ছাত্ৰ ৰাজনীতিত ব্যক্তিত্বৰ প্ৰমূল্যবোধ

  ছাত্ৰ ৰাজনীতি এক বিশেষ সুঁতি, যি ভৱিষ্যতে মিলিত হয় ৰাজনীতিৰ বিশাল সাগৰত তেনে ক্ষেত্ৰত এই সুঁতিত ভালদৰে সাঁতুৰিব শিকিলেহে অশান্ত সাগৰৰ ঢৌৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিব পৰা যায়, তেনে ক্ষেত্ৰত ছাত্ৰ ৰাজনীতিৰ পৰা মূলসুঁতিৰ ৰাজনীতিলৈ পদাৰ্পণ কৰিবলৈ যিখিনি সাম্যক জ্ঞানৰ প্ৰয়োজন সেইখিনি শিক্ষাৰ্থী জীৱনতে আহৰণ কৰাতো উচিত। ব্যক্তিত্ব অবিহনে ৰাজনীতিৰ পথাৰত উন্নয়নৰ বীজ সিচিব নোৱাৰি, সেয়েহে ব্যক্তিত্ব বিকাশ অতি প্ৰয়োজনীয়। সকলোৰে নিজ নিজ আদৰ্শ থাকে আৰু সময়ৰ পাকচক্রত আদৰ্শৰ জলাঞ্জলি দিয়া বহু ৰাজনৈতিক নেতাও দেখিবলৈ পোৱা যায় তেনে ক্ষেত্ৰত আদৰ্শগত দিশটো ভৱিষ্যতলৈ কাৰোবাৰ বিচাৰ বিবেচনাৰ কাৰক হ'ব সেইয়াও স্থিৰ নহয়।

  বৰ্তমান একবিংশ শতিকাৰ যুগ, কৃত্রিম বুদ্ধিমত্তাৰ এই আধুনিক যুগত প্ৰতিগৰাকী ছাত্র নেতা অথবা নেত্ৰীৰ জ্ঞানৰ পৰিসৰ যদি সঠিক নহয় তেন্তে ভৱিষ্যতৰ যান্ত্রিক যুগত উন্নয়ন আৰু প্ৰকৃতি ৰক্ষাৰ ভাৰসাম্য কেনেদৰে বৰ্তাই ৰাখিব সেইয়া উল্লেখযোগ্য।ভাৰতৰ বৰ্ষৰ দৰে উন্নয়নশীল ৰাষ্ট্ৰ এখনৰ বাবে ৰাজনৈতিক দিশটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ সেয়েহে শিক্ষিত তথা প্ৰগতিকামী ৰাজনৈতিক নেতাৰ অতি প্ৰয়োজন তেনে ক্ষেত্ৰত ছাত্র ৰাজনীতি হ'ব লাগে মূলসুঁতিৰ ৰাজনীতিৰ প্ৰাথমিক জ্ঞান আহৰণ কৰা এখন মঞ্চ। 

এতিয়া যদি আমি ছাত্ৰ ৰাজনীতিৰ আদৰ্শগত দিশটো বিশ্লেষণ কৰি চাওঁ তেন্তে আদৰ্শহীন নেতা গুৰিয়ালহীন নাওৰ সৈতে তুলনা কৰিব পৰা যায়, ব্যক্তিত্বৰ সৈতে আদৰ্শ অতি প্ৰয়োজনীয়।পন্থাৰ অধীন নহ'লেওঁ ছাত্ৰ জীৱনত নিজস্ব আদৰ্শৰ সৈতেও আগুৱাই যোৱাতো বৰ্তমান সময়ত ভুল বুলি ক'ব নোৱাৰি। সমস্যাক সন্মুখৰ পৰা নেতৃত্ব দি, উপভোগত সকলোৰে পিছত থাকি সহায়ৰ হাত আগবঢ়োৱা গৰাকীহে প্ৰকৃত নেতা। বৰ্তমানৰ সমাজ প্ৰিয় মানুহতকৈ সামাজিক মাধ্যম প্ৰিয় মানুহৰ সংখ্যা বেছি, এই ঢৌত নিজকে এৰি দিয়া নেতা হোৱাতকৈ, সেই ঢৌৰ বিপৰীতে এক নিদৰ্শন দাঙি ধৰা নেতাৰ বৰ্তমান সমাজত অতি প্ৰয়োজন। 

ছাত্ৰ ৰাজনীতিক লেতেৰা নলাৰ সৈতে তুলনা কৰা মানুহ অলেখ। কিন্তু এই লেতেৰা নলাটি পৰিষ্কাৰ কৰিবলৈ উৎসাহ জনোৱা মানুহ অতি কম। জাতীয় জীৱনৰ সৈতে সংলগ্ন হৈ সমাজহিতৈষী মনোভাৱ গঢ়ি উঠা উদ্যমী যুৱ প্ৰজন্মৰ অভাৱ নাই। কিন্তু সেই যুৱ চামক সমাজৰ পৰা আতৰাই ৰাখি যান্ত্রিকতাৰ পৃথিৱী প্ৰদান কৰা অভিভাৱকত্বৰ ফলতো বহু উদ্যমীয়ে নিজৰ লক্ষ্যৰ পৰা বিচলিত হোৱা দেখিব পোৱা যায়। তাৰ উপৰিও বৰ্তমান সময়ত আদৰ্শৰ অভাৱ, অনুকৰণ কৰিবলগীয়া ব্যক্তিত্বৰ যাৰ বাবে তৈলমৰ্দনৰ মাজেৰেও বহু পাবত গজা নেতাৰ আবিৰ্ভাৱ দেখিবলৈ পোৱা যায়। তেনে ক্ষেত্ৰত দেশৰ এক অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ দিশটিত বৌদ্ধিক বিশ্লেষণ অতিকৈ প্ৰয়োজনী হৈ পৰিছে। সেয়েহে ছাত্ৰ ৰাজনীতিৰ পথাৰত নামিব বিচৰা সকলে প্ৰথমে নিজকে পৰিপক্ক কৰি সমাজৰ হকে আগুৱাই যোৱাতো উচিত, কিয়নো কাঁইট কলি পুষ্প মাতৃ পূজনত আগবঢ়োৱা নহয়। 

দ্বীপ জ্যোতি শৰ্মা

যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ

গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়।

Ethics in Public Relations: The Foundation of Credible Communication

In today’s fast-paced digital environment, ethics has become the foundation of effective public relations. With social media platforms, online news portals, and influencers shaping public opinion, PR professionals hold significant power in guiding narratives. This power comes with responsibility, making ethical conduct essential for maintaining trust.

Ethical public relations is based on honesty, transparency, and accountability. It requires practitioners to share accurate and verified information, clearly disclose sponsored or paid content, and avoid exaggeration or manipulation. When organizations communicate openly and truthfully, they build long-term credibility rather than short-term attention.

The digital age has also increased public scrutiny. A misleading statement, hidden advertisement, or delayed response during a crisis can quickly damage an organization’s reputation. Ethical PR helps prevent such crises by promoting responsible communication and respect for public interest.

Ultimately, ethics in public relations benefits everyone. It strengthens relationships between organizations and their stakeholders, enhances public confidence, and ensures that communication serves society as well as organizational goals. In the long run, trust earned through ethical PR is the most valuable asset any brand can possess.

Uddipta Goswami
3rd Semester
DCJGU

AI in Everyday Life

Artificial Intelligence (AI) has rapidly moved from being a futuristic idea to an essential part of our everyday lives. In 2025, AI quietly works behind the scenes, making daily activities faster, smarter, and more convenient. Whether we realize it or not, AI influences many of our routine decisions.

Our day often begins with AI-powered alarms and voice assistants that provide weather updates, reminders, and news highlights. Smartphones rely heavily on AI for features like face recognition, predictive typing, photo enhancement, and spam detection. Social media platforms use AI algorithms to curate feeds, recommend reels, and personalize advertisements based on user behavior.

In education and workplaces, AI has become a powerful support tool. Students use AI-based applications for research, personalized learning, and doubt clarification, while professionals benefit from automated scheduling, data analysis, and smart email filtering. These technologies increase efficiency and allow people to focus on creative and strategic tasks.

AI is also transforming healthcare. Fitness trackers monitor physical activity, heart rate, and sleep patterns, while AI-assisted systems help doctors detect diseases early and improve diagnosis accuracy. In urban areas, AI contributes to traffic management, public safety, and emergency response systems.

Despite its many advantages, AI raises important ethical concerns. Issues such as data privacy, job displacement, misinformation, and over-dependence on technology cannot be ignored. Responsible use, transparency, and digital awareness are necessary to ensure AI benefits society as a whole.

In conclusion, Artificial Intelligence is no longer a distant concept—it is deeply embedded in our daily lives. The future lies not in resisting AI, but in using it wisely and ethically to enhance human potential.

Uddipta Goswami
3rd Semester
DCJGU

ফকৰা-যোজনাৰ মাজেৰে নাৰী-পুৰুষৰ সম্পৰ্কঃ এক আলোচনা

অসমীয়া লোকসমাজত ফকৰা-যোজনা, ডাকৰ বচন, প্রবাদ-পটন্তৰ আদিৰ ভূমিকা অতীজৰে পৰা মন কৰিবলগীয়া। এসময়ত মানুহে কথাৰ পাকতেই ৰস দিবলৈ, উপদেশ দিবলৈ, কৰণীয়-অকৰণীয় আদি সম্পর্কে বুজাবলৈ এনে ফকৰা, বচন, জতুৱা ঠাঁচ আদিসমূহৰ ব্যৱহাৰ কৰিছিল। এইবোৰ সাধাৰণতে আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলৰ অভিজ্ঞতা আৰু পৰ্যবেক্ষণৰ ওপৰত আধাৰিত আৰু ব্যৱহাৰিক জীৱনত ফলপ্রসূ কিছুমান সহজ-সৰল ভাষাৰ সৃষ্টি। অৱশ্যে, বর্তমান ইয়াৰ ব্যৱহাৰ কমি আহি লোকসাহিত্যৰ অধ্যয়ন আৰু গৱেষণাৰ মাজতেই অধিকাংশ আবদ্ধ হৈ থকা দেখা গৈছে। তথাপি, ইয়াৰ প্ৰাসংগিকতা কমি যোৱা নাই আৰু যোজনা-পটন্তৰসমূহে কৈ যোৱা স্বাস্থ্য, কৃষি আদি সম্পর্কীয় কথাবোৰ আজিও সঁচা বুলি প্রমাণিত হৈ আহিছে। অৱশ্যে, বিদ্বানসকলে ফকৰা-যোজনা, ডাকৰ বচন, প্রবাদ-পটন্তৰ আদিৰ মাজত থকা নির্দিষ্ট পার্থক্য বিচাৰি উলিওৱাত সফল হব পৰা নাই। ডঃ লীলা গগৈয়ে 'অসমীয়া সাহিত্যৰ ৰূপৰেখা' গ্রন্থত কৈছে যে "প্রবচন, পটন্তৰ, ফকৰা-যোজনা আদি সকলোকে 'ফকৰা-যোজনা' শব্দৰে সামৰিব খোজা হৈছে যদিও ভালকৈ বিশ্লেষণ কৰি চালে, আটাইবোৰৰে সুকীয়া সুকীয়া লক্ষণ দেখা যায়।"

অসমীয়া লোকসমাজৰ জনবিশ্বাস, আচাৰ-নীতি, সমাজ ব্যৱস্থাৰ ভালেখিনি নিয়ম- কানুনৰ বিষয়ে ফকৰাসমূহে আমাক অৱগত কৰে। ইয়াৰ ভিতৰত ফকৰা-যোজনাত সমাজ জীৱনত নাৰী মুনিহৰ ভূমিকা অতিশয় আলোচ্যৰ বিষয়।এইক্ষেত্ৰত ব‍্যৱহাৰিক জীৱনৰ বিভিন্ন স্তৰত পুৰুষ মহিলাৰ মাজৰ সম্পৰ্ক মন কৰিবলগীয়া। 

বিয়া হৈ যোৱাৰ পাছত ছোৱালী এজনী গৃহিণী অথবা পত্নীলৈ ৰূপান্তৰ হয়। এগৰাকী তিৰোতাৰ কোনবোৰ গুণে তেওঁক সু-গৃহিণী বা সজ তিৰোতা ৰূপে গঢ় দিয়ে, সেই সম্পর্কে কেইবাটাও ফকৰা পোৱা যায়-

ক। মধুৰ বচন বোলয় সদায়,

স্বামীৰ বচন কভু নেপেলায়।

সৰু সূতা কাটে ৰান্ধে মিষ্ট,

সেই গৃহিণীক বোলয় ইষ্ট।

খ। নাহি মাত-বোল নকৰে দ্বন্দ্ব,

খং উঠিলেও নোবোলে মন্দ

সিটো গৃহস্থৰ বাঢ়ে শ্রী,

ডাকে বোলে সেয়াই লক্ষ্মী স্ত্রী।।

অৱশ্যে, নাৰীৰ দোষ, কুচৰিত্ৰ আদিৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা ফকৰা-যোজনা আৰু প্রবচনৰ সংখ্যাই লোকসাহিত্যত অধিক। তেওঁলোকক প্রায়ে অবিশ্বাসৰ পাত্ৰ, কাজিয়া আৰু অশান্তিৰ মূল ৰূপে ৰিজোৱা হৈছে। তাৰে কিছুমান তলত উল্লেখ কৰা হ'ল-

ক। আখৈৰ তপত, তিৰীৰ শপত

কুকুৰক বুলিবা ছেই,

কচুপাতৰ পানী কৰে তলবল

তিৰীৰো শপত সেই।

খ। আয়ে ক'লে বাটত

বায়ে ক'লে তাঁতত,

মই শুনি আহিলোঁ

পানী অনা ঘাটত।

গ। ব'ব নাজানোঁ, কাটিব নাজানো

হালোৱা চহকীৰ জী

এখনি গামোচা বৈ থৈ আহিছোঁ

মূৰত পাণেকটা দি।

ঘ। ৰজাৰ দোষত ৰাজ্য নষ্ট

প্রজাই কষ্ট পায়,

ঘৈণীৰ দোষত ঘৰ নষ্ট

লক্ষীয়েও এৰি যায়।

ঙ। লেখত আছে জোখত নাই

সাতজনী তিৰী,

পাচিয়ে পাচিয়ে ভাত খাই

গোৱৰ পেলাই গিৰী।

চ। গৃহিণী হুয়া বোলে কটুৰ,

আয় নাচায় ব্যয় কৰে প্ৰচুৰ।

ওলাই গৈয়া নাহে সোনকালে,

তাইক দুষ্টা বোলে সকলোৱে। 

সেহি নাৰীৰ সঙ্গে যি কৰে বাস,

তাৰ জীৱনত কিহৰ আশ।

বিয়াৰ পাছতেই গিৰিয়েক-ঘৈণীয়েকৰ দাম্পত্য জীৱন আৰম্ভ হয়। এই সময়ছোৱাত স্বামী-স্ত্ৰীৰ মাজৰ সম্পৰ্ক, আৰু বিশেষকৈ সেই সম্পৰ্কত স্ত্ৰীৰ ভূমিকাৰ বিষয়ে ফকৰা- যোজনাসমূহত কোৱা হৈছে। যেনে-

ক। এক তিৰীৰ পৈ লোদোৰ পোদোৰ

দুই তিৰীৰ পৈ গাঁতৰ এন্দুৰ

তিনি তিৰীৰ পৈ নাপায় ভাত

চাৰি তিৰীৰ পৈ মূৰত হাত।

খ। ডলামূৰী তিৰোতা পাচিমূৰা পৈ

যেনে তেনে আছে ঘৰখন ৰৈ।

গ। বেৰৰ বল কামী,

তিৰীৰ বল স্বামী।

ঘ। খৰ ৰান্ধনী খৰ বাঢ়নী

পৈয়েক লঘোণে যায়

ওদা ৰান্ধনী ওদা বাঢ়নী

পৈয়েকে তিনিসাঁজ খায়।

ঙ। মাটি ভাল কৰে মৈয়ে,

তিৰী ভাল কৰে পৈয়ে।

চ। ৰজাৰ দণ্ডিত কটা যায়,

তিৰীৰ দণ্ডিত পঁইতা খায়।

পুৰুষৰ দৃষ্টিৰেও নাৰীৰ জীৱন কিদৰে ৰিজোৱা হৈছে সেয়া মন কৰিবলগীয়া। এজন পুৰুষৰ ভাগ্য, গুণ-দোষ, কর্মফল ইত্যাদি ভালেখিনি নাৰীৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। নিম্ন-উল্লেখিত ফকৰা-যোজনাসমূহে তাকেই প্ৰমাণ কৰে-

ক। ধেৎতেৰি লেতেৰি মাটিক'লী ফাপৰী

নেপাইহে আনিলোঁ তোক,

সমনীয়াৰ আগলৈ নোলাবি ফাপৰী

সমনীয়াই হাঁহিব মোক।

খ। ঘৈণীয়ে ভাঙিলে কাঁহী,

থ'লে মিচিকিয়াই হাঁহি।

বেটীয়ে ভাঙিলে কতৰা,

গড়গাঁও পালেগৈ বতৰা।

গ। তিৰি কিলাই যি নৰে,

ধৰ্ম নাথাকে সেই ঘৰে।

তিৰিহীন ঘৰত নাথাকে চিৰি

মাটি খাই মৰে ভতুৱা গিৰী।

ঘ। মাজ মূৰত নাই চুলি,

পৈয়েকে মাতে ৰূপহী বুলি।

ঙ। ভাল বাট ঘূৰাই হওক,

নিজৰ তিৰি বুঢ়ীয়ে হওক।

লোকসাহিত্যৰ অভিন্ন অংগ ফকৰা-যোজনা, ডাকৰ বচন, আৰু প্ৰবাদ পটন্তৰসমূহত নাৰীৰ বিস্তৃত উপস্থিতিয়ে তেওঁলোকৰ সমাজত স্থান সম্পর্কে আভাস দিয়াৰ লগতে নাৰীৰ জীৱনৰ সম্পৰ্কেও ভালেখিনি তথ্য দিব পাৰে। এয়া আজিও যথেষ্ট প্রাসংগিক আলোচনাৰ বিষয়। অৱশ্যে বর্তমান ফকৰা- যোজনাসমূহৰ ব্যৱহাৰ তেনেই তাকৰ হৈ পৰিছে। উঠি অহা চামৰ অনাগ্ৰহত ফকৰাসমূহ হেৰাই যাবলৈ লোৱাতো পৰিতাপৰ বিষয়। সেয়ে ফকৰা যোজনা তথা ডাকৰ বচনসমূহ জীয়াই ৰাখিবলৈ অধিক সুসংবদ্ধ গৱেষণা, পাঠ্যপুথিত বহল আলোচনা আৰু ল'ৰা-ছোৱালীয়ে ব্যৱহাৰিক জীৱনত প্ৰয়োগ কৰাৰ চেষ্টা কৰাটোৱেই আমাৰ কাম্য।

বিতোপন ৰাজবংশী
স্নাতকোত্তৰ তৃতীয় ষাণ্মাসিক
যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ
গুৱাহাটী বিশ্ববিদ‍্যালয়

গ্ৰন্থমেলা আৰু কিছু চিন্তা

সম্প্ৰতি অসমত গ্ৰন্থমেলাৰ বতৰ। নৱেম্বৰ -ডিচেম্বৰৰ পৰা জানুৱাৰী মাহ মানলৈ অসমৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত সৰু-বৰ গ্ৰন্থমেলাসমূহ আয়োজন কৰা হ‍য়। গ্ৰন্থ অধ‍্যয়নে মানুহৰ বৌদ্ধিক, মানসিক, নৈতিক আৰু মননশীল বিকাশত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা আগবঢ়াই। পাচে, আপুনি যদি গ্ৰন্থমেলা সমূহলৈ যায়, লক্ষ‍্য কৰিব যে তাত যুৱক-যুৱতীসকলৰ উপস্থিতি তেনেই সেৰেঙা। বিশেষকৈ ক’ভিডোত্তৰ  সময়চোৱাত নতুন প্ৰজন্মই কিতাপ পঢ়াৰ প্ৰতি আগ্ৰহ হেৰুৱাইছে। ইতিমধ‍্যে সচেতন মহলে এইক্ষেত্ৰত যথেষ্ট আলোচনা কৰিছে যদিও প্ৰভাৱশালী সমাধান এটা দিব পৰা নাই। গুৱাহাটী মহানগৰীৰ মাজমজিয়াত আয়োজিত দুই এক সম্ভ্ৰান্ত গ্ৰন্থমেলাক বাদ দি বাকী মফচলীয় অঞ্চলসমূহত আয়োজিত গ্ৰন্থমেলাত কিন্তু কিতাপৰ বিক্ৰী যথেষ্ট কম। অত‍্যধিক মোবাইল, চচিয়েল মিডিয়া আৰু প্ৰযুক্তিগত আসক্তিৰ ফলত নতুন চামে কিতাপ পঢ়াৰ প্ৰতি অনীহা দেখুওৱাটো কিন্তু আমাৰ উত্তৰোত্তৰৰ বাবে শুভ সংকেট নহয়। বিদ‍্যালয়সমূহে পাঠ‍্যক্ৰমৰ বাহিৰৰ কিতাপ পঢ়াটো বাধ‍্যতামূলক কৰা আৰু পঢ়া উপযোগী সামাজিক পৰিৱেশ এটা গঢ়ি তোলাটোৱেই হ’ব এইক্ষেত্ৰত ফলপ্ৰসূ ব‍্যৱস্থা। জেষ্ঠসকলেও ল’ৰা ছোৱালীবোৰক কিতাপ পঢ়াৰ প্ৰতি ঢাল খুৱাবলৈ যত্ন কৰা উচিত।

 

মৈত্ৰেয়ী শইকীয়া
স্নাতকোত্তৰ তৃতীয় সম্মাখিক

Maa Kamakhya Temple: A Sacred Journey to the Heart of Shakti

Perched atop the Nilachal Hills in Guwahati, the Maa Kamakhya Temple stands as one of India’s most powerful and mysterious Shakti Peethas. More than just a spiritual destination, it is a place where history, mythology, devotion, and culture blend seamlessly to create an experience that stays with every visitor.

A Temple Wrapped in Legend and Faith

The Kamakhya Temple is dedicated to Goddess Kamakhya, the embodiment of feminine energy and fertility. According to Hindu mythology, the temple marks the place where the womb (yoni) of Goddess Sati fell when Lord Shiva carried her body across the universe. This makes Kamakhya a deeply revered and unique seat of Shakti worship.

Unlike most temples with idols, Kamakhya is known for its natural subterranean cave where a sacred stone, symbolizing the goddess, remains constantly moist, believed to represent divine feminine power.

A Historic Icon of Assam

The temple’s origins trace back to ancient times, but its present structure was rebuilt by the Koch King Naranarayan in the 16th century after it was destroyed. Its distinctive Nagara-style architecture, bold shikhara, sculpted panels, and serene surroundings make it a masterpiece of heritage.

Walking through its corridors, one feels the weight of centuries of devotion and the strength of timeless faith.

The Ambubachi Mela: Where Faith Meets Celebration

One of the temple’s biggest attractions is the Ambubachi Mela, held every year in June. This festival marks the annual menstruation of Goddess Kamakhya, symbolizing fertility and the renewal of life. Lakhs of devotees, sadhus, and tourists gather from all corners of India, turning the temple into a vibrant sea of faith, rituals, and spiritual energy.

A Spiritual Experience Like No Other

Visiting Maa Kamakhya Temple is not just a pilgrimage, it is an emotional journey. The gentle hill breeze, the long stairway lined with shops, the sound of bells, and the powerful aura inside the sanctum create a feeling of peace and surrender.

Devotees believe that offering prayers here brings blessings for prosperity, relationships, fertility, and spiritual growth.

Why Kamakhya Is Truly Special

• One of the 51 Shakti Peethas of Hindu mythology
• Known for the worship of Shakti in her purest form
• A temple with no idol, only a sacred symbol of divine energy
• A historic site deeply rooted in Assam’s culture and identity
• A place where spirituality and mysticism blend seamlessly

Maa Kamakhya Temple is not just a religious landmark, it is a living testament to the power of faith and feminine divinity. Whether you visit for spiritual reasons, cultural interest, or simple curiosity, the experience is unforgettable. The temple stands as a reminder that divinity is not always seen; sometimes, it is simply felt.

Aditi Upadhaya
MA 1st Semester 
DCJGU

K-Drama Addiction: Escape or Therapy?

For many of us, K-dramas are more than just shows we binge-watch late at night. They become habits, comfort zones, and sometimes even emotional lifelines. One episode turns into five, and before we know it, fictional characters feel more real than the people around us. This raises an interesting question, Is K-drama addiction simply an escape from reality, or does it work as a form of emotional therapy?

Life today is exhausting. Academic pressure, career anxiety, relationship confusion, and the constant comparison culture of social media leave little room to breathe. In such moments, K-dramas offer a beautifully crafted escape. Their soft aesthetics, slow storytelling, and emotionally rich narratives create a world where pain is acknowledged and healing feels possible. For a while, real-life stress fades into the background.

K-dramas also provide emotional validation. Characters openly express feelings, crying without shame, loving deeply, and struggling honestly. For viewers who suppress emotions in real life, watching these moments feels strangely therapeutic. Seeing someone else break down and heal on screen helps many process their own unspoken emotions. In that sense, K-dramas act like emotional mirrors, reflecting feelings we didn’t know how to express.

Another reason behind this addiction is connection. Loneliness is common, even when surrounded by people. K-dramas create a sense of companionship. The familiar background music, recurring themes of love, friendship, and second chances make viewers feel less alone. For some, finishing a drama feels like saying goodbye to friends who understood them without judgment.

However, there is a fine line. When K-dramas become a way to constantly avoid reality, skipping responsibilities, isolating oneself, or comparing real relationships with fictional perfection, it stops being healthy. Real life is messy, unscripted, and imperfect, unlike the neatly resolved endings on screen. Expecting reality to feel like a drama can lead to disappointment.

So, are K-dramas escape or emotional therapy? The answer lies somewhere in between. They are an escape when used to run away from problems, but they become emotional therapy when they help us relax, feel understood, and heal quietly. Like any comfort habit, balance is key.

K-dramas aren’t the problem. Sometimes, in a world that rarely pauses for emotions, sitting down with a warm story, gentle music, and familiar faces is exactly the kind of therapy we need.  

Smriti Patar,
MA 1st Semester,
DCJGU

When I Went to Deepor Beel: Watching Guwahati’s Urban Wildlife Disappear

A few days ago, I stood near Deepor Beel, watching the late afternoon light fall over the water. The sky was open, the hills framed the horizon, and for a moment, Guwahati felt untouched.

But then the silence broke — not by birds, but by truck engines and construction noise.

I had gone there expecting flocks of migratory birds, the way people describe the winters of old Guwahati. Instead, I saw a wetland surrounded by garbage, earthmovers, and settlements creeping closer. It felt like the city was swallowing its own lungs.

That day stayed with me.

As a student, I have heard stories about Deepor Beel being a paradise for birdwatchers.

People spoke about storks, teals, herons, ibises — hundreds of winter visitors. I waited with my camera, hoping to see something rare.

I did spot birds — but not in the numbers Guwahati once had. A few egrets skimmed the water, some cormorants sat on poles, and a lone kingfisher flashed blue.

Beautiful — yes.

But too few for a  site that should be full of life.

I kept wondering —

Are the birds leaving us, or are we pushing them away?

Deepor Beel is supposed to be a protected wetland. In reality, it is a dumping ground, an encroached corridor, and a construction zone.

Deepor Beel is home to more than birds — it shelters turtles, snakes, frogs, butterflies, fish, and even elephants.

Locals told me about elephants crossing the beel area in search of food, entering human settlements because their corridors are blocked.

Snakes appear near drains.

Pythons are rescued from construction sites.

These are not wildlife incidents — they are warnings.

When animals leave their habitat, it means the habitat is dying.

I love Guwahati — the cafés, the flyovers, the hostels, the energy.

But I also see a city turning into concrete faster than it can think.

Standing at Deepor Beel, I felt two things at once:

love for the beauty that still survives

fear that it may not survive much longer

Deepor Beel reminded me of something simple:

Urban wildlife is not separate from us — it protects our water, our climate, our city.

If we lose it, we lose a part of Guwahati’s soul.

Maybe one blog doesn’t save a wetland.

But a voice can.

A camera can.

A city can — if it chooses to.

Rita Chetry,
MA 1st Semester,
DCJGU

The Kalita Community of Assam: History, Origin, Heritage, and Culture

The Kalita community is a prominent and historically significant ethnic group and caste among Assamese Hindus in the state of Assam, Northeast India. Considered a forward caste (General or Unreserved category), the Kalitas hold a significant position in the social and cultural landscape of the Brahmaputra Valley, forming a crucial part of the region's demography and history.

The origins of the Kalita community are subject to several theories, often blending legendary accounts with scholarly hypotheses. The community often claims descent from the Kshatriya caste, referring to themselves as kulalupta (lost caste), a term associated with the legend that they were Kshatriyas who fled the wrath of the mythical figure Parashurama. Some Puranic traditions consider them pure Aryan. A well-researched theory suggests the Kalitas migrated from the Kulut Dynasty of the Kullu Valley (Himachal Pradesh), with some timelines dating their arrival to early periods, positing them as pre-Vedic Aryans who introduced settled, plow-based agriculture and Aryan culture to ancient Assam (Kamarupa). Historically, the Kalitas are considered part of the pre-Ahom Hindu population of the Brahmaputra Valley. It is speculated that they served as the warrior or military class supporting Brahmanical expansion during the ancient colonization of Kamarupa, eventually becoming the highest non-Brahman Assamese caste.

The Kalitas are largely an agrarian community, deeply rooted in the agricultural life of the Brahmaputra Valley. In terms of social hierarchy, especially in Upper Assam, the Kalitas often represent the highest category in the tribe-caste continuum, positioned just below the Brahmins and Ganak. They are frequently regarded as the highest among the Shudra castes across the state. Despite intermingling with local populations over centuries, the community is credited with preserving certain elements of Aryan culture while localizing it to Assamese traditions. The community celebrates major Assamese festivals with great fervor, including the Bohag Bihu (Assamese New Year), which is also referred to as Saat Bihu (The Seven Days' Bihu). They also have specific traditional ceremonies, such as the Bah Puja, which involves offering prayers to the bamboo plant, reflecting its vital role in their agrarian and daily lives. The community has played a central role in shaping Assamese society, with many ancient dynasties of Kamarupa, such as the Bhauma, Varman, and Pala dynasties, sometimes traced back to Kalita origins.

Gitartha Medhi,
MA 1st Semester,
DCJGU 

An experience of the Pragjyotishpur Literature Festival

The second day of the three-day program of Pragjyotishpur Literature Festival, theme- "Extension of Assamese Language and Literature and Journalism" was attended by about 20 students from the Department of Communication and Journalism, Gauhati University. The event was attended by Dilip Chandan (Former Editor, Dainik Assam), Bedbrat Deb Mishra (Senior Journalist), Nav Thakuria (Free Journalist), Bidyut Kumar Bhuyan (Senior Journalist) as distinguished guests. All the guests gave us various lectures on the correct form, correct presentation and proper expansion of Assamese language and literature, how we can promote our pride Assamese language without any obstacles, and a beautiful seminar was held to find solutions to various problems. Therefore, it is important to understand the importance of language. Of course, we only discuss the mistakes of language. On the contrary, if we can study language correctly, then we can pave the way for showing respect for our own language. He also said that the negligence of the present journalists and the limited study of the words, negligence in the presentation of words, the use of words from other languages instead of the correct assamese words have caused problems to the readers at various times. We are all aware that many English words currently used in Assamese dictionaries are difficult or not available in Assamese form, so we have to take the advice of an expert on the subject seriously. Therefore, it is important to understand the importance of these issues. He mentions that no sub-language can be ridiculed, all sub-languages have their own uniqueness. Therefore, the main objective of this program was to make the younger generation committed to their language and to present the language properly. As a younger generation, such seminars encourage us and give us the opportunity to become aware of the Assamese language and literature.

Purabi Konwar,
MA 1st Semester,
DCJGU

Women Empowerment: A global necessity

Women's empowerment isn't merely a trending phrase; it is a fundamental human right and an essential catalyst for a peaceful, prosperous, and sustainable society. Empowering women means granting them the freedom, knowledge, and resources to make life-determining choices and participate fully in all spheres of life: social, economic, and political.

For centuries, deeply ingrained patriarchal norms have restricted women to subordinate roles, denying them basic opportunities and rights. The ongoing journey toward true gender equality, while marked by significant progress, continues to face formidable challenges like gender-based violence, wage gaps, and underrepresentation in leadership.

The Core Pillars of Empowerment

True women's empowerment rests on several interconnected pillars:

Education: Knowledge is the bedrock of power. An educated woman is more likely to pursue a career, make informed health decisions, and ensure her children receive an education, thereby breaking the cycle of poverty for the next generation.

Economic Independence: Financial freedom allows women to control assets, manage risk, and secure their well-being, both within and outside the home. When women earn income, they invest most of it back into their families and communities, which boosts local and national economies.

Safety and Legal Rights: A safe environment, free from violence and harassment, is a basic requirement for women to thrive. Strong legal frameworks and swift justice are essential to protect women's rights and hold perpetrators accountable.

Political Participation and Leadership: When women are at the decision-making tables—in parliaments, boardrooms, and local governance—policies become more inclusive and representative of the entire society's needs.

Challenging Social Norms: This involves dismantling harmful gender stereotypes and biases within homes, workplaces, and communities. Change begins when men and women alike recognize and value contributions regardless of gender roles.

The Transformative Impact

Empowered women drive a ripple effect of positive change

Economic Growth: Closing the gender gap in the labor market could add trillions to the global economy.

Improved Health: Educated and empowered women lead healthier lives and raise healthier families, reducing maternal and child mortality rates.

Sustainable Development: Gender equality is one of the United Nations' Sustainable Development Goals (SDG 5) and is considered a precondition for sustainable, people-centered development.

A Call to Action

The journey is ongoing, but everyone has a role to play. We can all contribute by:

Supporting girls' access to quality education.

Advocating for equal pay and opportunities in the workplace.

Challenging gender stereotypes and speaking out against discrimination.

Supporting women-led businesses and community initiatives.

Empowering women is not just the right thing to do; it is the smart thing to do for a brighter, more inclusive future for everyone. When a woman is empowered, she empowers her family, her village, and her nation.

Sanjukta Rudra,
MA 1st Semester,
DCJGU