয়। যিখন ঘৰত লৰা - ছোৱালী জন্ম লৈয়ে অলপ বুজিব পৰা হোৱাৰ পৰা নিজৰ মাকক - দেউতাকৰ দ্বাৰা অত্যাচাৰ হোৱা দেখিব, সেইজন বা সেইজনী লৰা বা ছোৱালীৰ ওপৰত কি প্ৰভাৱ পৰিব?? একেবাৰে মানসিক ভাৱে ভাগি পৰাৰ বাবে নিজক পৃথিৱীৰ সকলোৰে পৰা অকশৰীয়াকৈ ৰাখে। সম্পৰ্কত বিশ্বাসী নহয়। পিতৃ - মাতৃয়েও নিজৰ সন্তানৰ বাবে, ভাল মানুহ হিচাপে গঢ় দিবলৈ , আগতে নিজৰ মাজৰ কন্দল আঁতৰাব লাগে। আৰু ইয়াতকৈ ডাঙৰ উপহাৰ সন্তানৰ বাবে বেলেগ একো হব নোৱাৰে। সন্তানে তেতিয়াই সকলোতকৈ বেছি সুখী হয় যেতিয়া পৰিয়ালত হাই- কাজিয়া নাথাকে, যেতিয়া নিজ ঘৰখনত শান্তি থাকে। জীৱনত অহা বহুত ডাঙৰ সমস্যাবোৰ সমাধান কৰা যায়, কিন্তু যিখন ঘৰত এনেকুৱা সমস্যা থাকে সেই ঘৰৰ সন্তান কেতিয়াও সুখী হব নোৱাৰে। ৰেহেনা পাৰবীন যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ, গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়।

নাৰীকেন্দ্ৰিক দৃষ্টিৰে 'কথানদী'

'কথানদী' অসমৰ প্ৰাচীন লোক-সাহিত্যৰ সাধুকথাক মূল সমলহিচাপে লৈ নিৰ্মিত অসমীয়া চলচ্চিত্ৰৰ এখন অগতানুগতিক ছবি | ছবিখনৰ মূখ্য চৰিত্ৰবোৰ নাৰীকেন্দ্ৰিক | 'কথানদী'ত মুঠতে চাৰিটা সাধুৰ সমাহাৰ দেখা যায় | সাধুকেইটা লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই সংকলন কৰা 'বুঢ়ী আইৰ সাধু'ৰ অন্তৰ্গত তেজীমলা, ঔ-কুঁৱৰী, চম্পাৱতী আৰু তাৱৈৱেকৰ সাধু | ছবিখনত পৰিচালক ভাস্কৰ বৰুৱাই এই চাৰিওটা কাহিনীৰ মাজত আন্তঃসম্পৰ্ক দেখুৱাই চিত্ৰায়ন কৰিছে | এইক্ষেত্ৰত নিশ্চিতভাৱে অসমীয়া দৰ্শকক আচ্ছন্ন কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে বুলি ক'লেও ভুল কোৱা নহ'ব |

'কথানদী'ত নাৰী সমাজৰ ঈৰ্ষা, আক্ৰোশ, মমতা, কপটতা, লালসা, ব্যৰ্থতা, বিষাদ, ত্যাগ আদি দিশবোৰ প্ৰতিফলিত হৈছে | ছবিখনত তেজীমলাৰ কষ্টসহিষ্ণুতাৰ উপস্থাপন সুন্দৰকৈ প্ৰকাশ পাইছে | ইয়াৰ বিপৰীতে মাহীমাকৰ চৰিত্ৰটিৰ কপটতা স্বভাৱ আৰু বন্য আচৰণে দৰ্শকৰ মনত বিশেষভাৱে ক্ৰিয়া কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে | আনপিনে মাতৃত্বৰ বিভিন্ন দিশ চিত্ৰিত হৈছে ছবিখনত | 'তাৱৈৱেকৰ সাধু'ৰ আলমত ছবিখনৰ প্ৰথম দৃশ্যতেই 'পোনা'ই সদ্যোজাত সন্তানক হাবিৰ মাজত জীৱিত অৱস্থাতে পুতি থৈ আহিছে | তাৱৈৱেকৰ কথামতে, পেটৰ সন্তানক মাৰি পেলোৱাত মাতৃৰ যি চৰম হতাশা আৰু উদাসীনতা সেয়া সুন্দৰকৈ প্ৰতিফলিত হৈছে | নাৰীৰ ভোগ আৰু লালসাৰ চৰম পৰিণতি চিত্ৰায়ন হৈছে 'চম্পাৱতী সাধু'ৰ অংশৰ বনলতিকাৰ বিয়াৰ সময়ত | ধনেশ্বৰীৰ সতিনীৰ জীয়েক চম্পাৱতীৰ প্ৰতি থকা ঈৰ্ষা মনোভাৱ আৰু আ-অলংকাৰৰ লোভত পৰি কিদৰে নিজ সন্তানক মৃত্যুৰ মূখলৈ ঠেলি দিব পাৰে, কলাত্মকভাৱে তাৰেই অতি চমকপ্ৰদ বৰ্ণনা দেখুওৱা হৈছে | 'কথানদী'ত 'ঔ-কুঁৱৰী' সাধুটোৰ মাজেৰে মাতৃৰ ত্যাগ আৰু মমতাৰ কৰুণ জীৱনগাথাৰ প্ৰতিফলন কৰা দেখা গৈছে | কেতেকীয়ে সন্তান বুলি ঔ-টেঙা এটা জন্ম দিয়া বাবে স্বামীৰ পৰা পোৱা ককৰ্থনা আৰু সমাজৰ পৰা ডাইনী পৰিচয় পোৱাৰ পাছতো জীৱনসংগ্ৰামত নিজকে সংযত কৰাৰ সাৱলীল প্ৰদৰ্শন 'কথানদী'ত চিত্ৰিত হৈছে | এইদৰেই ছবিখনত উপৰোক্ত সাধুকেইটাৰ আলমত নাৰী সমাজৰ নানান দিশক সুন্দৰ ৰূপত উপস্থাপন কৰাইছে | বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত সাধুবোৰৰ অধিবাস্তৱতাক পৰিচালকে কলাত্মক আৰু নিটোল ৰূপত কৰা উপস্থাপনে ছবিখনক আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় গুণ প্ৰদানত যথেষ্ট পৰিমাণে অৰিহণা যোগাইছে | ই নিশ্চয়কৈ শলাগ ল'বলগীয়া | নয়না কলিতা প্ৰথম ষান্মাষিক যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ, গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় |

Clean eating

The latest buzz word "clean eating" has become a trend among the health conscious consumers nowadays. If we check out our Instagram handles alone, the "#cleaneating" has around 48 million posts.

Talking about it, we shouldn't misunderstand the term with dieting, it's actually eating better and focusing on nutrition and nourishment. Ofcourse eating clean means different things to different people based on their climate and region they live in, but the common concept that prevails irrespectively of everything is it primarily stresses on eating healthy, organic, wholesome, unprocessed foods, nuts, seeds. Salt, sugar and fats should be in check, with the inclusion of protein, carbohydrates and good fats in our diet. Avoiding refined carbs and including more and more fruits and vegetables as they are loaded with fiber, vitamins, minerals and plant based compounds. Now plant based compound doesn't necessarily has to be an insta-worthy bowl of salad all the time, it could be pestering isn't it? So the target should be choosing the healthy food which you already love. Furthermore, it shouldn't be adapted for a specific time or to reach a certain goal like weight loss etc rather it should be taken as a lifestyle to lead a healthy life. Now the term healthy is subjective, it is inclusive of emotional, mental and physical well being so sacrificing one of those and prioritising the other can be deteriorating, hence once in a while It's okay to binge over something you love to eat and treat yourself. One of the most important factors we need to consider is about the packaged food which are available in the market, we shouldn't forget to check the ingredients thoroughly as many products claim themselves to be healthy but in reality it's the opposite, as for example, an apple is always better than the packaged apple juice which contains added sugar and remains fresh because of the processing and preservatives added to that, some other similar examples are an airtight tuna fish, ready to eat boiled eggs, frozen meats and veggies. Apart from all these, it's just like a cherry on the cake to merge exercise or yoga with eating clean, which would beautify both internally as well as externally with following a good sleep schedule and not obliterate to discard alcoholic drinks and smoking. By - Ritushree R. Singh 1st semester Department of Communication and Journalism.

কলিয়াবৰীয়া হোষ্টেল লাইফ:

সময় কেতিয়াও ঘূৰি নাহে কিন্তু এসময়ত পাৰ কৰা কিছু স্মৃতিয়ে পাহৰিব নোৱাৰা ছাপ পেলাই যায়। ২০১৭ চনৰ আগষ্ট মাহৰ ১ তাৰিখে মনত বহু আশা লৈ ডিগ্রী পঢ়াৰ সূত্রে কলিয়াবৰৰ কোঁৱৰীটোললৈ ঢপলিয়াইছিলো। সেইদিনা ঘৰৰপৰা হোষ্টেলত থাকিবলৈ যাওতে মনত বৰ বিষাদ জন্মিছিল, এয়া মোৰ প্ৰথম বাৰৰ বাবে নাছিল ইয়াৰ পূর্বেও "Higher secondary " পঢ়িবলৈ মঙলদৈৰ কাকলি হোষ্টেলত থকাৰ কিছু অভিজ্ঞতা আছিল যদিও ঘৰৰপৰা দূৰত যোৱাৰ বেদনাই মোক জুৰুলা কৰি পেলাইছিল। দেউতাৰ সৈতে ব্যক্তিগত বাহনেৰে নিজৰ বয় বস্তুৰ সৈতে ৰাতিপুৱা ৯ বজাত কলিয়াবৰ কলেজেৰ ছোৱালী হোষ্টেললৈ উপস্থিত হৈছিলোহি। নিজৰ ৰুম বিচাৰি বয় বস্তুবোৰ পৰিপাটি কৰি লওঁতে মোৰ ৰুমমেট হিচাপে এজনী ছোৱালী মোৰ ৰুমত উপস্থিত হৈছিলহি। আমি দুয়ো বয় বস্তুবোৰ পৰিপাটি কৰি প্রথম বাৰৰ বাবেকলিয়াবৰ কলেজেত ক্লাছ কৰিবলৈ ঢাপলি মাৰিছিলো। যিহেতু আমি দুয়ো একে বিভাগৰ ছাত্রী আছিলো, সেয়েহে একেলগে ক্লাছৰ শেষত হোষ্টেললৈ আহি ভাত কেইটামান খাই জিৰণি লৈছিলো । জিৰণি লোৱাৰ সময়তে নতুন ৰুমমেটৰ সৈতে অলপ কথা পতাত ব্যস্ত হৈ পৰিছিলো। এনেদৰে কেতিয়াবা সন্ধিয়া ৬ টা বাজি যায় গমেই নাপালো । হোষ্টেলৰ আন্টিহতে দিয়া চাহ খোৱাৰ পিছতে ৰুমত এজনী বায়ে চিনাকি হ'বলৈ ওপৰলৈ মাতি পঠিয়াইছিল। মনত আতংক মনোভাব লৈ " ১১১ " ৰুমত উপস্থিত হৈছিলো। সেই ৰুমটো হোষ্টেলৰ সকলো বা-হঁত উপস্থিত আছিল। তাকে দেখি মই অলপ " nervous " হৈছিলো আৰু ভয়তে কান্দি দিছিলো। এনেদৰে মোৰ নাম কান্দুৰি পৰিছিল। প্রথম বা-হঁত অলপ "strict " আছিল কিন্তু কিছু সময়ৰ পাছত সকলোৱে মাজত এক বন্ধুত্বপূর্ণ সম্পর্ক গঢ়ি উঠিছিল। তেজৰ সম্পৰ্ক নথকাৰ সত্ত্বেও নেৰা -নেপেৰা বান্ধোনে হোষ্টেলত থকা সময়খিনিত এক স্বৰ্গীয় সুখ প্ৰদান কৰিছিল। লাহে লাহে বা -হঁতে পাঠদান সম্পূর্ণ কৰি নিজৰ জীৱনলৈ গতি কৰিছিল। তাৰ পিছত আৰু ভন্টিসকলৰ আগমনে হোষ্টেলৰ অন্য মাদকতা প্ৰদান কৰিলে। মাজৰাতি "birthday celebration ", "New year party ", হলি তথা বিভিন্ন অনুষ্ঠানে আমিবোৰৰ মাজত এক উৎসৱ মূখৰ পৰিৱেশৰ গঢ়ি এটা বান্ধোনৰ সৃষ্টি কৰিছিল। এইঠাইত পঢ়ি থকাৰ সময়তে মোৰ লগৰ বন্ধু -বান্ধৱী সকলৰ মৰম তথা শাসনে মোক প্রতিটো সময়তে উৎসাহ তথা সাহস প্ৰেৰণ কৰিছিল। প্ৰতিদিনে মাৰ দৰে মৰম আৰু ভালপোৱা বিলোৱা হোষ্টেলৰ warden ma'am তথা ৰান্ধনী আন্টি -হঁতৰ কথা বৰকৈ মনত পৰে। এইফালে নিজৰো হোষ্টেল এৰাৰ দিন চমু চাপি আহিছিল, তাৰোপৰি কৰ'না মহামাৰীৰ বাবে আমি ৯ মাহৰ পৰা বঞ্চিত হৈছিলো , মনত বৰ হেপাহ আছিল হোষ্টেলখনক লৈ। কিন্তু কেনেদৰে যে তিনিটা বছৰ পাৰ হ'ল গমেই নাপালো। এতিয়া সকলোবোৰ সপোন যেন লাগিছে। সময় সলনি হ'ল, এতিয়া সকলোৰে ঠিকানা সলনি হ'ল, বিচাৰিলেই কাষত পোৱা মানুহবোৰ ম'বাইলৰ স্ক্ৰীণত বন্দী হ'ল। তুমিৰ পৰা তই হোৱা বিভাগটোৱে দিয়া মৰমবোৰ বৰকৈ মনত পৰে। আকৌ অচিন পখি হৈ সেইঠাইখনলৈ তথা মানুহবোৰৰ ওচৰলৈ যেন ঘূৰিহে যাম। শাশ্বতী বনিক যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ , গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়

দীপৰ বিলৰ দুখ

দীপৰ বিল হৈছে গুৱাহাটী মহানগৰীৰ দক্ষিণ পশ্চিম দিশত অৱস্থিত এক বিস্তৃত জলাহভূমি। ই পৌৰাণিক কামপীঠৰ অন্তৰ্গত আছিল। ই ১৯৫০ চনৰ এক ভূমিকম্পত সম্পূৰ্ণ পাহাৰ তল গৈ সৃষ্টি হৈছিল। ২০০২ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত দীপৰ বিলক অসমৰ একমাত্ৰ ৰামচাৰ ক্ষেত্ৰ বুলি ঘোষণা কৰা হয়।দীপৰ বিলৰ জলাহভূমি ৪.১৪ বৰ্গ কিঃমিঃ এলেকা বিস্তৃত। ইয়াৰ গভীৰতা প্ৰায় ৬ মিটাৰ আৰু খৰালি ইয়াৰ গভীৰতা ১.৫ মিটাৰলৈ হ্ৰাস পায়। দীপৰ বিল জৈৱিক আৰু প্ৰাকৃতিক দুয়ো ফালৰ পৰা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। কাৰণ, ই হ’ল প্ৰাকৃতিকভাৱে পানী সংৰক্ষিত এলেকা। তদুপৰি জৈৱিক জীৱ, প্ৰব্ৰজনকাৰী চৰাইৰ লগতে কিছুমান প্ৰজাতিৰ চৰাই দীপৰ বিললৈ অহা দেখা যায়। বাৰ্ড লাইফ ইণ্টাৰনেচনেল (Bird Life International)-এ দীপৰ বিলক অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ চৰাই সংৰক্ষিত এলেকা বুলি চিহ্নিত কৰিছ। কিন্তু অসমৰ পৰ্যটনৰ ক্ষেত্ৰত অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ এই দীপৰবিল এতিয়া ধ্বংশৰ গৰাহত পৰিছে।বিদ্যালয়ত পঢ়ি থকা সময়ত দীপৰ বিলৰ শিক্ষামূলক ভ্ৰমণ সচাকৈয়ে চিৰস্মৰণীয়। ব্যস্ত মহানগৰীৰ দাঁতি-কাষৰীয়া প্ৰকৃতিৰ বিনন্দীয়া পৰিৱেশৰ মাজৰ দীপৰ বিলৰ ভ্ৰমণৰ মাদকতাই সুকীয়া আছিল। জাক-জাক বনৰীয়া চৰাই,‌পানী- কাউৰী,হাঁহৰ উপৰিও বিভিন্ন পৰিভ্ৰমী চৰাইৰ মাতত দীপৰবিল ৰজন- জনাই আছিল। এতিয়া কিন্তু সেই আগৰ পৰিৱেশ নাই। ৰাজনৈতিক আশিষধন্য কিছু উদ্যোগপতি আৰু ব্যৱসায়ীৰ হাতোৰাৰ কোবত আজি দীপৰবিল ক্ষত-বিক্ষত। ইয়াৰ বুকুত পোৱা জলজ সম্পদসমূহ লাহে-লাহে নোহোৱা হোৱা পৰিলক্ষিত হৈছে। দীপৰবিল হ'ল ইয়াৰ আশে-পাশে থকা লোকসকলৰ জীৱিকাৰো এক আহিলা স্বৰূপ। দীপৰবিলত থকা মৎস্যৰ জৰিয়তে বিভিন্নজনে পৰিয়াল পোহপাল দি আছে। কিন্তু বৰ্তমান উদ্যোগীকৰণে ইয়াৰ বুকুত কুথাৰঘাত কৰিছে।দীপৰবিলৰ আশে-পাশে গঢ় লৈ উঠা বিভিন্ন উদ্যোগে ইয়াৰ পানী প্ৰদূষিত কৰি তুলিছে।যাৰ ফলত বিভিন্ন পৰিভ্ৰমী চৰাইৰ ৰম্যভূমি দীপৰ বিলত এতিয়া পক্ষীৰ কোলাহ'ল শুনিবলৈ পোৱা নাযায়। ইয়াৰোপৰি দীপৰ বিলৰ অধিকাংশ ভূমি ভূ-মাফিয়াৰ কবলত পৰাৰ লগতে ইয়াৰ আশে-পাশে বিভিন্ন‌ ধৰণৰ বিলাসী হোটেল গঢ়ি উঠিছে। দীপৰবিলৰ এই দুখ দেখিও ৰাজনৈতিক নেতা তথা প্ৰশাসন নিমাত। ৰাজ্য চৰকাৰৰ চৰম দায়িত্বহীনতা,দূৰ্নীতি আৰু অবহেলাৰ বাবে আজি দীপৰবিল ধ্বংশৰ গৰাহত পৰিছে। ব্যক্তিগত স্বাৰ্থ পূৰণ কৰিবলৈ গৈ প্ৰকৃতিক কুথাৰাঘাত কৰাটো সচাকৈয়ে চিন্তনীয় বিষয়। গতিকে, চৰকাৰখনে দীপৰ বিলৰ সংৰক্ষণ তথা ইয়াৰ উন্নয়ণৰ বাবে বিভিন্ন আঁচনি গ্ৰহণ কৰিব লাগে যাতে দীপৰবিলে আগৰ পৰিৱেশ ঘূৰাই পাবলৈ সক্ষম হয়।‌আনহাতে সাধাৰণ জনতাৰ ওপৰতো ইয়াৰ পৰিস্কাৰ পৰিচ্ছন্নতাৰ দিশটো নিৰ্ভৰ কৰে। ইয়াক পৰিস্কাৰ কৰি ৰখাটো সকলোৰে দায়িত্ব আৰু কৰ্তব্য। -নিতুমনি কুমাৰ প্ৰথম ষান্মাষিক যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় ।

Lockdown lessons

2020 taught me many things, but the most important lessons have come out of being in lockdown . I've always been extroverted and indulged in socialising, but during lockdown, I was forced to be solitary. This allowed me to deepen my relationship with myself and I’ve come to understand my own needs more clearly. I have set better boundaries with others and started socialising more selectively. In February of 2020, I had just returned home after representing my Club in the All Assam Football championship. Everything was normal. A notification came that the Inter College football tournament will be held in the month of March and we need to make our college team ready. I was totally excited about it and began practicing in full swing. But Everything came to a halt on 24th March of 2020 when Prime Minister, Narendra Modi announced the lockdown for 21 days Restaurants, malls, movie theatres and gyms were all closed indefinitely. Under no circumstances we were allowed to leave our house without a permit and a valid reason. 2020 taught me countless lessons. If it was not for this unfortunate and unforeseen virus, I would never have stopped to think about the things around us that are not essential and in no way more important than the people I love. It taught me to be thankful for everything that I was fortunate enough to have been given. I am thankful for where I am, for the people that surround me and encourage me to be the best I can be every day. During lockdown, I had to learn that patience is a very important skill that one needs to practice, it is something that is taken lightly but when mastered can make all the difference in one’s life. Another lesson I learnt is to cherish everything. Nothing in life is forever, and nothing is promised either. It's important to reflect on these lessons. We should never take anything for granted and always spend our time usefully. We should always treat people in the manner as we wish to be treated. Life is precious, we should take advantage and develop successful habits. Blessings can come from the most unlikely places. Also being good to everyone is important ; as we don't always have the chance to say goodbye to someone we love. Pratyush daas 1st semester

আখলৰ ইটো-সিটো

মানুহৰ মন হেনো পেটৰ পৰাই জয় কৰিব পাৰি। সেয়েহে মই ৰান্ধি খুব ভাল পাওঁ। অকল ৰান্ধিয়েই নহয়, আনক খুৱাই লগতে নিজে খাইও খুব ভাল পাওঁ।আজিকালি অৱশ্যে বনাবলৈ মাত্র যা-যোগাৰখিনি থাকিলেই হ'ল - ইউটিউবত বিভিন্নধৰণৰ ৰন্ধন প্ৰণালী অতি নিখুঁতকৈ দেখুওৱা হয় আৰু বিভিন্নধৰণৰ ফুড ব্লগবোৰো পোৱা যায়।ইয়াৰ জৰিয়তে আমি বিভিন্ন ঠাইৰ বিভিন্ন খাদ্যসম্ভাৰৰ বিষয়ে জনাৰ লগতে আমি আমাৰ থলুৱা খাদ্যসমূহৰ ৰন্ধন প্রণালী অৰ্থাৎ এই খাদ্যসমূহত কি ধৰণে নতুনত্ব আনিব পাৰি সেই বিষয়েও জানিব পাৰোঁ।সেয়েহে খাবলৈ মন গ'লে অকণমান কষ্ট কৰি বনাই লৈ ঘৰতে খাব পাৰি।বাহিৰলৈ যোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই।অনলাইন অৰ্ডাৰ কৰি খোৱাৰ প্ৰয়োজনীয়তাও নাই।লকডাউনৰ সময়ছোৱাত যেতিয়া আমি সকলোৱে গৃহবন্দী হৈ আছিলোঁ,তেতিয়া ৰন্ধাৰ প্রতি আমাৰ আকৰ্ষন বাঢ়িছিল।এই সময়ত পানীপুৰি,ডালগোনা কফি, গোলাব জামুন আদি মানুহৰ আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈ পৰিছিল।FMCG gurusৰ মূল্যাংকণ মতে এনেধৰণৰ খাদ্য বস্তুসমূহৰ প্ৰস্তুতকৰণ এপ্ৰিল মাহতকৈ মে মাহত ১৮ খন দেশত ৩৮% বৃদ্ধি পাইছিল।লকডাউনৰ সময়ছোৱাত যিহেতু সকলো দোকান-পোহাৰ বন্ধ আছিল আমি নিত্য প্ৰয়োজনীয় সামগ্ৰীসমূহ সহজে পোৱা নাছিলোঁ আৰু এই সময়ছোৱাত সাধাৰণ খাটি খোৱা লোকসকলৰ জীৱন নিৰ্বাহত কষ্টও হৈছিল।এই লোকসকলে শাক-পাচলিৰ লগতে চাহৰ লগত খোৱা বিভিন্ন বস্তু যেনে- কাটা নিমকী,খোৰ্মা আদি ঘৰতে বনাই গাঁৱে-ভূঞে বিক্ৰী কৰা আমি দেখিবলৈ পাইছিলোঁ। দশমমান শ্ৰেণীৰ পৰাই ৰন্ধা-বঢ়াৰ প্রতি মোৰ ধাউতি আছিল।সেই সময়ত 'ষ্টাৰ প্লাচ' নামৰ চেনেলত 'Master Chef India' নামৰ এটা ৰিয়েলিটি শ্ব' প্রচাৰিত হৈছিল।অনুষ্ঠানটোত দেখুওৱা প্রত্যেকবিধ খাদ্য-প্ৰণালী মই বহীত টুকি ৰাখিছিলোঁ আৰু মনতে এগৰাকী ভাল ৰান্ধনী হৈ এখন আটকধুনীয়া হোটেল খুলিম বুলি ভাবিছিলোঁ।উচ্চতৰ মাধ্যমিক পৰীক্ষাৰ পাছৰে পৰাই মা-হতেঁ ৰন্ধা-বঢ়া কৰিবলৈ দিছিল।তেতিয়া মোৰ নিজাকৈ আৰু ঘৰৰ আন পৰিয়ালৰ ম'বাইল ফোন নাছিল বা ইউটিউবৰ প্ৰচলন হোৱা নাছিল সেয়েহে মই নিজাকৈ খাদ্য প্ৰণালী প্রস্তুত কৰিছিলোঁ।যেনেধৰক-বেঙেনাৰ সৈতে বিলাহী,ৰঙালাওঁৰ সৈতে পাৰ মাংস ইত্যাদি।এইবোৰ খাদ্য মোৰ বাবে নতুন আছিল যদিও আইতাই কৈছিল তাহানি আমি এইবোৰ বহুত বনাইছিলোঁ, এতিয়া বয়স হ'ল বাবেহে!মই কিবা এটা বনালে দেউতাই হেঁপাহেৰে খাইছিল। সেয়েহে হয়তো ৰন্ধা-বঢ়াৰ প্রতি মোৰ নিচা অধিক হৈছিল।ক'ৰণাকালীন সময়ছোৱাত এই সুযোগ বেছিকৈ পাইছিলোঁ।ৰাতিপুৱা শুই উঠিয়েই ভাবিছিলোঁ আজি কি বনাম?ইউটিউবটো খুলি লৈ সেইমতে বনাবলৈ চেষ্টা কৰিছিলোঁ।মই বনোৱা বস্তুসমূহৰ ভিতৰত আছিলে-কোমোৰাৰে হাঁহৰ মাংস,মাটিমাঁহেৰে হাঁহৰ মাংস, খৰিচাৰে কুকুৰাৰ মাংস,মূলাৰে মাছ,সৰু মাছৰ চৰচৰি,বেচনৰ চবজি আৰু বিস্কুট,কেক,গজা,পোলাওঁ,বিৰিয়ানী।এইখিনিতে এটা কথা মনত পৰিছে কেক ভালকৈ বনাবলৈ মোৰ প্রায় এবছৰ সময় লাগিছিল।ফাঁচী বজাৰৰ পৰা প্ৰয়োজনীয় সকলো বস্তু গোটাই লৈ এতিয়া মই ঘৰত খাবলৈ কেকটো নিজে প্ৰস্তুত কৰিব পাৰোঁ।বৰ্তমান সময়ত পাশ্চাত্যৰ খাদ্য প্রণালীয়ে আমাৰ মনত স্থান অধিকাৰ কৰিছে যদিও মোৰ নিচিনাকৈ বহুতো যুৱক-যুৱতী থলুৱা খাদ্যৰ প্রতি অতিকৈ আসক্ত।ইয়াৰ উদাহৰণ আমি সামাজিক মাধ্যমৰ জৰিয়তে পাওঁ।ৰন্ধা-বঢ়া মোৰ নিচা যদিও ভৱিষ্যতলৈ আৰু ভালকৈ শিকি এখন উন্নতমানৰ থলুৱা খাদ্যৰ হোটেল খুলিবলৈ ইচ্ছা আছে।আমি নৱপ্রজন্মই এনেকুৱা ধৰণৰ কিছুমান পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰিব লাগিব যিসমূহৰ জৰিয়তে আমি আমাৰ থলুৱা খাদ্যক বিশ্বৰ দৰবাৰত প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ সক্ষম হওঁ লগতে ইয়াৰ জৰিয়তে অসমীয়া গৃহিনীসকলেওঁ তেওঁলোকৰ নিজস্ব পৰিচয় লাভ কৰিব পাৰে। দিশা শৰ্মা যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ, গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়।

SAY NO TO HOLI HOOLIGANISM

Holi is a famous Hindu festival coming up and is celebrated in every part of India with utmost joy and enthusiasm; it’s a festival of colors. The vibrancy of colors brings in a lot of positivity in our lives. The tradition of throwing brightly colored powder and water is said to come from the love story between Radha and Krishna. The festival begins on the night of full moon; fires are lit on every corner of our city to cleanse the air of evil spirits and bad vibes and to symbolize the destruction of the wicked Holika, after whom the festival is named. Followed to the morning, the streets fill with people coloring each other, sharing the sweets, hugging each other with love and brotherhood. But in between celebrating holi the number of hooliganism cases increases every year, we have has seen cases of like of a lady shri ram college for women, posted an account of semen flinging on her instagram, giving an another side of holi which is not bright and the oratory line bura na mano holi hai phrase that covers up the sexual harassment under the façade of celebrations. Another case of knigtengle sahaji , a BA student, JNU too had shared her bad experience of holi by saying people have forcefully put colors on her while trying to grope her. This type of incidents happens in every holi, some are outspoken while many a girls choose to keep quite because of our patriarchal society that will blame the girl by saying, holi me ye chalta hai . Muck, grease , rotten tomatoes, eggs , cow dung, semen, urine are now more popular than pure colors of holi. There have been protests marches in many cities against these repulsive acts of sexual harassments which increase more in holi celebration. Holi has become a struggle for every woman who wants to play holi. The videos of hooliganism prevails in the time of holi, harassing girls is being normalized in the time of celebration, for example last year a video which gone viral in twitter that shows a crowd of men openly harassing women on the road who were managing to find their way amid the traffic as colors were forcibly splashed on them and hence they kept fighting for the freedom we talked about women. Last year 879 cases at Rohtak PGIMS have been reported of injuries in road accidents, clashes with other medical urgencies in the time of holi. Drunk and drive are in the hikes, violence in the streets raise most in the holi. The issue needs to be raised rather than swept under the blanket of traditions. Its high time to stand against and raise our voices otherwise a time will come when there will be no girl in the street playing holi, if the actions are not taken, every girl will live in a fear of getting harassed in the time of holi. It’s been 74th Independence Day and still women lives in fear of going outside and feel the air of freedom. This holi lets come all together, play holi with pure intensions and let the love prevails the world and makes a better place for women. Julie Kakoty 3rd semester Mass communication and journalism Gauhati university

মহানগৰ, মহানগৰ

মহানগৰ, মহানগৰ “মাঁ বৰ মন যায় জানা মহানগৰী লৈ যাবলৈ নিজৰ সপোনবোৰ বাস্তৱত পৰিণত কৰিবলৈ” মই কিন্তু গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়তে পঢ়িম দেই মাঁ ! এনেদৰেই মাঁ ক মই সদায়ে কৈ আহিছিলো যে মই মহানগৰী গুৱাহাটীত পঢ়িবলৈ যাম। মই আৰু তেজপুৰত নাথাকো। সচাঁই ডিগ্রীটো পাছ কৰি উঠি মই অলপ বেলেগকৈ নিজৰ জীৱনটো উপভোগ কৰিব বিচাৰিছিলো মোৰ দৰে চাগে বহুত ছাএ- ছাএী হ'ব যিসকলে মোৰ দৰেই বুকুত অদম্য হেঁপাহ বান্ধি ৰাখে মহানগৰীত পঢ়িবলৈ। কিন্তু মাঁয়ে মোক সদায়ে বাধা দিছিল “মাজনি তই ইয়াতেই থাকি পঢ়া-শুনা কৰিবি বাহিৰৰ জগতখন তই ভাৱাৰ দৰে নহয় বুজিছ”। কিন্তু নিজৰ আশাবোৰ, সপোনবোৰ যে নিজৰ বুকুৰ পৰা গুচাই দিব নোৱাৰি সেই কথাটো মাঁহতক মই বুজালো। মোৰ সৰুৰে পৰা সাংবাদিক আৰু যোগাযোগ বিভাগটোৰ প্রতি এটা অদম্য হেঁপাহ আছিল, মই মাঁক মাজে মাজে কৈও থাকো! “ মাঁ মই কেতিয়া মাইকটো লৈ টিভিত বাতৰি পৰিৱেশন কৰিম”? এনেবোৰ কথাৰ মাজেৰেই মোৰ সপোনবোৰ আৰু প্রাণ পাই উঠিছিল। আৰু এতিয়া সময় হৈ আহিছিল মোৰ সপোনবোৰ বাস্তৱত পৰিণত হোৱাৰ। যদিও মই তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ত সাংবাদিকতা বিভাগত চিট পাইছিলো কিন্তু মই তাত নামভৰ্তি নকৰিলো । যদিও মাঁহতে এই ক্ষেত্ৰত মোক সহযোগ কৰা নাছিল আৰু মোৰ কথা মানি ল'বলৈ মান্তি হোৱা নাছিল কিন্তু মই মাঁহতক লাহে লাহে বুজাবলৈ সক্ষম হ'লো আৰু পাছত মাঁহতেও বুজি পালে। তাৰপাছত মই নিজৰ সপোনবোৰৰ আৰু কাষ চাপিলো। ২০২০ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহৰ শেষৰ ফালত যেতিয়া মোৰ নাম গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সাংবাদিকতা বিভাগত আহিছিল মই ফূর্তিত আত্মহাৰা হৈ পৰিছিলো। মই “PI” অথাৎ “Personal Interview ”ৰ কাৰণে গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ত যেতিয়া গ'লো এনে লাগিছিল যেন মই মোৰ সপোনৰ আৰু এখোজ কাষ চাপি আহিলো। কৃষ্ণ চূড়াৰ দেশ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ত প্রথম খোজ ৰাখিয়েই মোৰ এনে অনুভৱ হৈছিল যেন মই মোৰ জীৱনৰ বিচৰা খিনি পাইগ'লো! মই PI ত select হ'লো আৰু বৰ্তমান মই গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সাংবাদিকতা বিভাগত অধ্যয়নৰত৷ কিন্তু সকলোবোৰ সপোন মই ভাৱাৰ দৰেই পূর্ণ হ'ল যদিও মই যে ক'ৰবাত হেৰাই গ'লো, হেৰাই গ'লো এই মহানগৰীৰ ব্যস্ততাৰ মাজত! সচাঁই মাঁয়ে থিকেই কৈছিল মহানগৰী খন মই ভৱাৰ দৰে নহয়, মই ভৱাৰ দৰে এই মহানগৰী খন সৰল নহয় , বৰ বেছি জটিলহে। এই জটিলতাপূর্ণ মহানগৰী খনৰ মাজত মই নিজকে কেতিয়াবা বৰ অকলশৰীয়া আৰু শূন্য অনুভৱ কৰো! এই মহানগৰী খন মোৰ আপোন ঠাই খনৰ দৰে , সেই ঠাইৰ মানুহৰ দৰে, সৰল নহয় কিন্তু এই জটিল মহানগৰীৰ যান্ত্রিকতা আৰু ব্যস্ততাই মোক নিজৰ জীৱনটোত কিবা এটা কৰাৰ হেপাহঁ দিছে । মোৰ বিশ্বাস আছে যে এদিন মই ব্যস্ততা আৰু যান্ত্রিকতাৰ আঁৰত লুকাই থকা মহানগৰীৰ সৌন্দৰ্য্যতাক আলোৰণিত কৰি, মহানগৰীৰ প্রত্যাহাবান মূলক জীৱনৰ সৈতে যুজিঁ’ মই আগুৱাই যাম আৰু সফলতাৰ পোহৰৰে নিজৰ জীৱনটোক পোহৰাই তুলিম। নাম-পম্পী দাস ৰোল নং-১৩ যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়।

The road not taken

When I made up my mind to get into this course, I had to be prepared for the shaming that the society will put upon me and some of it on my family as well. After all taking up journalism after engineering is seen as a downgrade. It’s the doctors and the engineers who take all the respect, even though there’s an abundance of both in the country. So much so that engineering is now seen as a stepping stone while making a career. Everyone gets into engineering and then decides what to make of their lives. It’s funny how that has come to be and on one hand while every nook and corner of this country probably has an engineer, there is in fact a dearth of qualified ones. While if that same logic is applied on doctors, it becomes a frightening scenario. Do we entrust our lives in the hands of someone who might not be qualified enough. This is in fact the doings of a tunnel-visioned society that places more respect on certain career options than others, feeding the upcoming generations the falsehood of the relation between garnering respect in society and certain occupational choices. While getting into the course itself wasn’t very easy, my first myth about it was busted pretty soon into the first semester. The notion that the course is easier compared to other career options that one can take is laughable. Now three semesters into it, I have also come to understand that the pay scale is not as good as in some other career options. This is probably another reason why some jobs are “respectable” in the society, as they pay more. While it shouldn’t be the case, unfortunately it is. The concept of dignity of labour in our country and in the society is somewhat absent. Even after knowing that journalism is not as easy as it first seemed, and the pay scale is also not great when compared to others, what makes me stick to it is my desire to present the society with the truth. Perhaps such sentences draw a good hard laughter nowadays considering how murkier this profession gets with each passing day. While the respect has definitely decreased now in my life, compared to the days when I could say, “Yes I study engineering in Hyderabad” and the awes that it would draw, I am a much satisfied and happier person now. And knowing that the same people are glued to their televisions at prime time watching this one person who we call a journalist, gives me a wicked sense of satisfaction and a renewed hope to succeed. Soumyadeep Das 3rd semester

পুৰী ভ্ৰমন

আমি প্ৰতিজন মানুহেই ভ্ৰমণপ্ৰিয় | ওচৰে পাজৰে থকা বিভিন্ন প্ৰাকৃতিক দৃশ্যাৱলীৰে ভৰা সুন্দৰ সুন্দৰ ঠাইবোৰ পৰিভ্ৰমন কৰিলে আমাৰ ন ন অভিজ্ঞতা হয় লগতে মানসিক অৱসাদ দূৰ হৈ মন প্ৰাণ জুৰ পৰি যায় |

২০১৭ চনৰ এটা নতুন অভিজ্ঞতা। অক্টোবৰ মাহত অৰ্থাৎ ২০/১০/২০১৭ ত মা,আৰু মামা হতৰ পৰিয়ালৰ লগত ৰঙিয়াৰ পৰা গুৱাহাটীৰ লোকপ্ৰিয় গোপীনাথ বৰদলৈ বিমান বন্দৰত উপস্থিত হৈ কলিকতা লৈ বুলি ৰাতিপুৱা ১১তা মান বজাত আমি ৰাওনা হ'লো। মায়ে কোৱা মতে প্ৰয়োজনীয় আধাৰ কাৰ্ডখন হাতত উলিয়াই লৈছো ,মোৰহে অকণ মান মনৰ উদ্বেগ আছে, কাৰণ মই প্ৰথম। প্ৰায় ১ টা মান বজাত উৰাজাহাজত বহিলো ।মই নতুন বাবে মোক খিৰিকীৰ কাষত বহুৱালে। নিদিষ্ট সময়ত আমি কলিকতা এয়াৰপৰ্ত পালোঁ। ৰাস্তাটোত দেশ বিদেশৰ অগণন মানুহৰ ভিৰ, চাৰিওফালে উৎসৱমুখৰ পৰিবেশ ।এয়াৰপৰ্তৰ পৰা নামিয়ে আমি কেবত বহি হোটেল পালোগৈ। Reception ত থকা হাঁহিমূখীয়া ল’ৰাজনে লাগতিয়াল formalities খিনি সম্পুুৰ্ণ কৰি আমাক দুটা কোঠা দিয়ে। যথেষ্ট চাফ চিকুণ, চকুত লগা,সুন্দৰ এটা পৰিৱেশ।ৰাতিপুৱা ১০ তা মান বজাত আমি কলিকতাৰ mother's wax museum, victoria memorial ,nicco park ইয়াৰ লগতে কলিকতাৰ বিভিন্ন বজাৰ, আদি বোৰ চাই হোটেল পালোঁগৈ। এইখিনিতে কলিকতাৰ যাত্ৰা শেষ কৰি পিছদিনা ৰাতিপুৱা আমি শতাব্দী ৰেলত উঠি ভুৱনেশ্বৰ পালোঁ। এৰাতি হোটেলত থাকি গড়ী এখন ভাড়া কৰি পৰিয়ালৰ সৈতে কোণাৰ্ক সূৰ্য্য মন্দিৰ পালোঁ। কোণাৰ্ক সূৰ্য্য মন্দিৰ যাৰ আন এটি নাম হ'ল "Black pagoda"। পুৰী ভ্ৰমণত কোণাৰ্ক সূৰ্য্য মন্দিৰ হ'ল এটি উল্লেযোগ্য গন্তব্য স্থান। সূৰ্য্য মন্দিৰ প্ৰাচীন ভাৰতৰ সভ্যতা, সংস্কৃতি আৰু বিজ্ঞানৰ মিশ্ৰণ। মন্দিৰ দৰ্শন কৰি একেখন গাড়ীৰে পুৰী পালোঁ।ভূৱনেশ্বৰৰ পৰা কিছু সোমাই গৈ সমুদ্ৰ তীৰত পুৰী অৱস্থিত। পুৰীত আমি তিনিদিন আছিলোঁ।পুৰীলৈ যোৱাৰ আগতে তাৰ পাণ্ডা, অটোৱালা আদিৰ বিষয়ে অনেকে অনেক কথা কয়, একপ্ৰকাৰৰ ভয়ো খুৱায়। পাণ্ডাই ডকা-হকা দি পইছা লয়, গাড়ী বা অটোচালকে অত্যধিক ভাড়া লয়। অৱশ্যে আমি তেনেকুৱা অভিজ্ঞতাৰ সন্মুখীন হোৱা নাছিলোঁ। মূল কথা হৈছে সচেতনতা। পুৰীত সৰু-বৰ প্ৰায় দেৰ হাজাৰখন হোটেল আছে। প্ৰায়বোৰেই সাগৰৰ পাৰত অৱস্থিত। এফালে পাৰাপাৰহীন সাগৰ¸ আনফালে হোটেল। ইয়াৰে এখন হোটেলত থাকি পিছদিনা জগন্নাথ মন্দিৰলৈ বুলি উলালোঁ। এদিন তীৰ্থ ভ্ৰমন কৰি পিছদিনা ৰাতিপুৱা সমুদ্ৰ তীৰ পালোঁ।দেশী বিদেশী পৰ্য্যটকেৰে ভৰি থকা সমুদ্ৰ তীৰৰ সৌন্দৰ্য্য অতি মনোমোহা।।সাগৰৰ ঢৌবোৰ চাই চাই আপোনপাহৰা হয়।সমুদ্ৰ তীৰত গোটেই দিনটো পাৰ হৈ গ'ল। পুৰীত তিনিটা দিন থাকিলেই যথেষ্ট। ইয়াৰে এটা দিন জগন্নাথ মন্দিৰ দৰ্শন, এটা দিন কাষৰীয়া ঠাই দৰ্শন আৰু এটা দিন সাগৰ তীৰত স্নান কৰি কটাব পাৰি। গধুলি হ'লে সাগৰ তীৰত সময় কটোৱা আৱেগেই সুকীয়া। ইয়াৰ পিছত তৃতীয় দিনা আমি ৰাতি আমি ৰেলত উঠি কলিকতা আৰু পুৰী ভ্ৰমন সমাপ্ত কৰি গুৱাহাটীলৈ বুলি ৰাওনা হলোঁ। এটি অত্যন্ত ব্যস্ততাময় মনোৰম সপ্তাহৰ ইয়াতেই সামৰণি পৰিল। ত্ৰিনয়না ভট্টাচাৰ্য যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ।,গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়

কোভিড,সংগ্ৰামৰ অন্য এক যাত্ৰা

কোভিড-১৯ মহামাৰীয়ে সমগ্ৰ বিশ্বৰ লগতে ভাৰতবৰ্ষকো চুই গ'ল। এই কোভিড মহামাৰীৰ ফলত বিভিন্নজনে প্ৰাণ হেৰুৱাব লগা হ'ল। কোভিডৰ ভয়াবহতাৰপৰা পৰিত্ৰাণ পাবলৈ চৰকাৰে লকডাউনৰ ঘোষণা কৰিলে। এই লকডাউনৰ ফলত সকলোতকৈ বেছি ক্ষতিগ্ৰস্ত হ'ল সাধাৰণ শ্ৰেণীৰ লোকসকল। যিসকল লোকে দিন হাজিৰা কৰি পৰিয়াল পোহপাল দিছিল সেই লোকসকল লকডাউনৰ সময়ত খাদ্য সংকটত ভোগিলে।মইয়ো তেনেকুৱা এটি সাধাৰণ পৰিয়ালৰ ব্যক্তি হোৱা হেতুকে পৰিয়ালৰ কথাই ব্যথিত কৰি তুলিলে। দেউতাৰ সাধাৰণ পাচলি ব্যৱসায়ো লকডাউনৰ সময়ত বন্ধ হৈ গ'ল। এটা পৰিয়াল চলাই নিয়াতো আমাৰদৰে সাধাৰণ মানুহৰ বাবে সচাকৈয়ে চিন্তনীয় বিষয়। এফালে খোৱাৰ সমস্যা আনফালে ওলাই গ'লে পুলিচৰ কোব খোৱাৰ ভয়। কিন্তু কিমানদিননো এনেদৰে থাকিব পাৰিম। বহু কথা চিন্তা কৰি দেউতাৰ পাচলি দোকানখন আকৌ আৰম্ভ কৰিলো। বিভিন্ন বাধাৰ মাজত সকলো নীতি-নিয়ম মানি খোলা দোকানখনত লাহে-লাহে ময়ো সহায়ৰ হাত আগবঢ়াবলৈ ললো। বিভিন্ন সময়ত পুলিচৰ ভয় -ভাবুকিৰো‌ সন্মুখীন হ'লো। এদিনাখন ৰাতি ৭ মান বজাত দিয়া এক ঘোষণাই আমাৰ হৃদয় কম্পিত কৰিলে‌। আমাৰ দোকানৰ ওচৰতে কোভিড আক্ৰান্ত ৰোগী এজন পোৱা গৈছিল। লগে-লগেই চাৰিওফালে হাহাকাৰ পৰিৱেশৰ সৃষ্টি হ'ল। স্বাস্থ্য বিভাগৰ লোক আহি প্ৰতিজন ব্যৱসায়ীৰ কোভিড পৰীক্ষা কৰিলে। এই পৰীক্ষা কৰাৰ সময়ত দেউতাৰ মনত এটাই চিন্তা যদি কেনেবাকৈ তেও এই ৰোগত আক্ৰান্ত হয় ,ঘৰখন‌কেনেকৈ চলিব? ফলাফল নিদিয়া সময়লৈকে হৃদয়ৰ ধপধপনি বাঢ়ি গৈছিল। কোভিডৰ ৰিজাল্টৰ বাবে আমি অপেক্ষাৰত,ভগবানৰ ওচৰত এটাই প্ৰাৰ্থনা কেনেবাকে যেন ৰিজাল্ট নিগেটিভ ওলায়। দেউতাৰ ৰিজাল্ট নিগেটিভ আহিল ,সেই সময়ত কি যে এক সকাহ অনুভৱ‌ কৰিছিলো সেয়া এক বুজাব নোৱাৰা অনুভূতি। মই আমাৰ মহাবিদ্যালয় ৰাষ্ট্ৰীয় সেৱা আঁচনি গোটৰ এজন স্বেচ্ছাসেৱক হোৱা হেতুকে মোৰ মনত এটা কথাই বৰকৈ আমনি কৰিছিল,মোৰ নিজৰ পৰিয়ালৰ সুৰক্ষা যেনেদৰে গুৰুত্বপূৰ্ণ ঠিক তেনেদৰে এই অঞ্চলৰ জনসাধাৰণৰ বাবে মই কি কৰিব পাৰো? কিন্তু এই প্ৰশ্নৰ সমাধান কম সময়ৰ ভিতৰতে লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হ'লো। মহাবিদ্যালয়ৰ তৰফৰপৰা কোভিডৰ ভয়াবহতা আৰু ইয়াৰ পৰিত্ৰাণৰ বাবে সজাগতামূলক অনুষ্ঠানৰ আয়োজন কৰিলো। গাঁৱে-গাঁৱে গৈ মাইক্ৰ'ফোনযোগে ইয়াৰ সাৱধানতাৰ বিষয়ে জনসাধাৰণক জনাব চেষ্টা কৰিলো। স্থানীয় প্ৰশাসনকো এই ক্ষেত্ৰত সহায়ৰ হাত আগবঢ়াবলৈ ‌ প্ৰচেষ্টা হাতত ল'লো। গাঁৱৰ কিছুসংখ্যক ৰোগীয়া ব্যক্তিৰ মেডিচিনৰ প্ৰয়োজনীয়তা অনুভৱ কৰি মেডিচিন যোগান ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলো। যিহেতু আজিকালি সকলো সামাজিক মাধ্যমত জড়িত হৈ থাকে,গতিকে সকলোকে কোভিডৰ ভয়াৱহতা আৰু ইয়াৰ পৰিত্ৰাণৰ বিষয়ে সামাজিক মাধ্যমতো অৱগত কৰিলো। সকলো বেয়া দিশৰ ভিতৰত এই সময়ছোৱাত দেখিবলৈ পোৱা এটা ভাল দিশ হ'ল যে গাঁৱৰ নিবনুৱা যুৱকসকলে সংস্থাপনৰ বাবে বাবে ক্ষুদ্ৰ ক্ষুদ্ৰ দোকান -পোহাৰ আৰম্ভ কৰিলে। লকডাউনে আগৰ গাঁৱৰ পৰিৱেশ সম্পূৰ্ণ সলনি কৰি পেলালে। জীৱিকাৰ সন্ধানত হাবাথুৰি খাই ফুৰা ,আদ্দা দি ফুৰা দাদাঁহতে আজিকালি পাচলি,মাছ-মাংস,ফল-মূলৰ দোকান আৰম্ভ কৰিলে।এই কোভিডেই হয়তো দুখৰ মাজতো কিছু সুখৰ সন্ধান দিছে । জীৱন সংগ্ৰামৰ এই যাত্ৰাত এতিয়া দাদাহতৰ দৰে সেই নিৱনুৱাসমূহেও একো একোজন যোদ্ধা হিচাপে থিয় দিছে। Nitumoni Kumar Ist Semester

আধুনিকতাৰ ব্যস্ততাৰ মাজত আত্মীয়তাবোধৰ অভাৱ লগতে ম'বাইল ব্যৱহাৰ!

জীৱন আৰু ব্যস্ততা ইটোৰ লগত সিটো এৰাব নোৱাৰা সম্পৰ্ক। সময়ৰ গতিৰ লগে লগে ব্যস্ততাৰ সূত্ৰও সলনি হৈছে। আজিৰ আধুনিক পৃথিৱীত সকলো ব্যস্ত নিজৰ কেৰিয়াৰ অথবা নিজৰ আকাংক্ষা পূৰণ কৰাৰ স্বাৰ্থত‌। কাৰো কথা ভাবিবলৈ অথবা আনক সহায় কৰিবলৈও যেন কাৰো আহৰি নাই। আনকি পৰিয়ালৰ সতে আত্মীয়ৰ সতে, ওচৰ চুবুৰীয়াৰ সতে দুটা মনৰ কথা পাতিবলৈ সময়ৰ অভাৱ‌। তাহানি উৎসব-পাৰ্বন, বিয়া-সবাহ বুলি ক'লে আত্মীয়, কুটুম, ওচৰ চুবুৰীয়াই ঘৰ উদুলী মুদুলী কিন্তু বৰ্তমান সময়ত তেনে এক পৰিৱেশ পাবলৈ নাই। সৰুতে আমিও দেখিছিলো উৎসৱ বুলি কলে আলহী অতিথিয়ে ঘৰ ভৰি পৰে কিন্তু বৰ্তমান সময়ত সকলো ব্যস্ত নিজক লৈ‌। ওচৰ চুবুৰীয়াৰ ঘৰত বিয়া বা সকাম থাকিলে আৰম্ভণিৰে পৰা শেষলৈ সকলো কাম ওচৰ চুবুৰীয়া তথা আত্মীয়ই চলাই নিয়া আমি দেখিছিলো কিন্তু বৰ্তমান সময়ত সৰুতকৈও সৰু কাম কৰিবলৈ পইচাৰ বিনিময়ত মানুহ বিচাৰিব লগা হয়। ইয়াৰ একমাত্ৰ কাৰণ মানুহৰ মনত আত্মীয়তাৰ অভাব ঘটিছে। মানুহবোৰে ব্যস্ত পৃথিৱীত উচ্চকাংক্ষাৰ পিছত দৌৰি পাহৰি গৈছে আত্মীয়তাবোধৰ কথা। সৰুতে দেখিছিলো ওচৰ চুবুৰীয়া কাৰোবাৰ অসুখ হ'লে চিকিৎসালয়লৈ নিয়া বা চিকিৎসালয়ত ৰোগীৰ সতে থাকা মানুহৰ অভাৱ নাছিল কিন্তু আজিৰ সময়ত ৰোগীৰ সতে থকা মানুহৰ বাবদ পইচা দিব লগা হয়। এতিয়া ভাবিলে ভাৱ হয় অতি কম সময়ৰ ভিতৰতে মানুহৰ মনবোৰ সলনি হৈছে।আচৰিত ভাৱে মানুহবোৰ আত্মকেন্দ্ৰীক হৈ পৰিছে। আজিৰ সময় সচাকৈয়ে সলনি হৈছে। আজিৰ সময়ত ওচৰৰ ঘৰৰ কাৰোবাক মাতিব লগা হ'লে ৰিঙিয়াই মাতাৰ বিপৰীতে ফোন এটা কৰি মাতাটো ভাল বুলি বিবেচনা কৰে।সময় সচাকৈয়ে সলনি হৈছে আৰু তাৰ লগতে সলনি হৈছে মানুহৰ মন আৰু ইয়াৰ মাজতে যেন হেৰাই যাব লৈছে আত্মীয়তা, আন্তৰিকতা এইবোৰ।মানুহ বোৰ ব্যস্ত হৈ পৰিছে ম'বাইলক লৈ। ম’বাইল ফোনটোতে গোটেই পৃথিৱীখন পোৱা যায়,অথচ পৃথিৱীখনৰ ভাল দিশটো চাবলৈ আমি যিমান উদগ্ৰীৱ হৈ থাকো,তাতোকৈ বেছি বেয়া দিশটো চাবলৈ উদগ্ৰীৱ হওঁ। সেয়েহে চাগৈ সমাজৰ বহু লোকৰ মানসিকতা অৱনমিত হৈছে,বহু লোকৰ মানসিকতা অৱনমিত হৈছে,বহু অসামাজিক ঘটনাই সমাজখনক চুই গৈছে।আকৌ ম’বাইল ফোনটো কাণত লৈ বাৰ্তালাপত ব্যস্ত থকাৰ পৰিণতিত বহু দুৰ্ঘটনাও সংঘটিত হৈছে। বহুতেই জীৱন পৰ্যন্ত হেৰুৱাবলগীয়া হৈছে।এক তথ্য মতে,ম’বাইল ফোন কাণত লৈ অত্যধিক কথোপকথনত লিপ্ত হ’লে মানুহে শ্ৰৱণশক্তি হেৰুৱাব পাৰে,মগজুত কু-প্ৰ্ভাৱ পৰিব পাৰে।তদুপৰি ম’বাইল ফোনৰ মাত্ৰাধিক ব্যৱহাৰে নাৰী আৰু শিশুৰ আচৰণত পৰিৰ্ৱতন আনিব পাৰে।গৰ্ভস্থ সন্তানৰ বিকাশত বাধা আহিব পাৰে,যৌন জীৱনত কু-প্ৰভাৱ পৰে।আনহাতে ম’বাইল ফোনেই আমাৰ মনোযোগহীনতা,স্মৃতিশক্তি হ্ৰাস,উদ্বিগ্নতা আদিৰ কাৰণ হ’ব পাৰে।ম’বাইল ফোনৰ পৰা নিৰ্গত বিকীৰণে ডি এন এ-ত প্ৰভাৱ পেলোৱাৰ লগতে আমাৰ স্বাস্থ্যৰ আন বহুতো ক্ষতিসাধন কৰে। ইয়াৰ মাত্ৰাধিক ব্যৱহাৰৰ ফলত আমাৰ মাজৰ আন্তৰিকতাখিনিও হ্ৰাস পাইছে। সামাজিক মাধ্যমৰ মাজত থাকি মানুহ বোৰে পাহৰি গৈছে বাস্তৱ পৃথিৱীক। উচ্চকাংক্ষা প্ৰত্যেকৰে থাকে তাহানিতো আছিল আজিও আছে। কিন্তু পৰিয়ালক পাহৰি আত্মীয়ক পাহৰি নহয়। উন্নতিৰ শিখৰ জখলা আৰোহণ কৰিবলৈ' নিজৰ কৰ্মৰ লগতে পৰিয়ালৰ সহায়, সহযোগ গুৰুত্বপূৰ্ণ। সময় গতিশীল। ই কাৰোবাবে নৰয় তথাপিও মই আশা কৰোঁ মানুহৰ মনত পুনৰ সেই আত্মীয়তাবোধ গঢ়ি উঠক। আনৰ সুখত সুখী বা আনৰ দুখত দুখী হব পৰাকৈ মানুহৰ হাতত যেন কিছু সময় ৰৈ যায় তাকেই বিচাৰোঁ।আধুনিকতাৰ ব্যস্ততাত আত্মীয়তা, আন্তৰিকতা এই শব্দ বোৰ যেন হেৰাই নাযায়। এই শব্দ বোৰৰ অৰ্থ যেন আমি সৰুতে পাই অহাৰ দৰে মধুৰ হৈয়ে ৰয়! ✒️ ভাস্বতী দেৱী যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ, গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়।

Is Celebrating Women's Day Enough?

8th March is round the corner. The BIG DAY , when all of us flaunt our pride in being a woman. But does that pride sustain? Being a girl, at one point or the other , I regret being so. I am pretty sure every female for once in their life time has undergone through that. The concerning issue is 'Why?' . Women are respected, given equal rights and opportunities. Not only these, a special day is reserved to honour their achievements and glorify them. Despite all these, why is it that at some point we regret being a female? 8th March, is celebrated as International Women's Day in order to highlight the economic, social, political achievements of women and reflect on their progress. International Women's Day has enlightened the issues effecting women all over the world and this day belongs to every individual irrespective of their gender who believes in equal status for women. The growing trend of celebrating Women's Day will never cover up the injustice faced by a certain class of women. Undoubtedly, women have proved their capabilities and strengths in every sphere, taken up leadership in different fields, sacrificed but we can't deny the fact that the least paid jobs are also done by women. The difference in pay between a male and a female is called the Gender Pay Gap. This gap is worsening for young women in many places including Britain and America . According to the Gender Pay Gap Index of 2020 , India has slipped to the 112th position from 108th position in 2018. This depicts the reality of women's condition in India. Even we in a way unknowingly contribute towards this gap when we tend to pay less or bargain with our maid or the woman selling vegetables. But the class of women who feel inferior to another quietly tolerate thinking that it's the dominant class speaking.Somewhere I feel , the tolerating capacity of a woman, her fear that things might fall apart, her struggle to hold on to responsibilities till the last breathe are some of the reasons which make them vulnerable. At this point of time when we are celebrating 46th International Women's Day, we know how strong we are ,we know how sufficient we are. Thus quoting Madeleine Albright " It took me quite long to develop a voice, and now that I have it, I am not going to be silent ", I would urge to celebrate our entire lives as a woman , as a life giver. Ananya Mahanta 1st semester Department of Communication and Journalism

চিটিবাছৰ সংৰক্ষিত আসন, যুৱ প্ৰজন্মৰ চেতনা, ফেচবুকমুখী এখন সমাজ ই‍ত‍্যাদি।

দৃশ‍্য ক- উজানবজাৰৰ পৰা আদাবাৰীলৈ চিটিবাছত গৈ আছোঁ। মোৰ সমুখৰ চিটটোত এজন আদবয়সীয়া মানুহ। তাৰ আগৰ চিটটোত দুজন প্ৰায় ওঠৰ বছৰীয়া যুৱক যুৱতী। আদবয়সীয়া মানুহজনে স্মাৰ্টফোনত কিবা টাইপ কৰি আছে। দেখিলো সেয়া ফেচবুক, তাত মানুহজনে কিবা এটা পোষ্ট লিখি আছে। লিখাৰ মাজে মাজে সমুখৰ চিটটোত বহা যুৱক যুৱতীহালৰ ফালে দেখুৱাই বাছৰ কণ্ডাক্টৰজনক কিবা কিবি কৈ আছে। মাজে মাজে কথা কওতে মানুহজনৰ উষ্মা প্ৰকাশ পাইছে। পিছে কণ্ডাক্টৰজনৰ মুখমণ্ডলত 'মই কি কৰিব পাৰো' ধৰণৰ ভংগীমা। মানুহজনে আকৌ মোবাইলত টাইপ কৰাত লাগিল। তেওঁলোকৰ প্ৰজন্মটোৱে কি কি ভাৱে, সামাজিক মাধ‍্যমক কেনেধৰণে ব‍্যৱহাৰ কৰে জানিবলৈ মোৰ সদায়ে এক আগ্ৰহ আছে। কৌতুহলবশতঃ মোৰ মানুহজনৰ মোবাইলৰ স্ক্ৰীণখনত চকু গ'ল। আদবয়সীয়া মানুহজনে লিখি থকা পোষ্টটো এনেধৰণৰ আছিল, "চিটিবাছত মোৰ সমুখৰ চিটটোত দুজন ওঠৰৰ পৰা বিশ বছৰীয়া যুৱক যুৱতী। নিজৰ মাজত কথাত মচগুল। পিছে চিটটো জ‍্যেষ্ঠ নাগৰিকৰ বাবেহে সংৰক্ষিত, কাষত থিয় দি আছে এগৰাকী ষাঠিৰ ঊৰ্ধ্বৰ ব‍্যক্তি। কিন্তু যুৱক যুৱতী হালৰ চিটটো এৰি দিব লাগে বুলি কোনো কাণষাৰ নাই। কণ্ডাক্টৰৰো দায়িত্ববোধৰ অভাৱ।" পিছে মানুহজনে কথাষাৰ ল'ৰা ছোৱালী হালক প্ৰত‍্যক্ষভাৱে কোৱা নাই, ইচ্ছা কৰিলে তেওঁ কব পাৰে। স্বাভাৱিকভাৱেই তেওঁতকৈ প্ৰায় একুৰি বছৰ সৰু যুৱক যুৱতী হালক নজনাটো শিকাই দিব পাৰে। নাইবা তেওঁ নিজৰ চিটটো তেওঁতকৈ বয়স্ক ব‍্যক্তিজনক এৰি দি যুৱক যুৱতীহালৰ ওচৰত উদাহৰণ হৈ থিয় দিব পাৰে। পিছে তেওঁৰ প্ৰতিবাদ ফেচবুকমুখী হ'ল। দৃশ‍্য খ- ভাগৰুৱা দেহাৰে, আবেলি ৰুমত সোমাই বিচনাখনতে এনেই বাগৰি ফেচবুক স্ক্ৰ'লিং কৰিছো। সেই একেই যান্ত্ৰিকতাৰ মাজতে পোষ্টবোৰত দি গৈছোঁ একোটা লাইক। হঠাৎ এটা পোষ্টত ৰৈ গলো। এই পোষ্টটোও লিখিছে এজন আদবয়সীয়া মানুহে, "যুৱক জনৰ নাম আইজুল হক। ছিপাঝাৰত ঘৰ। পেচাত গাড়ী চালক। গুৱাহাটীত মেজিক চলায়, আদাবাৰীৰ পৰা নাৰেংগীলৈ। সোমবাৰে এই আইজুল হকৰ মেজিকখনতেই মই আমবাৰীৰ পৰা আদাবাৰীলৈ আহিছিলো ধাৰাসাৰ বৰষুণৰ মাজত‌। আজি এইজন আইজুলৰ বিষয়ে দুআষাৰ কব বিচাৰিছোঁ। যিটো সময়ত বহুতো গাড়ীৰ চালক কৰ্মচাৰীৰ অভব্য আচৰণত মানুহ বিৰক্ত হয়, এনে সময়তো আইজুল হকৰ দৰে চালক আছে বুলি ভাবিবলৈ টান। আইজুলৰ ব্যৱহাৰ অতি মাৰ্জিত, অতুলনীয়। যাত্ৰীৰ প্ৰতি অতি সহানুভূতিশীল। যান বাহন আইন অমান্য নকৰে, যাত্ৰীৰ পৰা এটকাও বেছিকৈ নলয় তেওঁ। ক'ভিড প্ৰট'কলৰ নিয়ম মানিহে তেওঁ গাড়ীত মানুহ উঠায়। মই আইজুলৰ ব্যক্তিত্বক সঁচাকৈ সন্মান জনাইছোঁ। ভগৱানৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা জনাইছোঁ, সুস্থ শৰীৰেৰে আইজুল হক যুৱপ্ৰজন্মৰ আদৰ্শ হৈ থাকক।" এই মানুহজনে গাড়ীৰ চালকজনক দিয়া স্বীকৃতিখিনিও পিছে ফেচবুকৰ চাৰিবেৰৰ মাজত আবদ্ধ। তাৰ পিছতো এই প্ৰচেষ্টা ধুনীয়া। সমাজৰ বাবে আদৰণীয়। জ্ঞানপ্ৰতীম দেৱ শৰ্মা যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ, গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়।

Web series: New found flavor of youth

There was actually a time when people of India, especially the women, would discuss about the Saas - Bahu melodrama series of Ekta Kapoor as if it was an integral part of their lives. Television was dominated by such content and besides films there was little variety available for the viewers. But today things are different where we are exposed to web series which have fast replaced television and movie theatres. Now we hear the young generation narrating stories of web series which has become the staple for the new generation. Web series are now gaining popularity in India as the young generation could relate to the content unlike the homogeneous stereotypical melodrama of 90’s. Today's youth talk about the content like- horror series, stand-up comedies, love stories, sci-fi thrillers, crime thrillers, modern relationships among others. Emergence of fast telecom and wire services put an end to the internet crisis in India to a certain extent and for these internet web series platforms like- Netflix, Amazon Prime, ALT Balaji, Hotstar have given a big push among the audience of India, especially the youth. Now a day’s people find it comfortable to sit in their respective places and watch things that are available online. The percentage of people going to the cinema hall for movies has drastically dropped during Covid 19 period and also the price of the tickets are so high that people could easily take subscription on web series platforms for a month with the same amount. The flexibility of viewing the available content as well as the wide variety of content in pocket friendly prices has led its popularity. As the nature of the content of the web series is bold and it does not try to hide the real image of the society and this idea somewhere working in attracting the young generation towards web series. Game of Thrones, Breaking Bad, The Crown, Money Heist, Dark among othres are some of the most popular English web series in the world. People watch episode after episode on one go. Indian content creators are also doing great in the field of web series. There are so many Indian web series (Hindi) popular among the audience. Sacred Games, Panchayat, Mirzapur, Kota factory, Special Ops, Patal lok, The family man among others are so creatively drafted that it feels like consuming a slice of life. Nepotism and favouritism are now very common in the film industry and for this fresh and new talents are being neglected. So many talented actors have been shifting to web series that we could easily find out many versatile actors from web series. As an audience I am also fond of web series. I have been watching web series since long and during this lockdown due to corona I could really get the time to watch many English and Hindi web series. I always try to find motivation through the character and I was positively influenced by some characters of a web series. There are also ways people could negatively influence. Web series have adult content –so keeping it child safe is very essential. Biki Sarmah 1st Smester

নৃত্য, অৱসাদ, লকডাউন, ইত্যাদি

"কিমান নো আৰু নাচি-বাগি থাকিবি পঢ়া- শুনাতো অলপমান মন দে" কিন্তু কি কৰো ভাল লগাবোৰ যে এৰিদিব নোৱাৰি। সৰুৰে পৰাই নাচি-বাগি মই বৰ আনন্দ পাইছিলো। মাঁয়ে সদায় কৈছিল "কিমান নো আৰু নাচি-বাগি থাকিবি পঢ়া-শুনাতো অলপমান মন দে" কিন্তু নাই নৃত্য আৰু মই যে এডাল সূতাৰেই পাগ খাই আছো। সেয়েহে সৰুৰে পৰা পঢ়াৰ লগতে নৃত্যও কৰিছিলো। সৰুতে স্কুলত, তাৰপাছত কলেজত আৰু এতিয়া বিশ্ববিদ্যালয়ত এনেদৰেই নাচি আহিছিলো আৰু বিভিন্ন ধৰণৰ নৃত্য প্ৰতিযোগিতাতো আগভাগ লৈছিলো। মাঁহতে দুই এটা গালি পাৰিছিল কিন্তু হ'লেও নেনাচি কেনেকৈ নো থাকো , এনেদৰেই জীৱন চলি আছিল এনেতে হঠাৎ আহিল এদিন কৰুনা মহামাৰী অথাৎ COVID 19 এই মহামাৰীৰ বিষয়ে আমি সকলোৱে জ্ঞাত ইয়াৰ লগে লগে প্রায় ৯ মাহ কাল দীঘলীয়া তলাবন্ধৰ বাবে ঘৰতে থাকিব লগা হৈছিল। ইমান দীঘলীয়া বন্ধত বৰ আমনিও পাইছিলো মাজে মাজে ভাৱো কিনো কৰো? কিমান নো আৰু ঘৰতে এনেকৈ বহি থাকিম? এদিন ভাবিলো, " যিহেতু, আজিকালি সকলোৱে YouTube ত ভিডিও বনাই আছে মইয়ো এটি YouTube channel খুলি তাতেই Dance ৰ ভিডিও আপলোড কৰো। এনেদৰেই YouTube ত পোনপ্ৰথমবাৰৰ বাবে এটা channel খুলিলো তাৰ পিছত মই ২০২০ চনৰ জুলাই মাহৰ ২৮ তাৰিখে YouTube ত মোৰ প্ৰথমটো ভিডিও আপলোড দিলো। তাৰপাছতে মই মোৰ প্ৰথমটো নাচৰ ভিডিও আপলোড কৰিলো ২০২০ চনৰ আগষ্ট মাহত আৰু অধিক বেছি নহ'লেও সকলোৰে ফালৰ পৰা খুবেই বেছি প্রশংসা লাভ কৰিছিলো। মোৰ নৃত্যত বিভিন্ন জনে বিভিন্ন ধৰণৰে প্রশংসাৰ শৰাই দিছিল আৰু বেছি subscribers তথা like পোৱা নাছিলো যদিও ওচৰ-চুবুৰী, বন্ধু- বান্ধৱী, পৰিয়ালৰ লোক সকলৰ পৰা যি প্রশংসা লাভ কৰিছিলো সেইয়া সচাঁই মোৰ বাবে যথেষ্ট আছিল। এনেদৰেই YouTube ৰ দৰে এখন মুকলি মঞ্চত মোৰ বহু কেইটা ভিডিও ৰ ভালেমান views আহিছিল। মই বিখ্যাত নহ'লেও দুই এজন লোকে যি মোৰ প্ৰশংসা কৰিছিল সেয়াই মোৰ বাবে যথেষ্ট আছিল। "আগতে মাঁয়ে যে কৈছিল সেই কথাষাৰ কিমান নো আৰু নাচি-বাগি থাকিবি পঢ়া-শুনাতো অলপমান মন দে" এতিয়া মাঁ ৰ এই কথাষাৰ শুনিও বৰ আমেজ লাগে কিয়নো মাঁ ৰ এই গালি পৰাৰ আঁৰতো যে লোকাই আছে অলেখ প্রশংসা, মোৰ নৃত্যৰ প্রশংসা। কিন্তু লক'ডাউনৰ সেই সময়খিনিত নৃত্যই সঁচাই মোক বহুত খিনি ক্ষেত্ৰতে সহায় কৰিছিল। নৃত্যই মানুহক আনন্দ দিয়ে আমি সকলোৱে জানো যে নৃত্যই মানৱ শৰীৰৰ ভাগৰুৱা মনক সজীৱ কৰি তোলাত সহায় কৰে। লক'ডাউনৰ সেই সময়খিনিত আমি সকলোৱে মানসিক ভাৱে ভাঙি পৰিছিলো, আমি সকলোৱে অৱসাদ অনুভৱ কৰিছিলো। কিন্তু সেই সময়ত মোক নৃত্যই ব্যক্তিগতভাবে নিজৰ মনটিক সৱল কৰি ৰখাত সহায় কৰিছিল। লক'ডাউনৰ সেই সময়খিনিত যেতিয়া মই স্নাতক মহলাৰ তৃতীয় বর্ষৰ ছাত্রী আছিলো আৰু আমাৰ সেইসময়ত স্নাতক ডিগ্রি লাভ কৰাৰ ক্ষেত্ৰতো বহুত পলম হৈ পৰিছিল তেতিয়া আমি বহুতো চৰকাৰী চাকৰীত আবেদন পএ দিয়াৰ পৰা বঞ্চিত হ'লো তথা স্নাতক মহলাৰ চূড়ান্ত পৰীক্ষাৰ ক্ষেত্রতো বহু ধৰনৰ অসুবিধাৰ সম্মুখীন হ'বলগা হৈছিল। ফলত আমাৰ চূড়ান্ত পৰীক্ষা আয়োজন কৰাৰ ক্ষেত্রতো অধিক বেছি বেমাজালীৰ সৃষ্টি হৈছিল যাৰ ফলত মোৰ দৰে সকলো ছাত্র-ছাএী অলপ হ'লেও অৱসাদ অনুভৱ কৰিছিল৷ এনেবোৰ কাৰণত মইয়ো মাজে মাজে অধিক বেছি হতাশা অনুভৱ কৰিছিলো। কিন্তু নৃত্যই মোক সহায় কৰিছিল এনেবোৰ হতাশা, অৱসাদক সামকাটি সজীৱ আৰু সতেজ হৈ থকাত। যিহেতু লক'ডাউনত অধিক সময় ঘৰতে শুই বহি কটাব লগা হৈছিল সেইবাবে মোৰ স্বাস্থ্যটো কু- প্রভাৱ পেলাইছিল কিন্তু নৃত্যই মোৰ স্বাস্থ্যটো ভালে ৰখাত যথেষ্ট সহায় কৰিছিল। এনেদৰেই নৃত্য মোৰ এক সুমধুৰ আভাসৰ লগে লগে বিশাদৰ ঔষধ হিচাপেও কাম কৰিছিল আৰু মোক প্রেৰণা দিয়াত সহায় কৰিছিল। যিকি নহওঁক সঁচাই বৰ ভাল লাগিছিল। বিখ্যাত youTuber হ'বপৰা নাই যদিও তথাপিও ভাল লাগে যেতিয়া কোনোবাই কয় "খুৱ ভাল লাগিলে ভিডিও টি চাই তুমি সুন্দৰ নৃত্য কৰিছা" এইয়াই এক সুমধুৰ আভাস নিহয়নে বাৰু? বেছি নহ'লেও অকণমান খুনিকে যেন বুকুত সামৰি এদিন আগুৱাই যোৱাৰ আছে অদম্য হেঁপাহ। নাম- পম্পী দাস ৰোল নং-১৩ যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ

যাত্ৰী সকল ডেকা হোৱাটো বাধ্যতামূলক নে ! গোলপীয়া বাছে কিদৰে সহায় কৰিব?

বিশ্ববিদ্যালয় জীৱনৰ প্ৰথমদিনটোৰ পৰা প্ৰায় এটা সপ্তাহ চিটি বাছত অহা যোৱা কৰি এষাৰ বাক্যৰ মুখামুখি প্ৰায় সদায়েই হৈছিলো। "এই বুঢ়া সোপাক উঠাব‌ই নালাগে উঠোটেও সময় নষ্ট নামোটেও সময় নষ্ট" এই কথাষাৰৰ মুখামুখি দুদিনো হৈছিলোঁ। যেনেদৰে আমি আমাৰ নিজৰ পিতৃ মাতৃক ভাল পাওঁ, শ্ৰদ্ধা কৰোঁ ঠিক তেনেদৰে প্ৰতিজন বৃদ্ধ বা বৃদ্ধাই কাৰোবাৰ নহয় কাৰোবাৰ পিতৃ অথবা মাতৃ সেই কথাটো আমি প্ৰত্যেকেই বুজাটো উচিত। এক চেকেণ্ড সময় মানুহৰ বাবে খুব গুৰুত্বপূৰ্ণ, কিন্তু সময়ৰ পিছত দৌৰি মানৱতাক গ'লে নহয়। বাছ এখনত উঠা প্ৰত্যেকজন যাত্ৰীয়ে সমান। প্ৰত্যেকজন যাত্ৰীয়ে বাছত উঠাৰ বিনিময়ত উচিত মূল্য দিয়ে। বয়সৰ গ‌ইনা লৈ বাছত উঠা যাত্ৰী বাছনি কৰাটো উচিত নহয়। এই কথা প্ৰায়ে লক্ষ্য কৰিছিলোঁ চিটি বাছবোৰে এখনৰ আগত আনখন যোৱাৰ প্ৰতিযোগিতাত যাত্ৰী সকল উঠোতে বা নামোতে অধিক সময় ল'লে কেটেৰা জেঙেৰা কৰা কথাবোৰে মোক অতিষ্ঠ কৰি তুলিছিল। এজন বৃদ্ধ লোকে হাতত বেগ এটা লৈ বাছৰ পৰা নামিবলৈ লৈছিল। হেণ্ডিমেন জনৰ কৰ্কষ মাতত সকলোৱে মূৰ তুলি চাইছিল, 'এনেকুৱা বুঢ়া মানুহক গাড়ীত উঠাব‌ই নালাগে'। বৃদ্ধ মানুহজনৰ মুখলৈ চাই এনে লাগিছিল মানুহজনে খুব লাজ পাইছিল।সেইখিনি সময়ত তেখেতৰ বাবে হয়তো বৃদ্ধ হোৱাটোৱেই অপৰাধ যেন লাগিছিল। ঘটনাটোৱে মনত খুব কষ্ট দিছিল। এক মূহুৰ্তৰ বাবে এনেকুৱা লাগিছিল আজি যদি ম‌ইও বৃদ্ধ হ'লো হয় মইও হয়তো এনেকুৱা ব্যৱহাৰে পালোঁ হয়। সকলো চালক ,হেণ্ডিমেন একে নহয় তাৰ মাজতে এনেকুৱাও বহুতো আছে যিয়ে বৃদ্ধ লোকক হাতত ধৰিও নমাই দিয়ে।মুদ্ৰাৰ যেনেদৰে দূয়োপিঠি একে নহয় , ঠিক তেনেদৰে মানুহৰো প্ৰত্যেকৰে স্বভাৱ একে নহয়। ঠাই ভেদে, পৰিৱেশ ভেদে প্ৰত্যেকৰে ব্যৱহাৰ, আচাৰ, আচৰণ ভিন্ন। আজিৰ ডেকা কালিলৈ বুঢ়া হব সেই বাবে বয়সৰ গ‌ইনা লৈ কাৰোবাক আঘাত কৰাটো উচিত নহয় । প্ৰত্যেককে সন্মান কৰাটো আমাৰ দায়িত্ব তথা কৰ্তব্য। অসম ৰাজ্যকি পৰিবহন বিভাগে গ্ৰহণ কৰা বিশেষ প্ৰদক্ষেপ পোন প্ৰথমে মই শলাগ জনাইছো । অসমৰ মাননীয় মুখ্যমন্ত্রী সৰ্বানন্দ সোণোৱালৰ নেতৃত্বত আৰম্ভ হোৱা বিশেষ বাছ সেৱা "ভ্ৰমণ সাৰথি" নামেৰে বিনামূলীয়া বাছ সেৱাই জনসাধাৰণক যথেষ্ট পৰিমাণে উপকৃত কৰিছে । বিশেষ মহিলা আৰু বয়োজেষ্ঠ্য সকলক বহু পৰিমাণে সকাহ দিছে ।বিভিন্ন সময়ত আমি দেখিবলৈ পাঁও যান-বাহনত মহিলা সকলে যথেষ্ট অসুবিধাৰ সন্মুখীন হ'ব লগীয়া হয় । শেহতীয়াকৈ অসম চৰকাৰে বিনামূলীয়াকৈ ২৫ খন কৈ গোলপীয়া বাছৰ জৰিয়তে এই সমস্যা সামাধানৰ ব্যবস্হা গ্ৰহণ কৰিছে । মই ব্যক্তিগত ভাবে অনুভব কৰো এই বাছ সেৱাই মহিলা সকলে দীৰ্ঘদিন ধৰি সম্মুখীন হৈ অহা সমস্যা সমূহ কিছু পৰিমানে হলেও সকাহ পাব লগতে বয়োজেষ্ঠ সকলেও বহু পৰিমাণে উপকৃত হব। ✒️ ভাস্বতী দেৱী যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ, গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়।

"মই চোৰ নহয়। এয়া মই কাপোৰ আনিছোঁ , মোৰ পিন্ধা কাপোৰ ।" " এনেকে ক'লে কেনেকৈ হʼব , চোৰ বুলি কৈছে তোমাক, গতিকে অকনমান ভয় খোৱা আকৌ।"

জীৱনৰ পঞ্চম খন নাটক। নাম আছিল "অম্ৰাৱতীৰ অতিথি"।চৰিত্ৰ আছিল ৰীতা। বুকুত বহুত সপোন বান্ধি অম্ৰাৱতীৰ অতিথি নাট খন কলিয়াবৰ মহাবিদ্যালয়ৰ মঞ্চত উপস্থাপন কৰিবলৈ আগবাঢ়িছিলো। সৰুৰে পৰাই যে নাটক , নৃত্যৰ লগত নিজকে ব্যস্ত ৰাখি খুব ভাল পাইছিলোঁ। পঢ়া শুনাৰ প্ৰতি যে নিচাটো সৰুৰে পৰাই নাছিলে । কেতিয়াবা আইনাৰ সন্মুখত নিজকে অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ জগতৰ নায়িকা বুলি ভাবি কৈ থকা সংলাপ বোৰৰ মাজত যে মাৰ মাতটোত উচপ খাই উঠিছিলোঁ " ঐ পঢ়া টেবুললৈ গ'লি নে ? খালি আইনাৰ সন্মুখত নাচ, গান এইবোৰেই "।তথাপি যে সৰুৰে পৰাই ভাল লগা বোৰৰ মাজত সদায় নিজকে বিলীন কৰি ৰাখিছিলোঁ।।। পঞ্চম খন নাটক , কিন্তু মোৰ দায়িত্ব গধুৰ। সপোন কলিয়াবৰ মহাবিদ্যালয়ৰৰ আলোচনী খনত শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰীত নিজৰ ফটো খন উজ্বলাই ৰখা। তাতোকৈ ডাঙৰ কথা আছিল মোৰ চৰিত্ৰতো আগৰ চাৰিখন নাটকত কৈ বেলেগ আছিল। মোক বোলে হেনো ঋণাত্মক চৰিত্ৰত হে ভাল লাগে। আৰু মিছাও নাছিল এইখন নাটক কৰাৰ আগলৈকে মই অকল ঋণাত্মক চৰিত্ৰ কৰিছিলো।" চকু দুটা ডাঙৰ কৰি, ডাঙৰ ডাঙৰ মাতেৰে , এটা শব্দত কব গলে "দাংকাটি" চৰিত্ৰ বৰ ভাল পাইছিলোঁ। কিন্তু এইখন নাটকত চৰিত্ৰতো মোৰ একেবাৰে বেলেগ আছিল। ফটা পেনি, দুফালে দুডাল বেণু, এজনী অজলা , সহজ সৰল গাওঁৰ ছোৱালী। ঘৰত মাক আৰু ভায়েক। এনেকুৱা এটা চৰিত্ৰৰ বাবে মই সঁচাই বৰ কষ্ট কৰিব লগা হৈছিল। কিন্তু কৰবাত নহয় কৰবাত বহুত ভাল লাগিছিল। আমাৰ পৰিচালক দাদা জনৰ পৰা প্ৰায়েই গালি নোখোৱাও নহয়,।আকৌ সময়ে‌ সময়ে, "এইছ বঢ়িয়া ,এনেকেই দিবা নিজৰ পাৰ্ফমেঞ্চ,শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী খাটাং"বুলি সাহস নিদিয়াও নহয়। নাটকৰ আগ ৰাতি সপোনটোত যে সংলাপেই মাতি আছিলোঁ। নাটকৰ মঞ্চত উঠাৰ আগত ভয়ে খুন্দা মাৰি ধৰিছিল। আৰু লগৰ তোৰ সাহস "কিবা হলে মই মিলাই লৈ যাম, মুঠতে আজি মঞ্চ কঁপাই দিম" আৰু এই সাহস গোটাই নিজৰ সৰ্বোচ্চ দিছিলোঁ। লগৰ চৰিত্ৰত থকা কেইটাও বৰ ভাল আছিল। সকলোৰে সহায় সহযোগিতাৰ মাজত যে নাটক খন ভাল দৰে কৰিলোঁ। দৰ্শকৰো আশা কৰা ধৰণে সঁহাৰি দেখি মনৰ ভিতৰতে খুব ফুৰ্টি পাইছিলোঁ।

এফালে শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী হোৱাৰ সপোন আন ফালে ভয়। এইটো কলেজৰ শেষ বছৰ,যদি শ্ৰেষ্ঠ হ'ব নোৱাৰো ,সপোনবোৰ চোন সপোনে হৈয়েই থাকিব।ইমানবোৰ চিন্তাই আউল লগাই থাকোতেই যেতিয়া শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰীত মোৰ নামটো মহাবিদ্যালয়ৰৰ মঞ্চত উচ্চাৰিত হৈছিল, ফুৰ্টিত দুচকুৰে চকুপানী বৈছিল। শ্ৰেষ্ঠ নাটক, শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতা, শ্ৰেষ্ঠ কৌতুক অভিনেতা, শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালক সকলোবোৰ খিতাপ আমি পাবলৈ সক্ষম হৈছিলোঁ।। "ছোৱালী জীৱনটো এখন বগা চাদৰৰ দৰে , এবাৰ দাগ্ লাগিলে এৰুৱাবলৈ বৰ টান"ৰ দৰে মজবুত সংলাপবোৰ বুকুত দকৈ বহি গৈছিল। আজি অতীতলৈ ঘুৰি চালে সেই বিশেষ দিনবোৰলৈ বৰকৈ মনত পৰে।মনত প্ৰায়েই ভুমুকি মাৰে সেই বিশেষ শাৰীটো-"এইবছৰৰ শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী হিমানী কলিতা"। নাম :- হিমানী কলিতা যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ গুৱাহাটীৰ বিশ্ববিদ্যালয়