গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় আন্তঃ-মহাবিদ্যালয় যুৱ মহোৎসৱ ২০২৩ : অবিস্মৰণীয় যাত্ৰা

 মঞ্চ সাজু আছিল, আৰু মোৰ সপোনটোও আছিল সাজু

জীৱনত কিছুমান মুহূৰ্ত আহে যিয়ে আপোনাক নতুনকৈ গঢ় দিয়ে, যিয়ে আপোনাক প্ৰত্যাহ্বান জনায় আৰু যিয়ে আপোনাক সম্পূৰ্ণৰূপে, গৌৰৱান্বিতভাৱে জীয়াই থকাৰ অনুভৱ দিয়ে। মোৰ বাবে, সেই মুহূৰ্তটো আছিল গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়  আন্তঃ-মহাবিদ্যালয় যুৱ মহোৎসৱ ২০২৩ বৰ্ষ। এই সন্মানীয় অনুষ্ঠানত মোৰ মহাবিদ্যালয়, আৰ্য বিদ্যাপীঠ মহাবিদ্যালয়ক  প্ৰতিনিধিত্ব কৰাটো কেৱল অংশগ্ৰহণেই নাছিল। এয়া আছিল পোহৰৰ মাজলৈ আহি মই কষ্ট কৰি বিকশিত কৰা দক্ষতা আৰু আবেগ প্ৰকাশ কৰাৰ এক সুযোগ।

এই গোটেই অভিজ্ঞতাত অসমৰ যুৱ সমাজ আৰু প্ৰতিভাৰ স্পন্দনশীল, গতিশীল হৃদয়ত গভীৰভাৱে ডুব যোৱাৰ অনুভৱ হৈছিল, যদিও মহোৎসৱে বিভিন্ন কলাক সামৰি লৈছিল, মোৰ মনোযোগ, মোৰ একান্ত প্ৰাণ আছিল মঞ্চত।

আমাৰ যাত্ৰা আৰম্ভ হৈছিল শৰাইঘাট মহাবিদ্যালয়ত অনুষ্ঠিত হোৱা গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় আন্তঃ-মহাবিদ্যালয় কেন্দ্ৰীয় মণ্ডল প্ৰতিযোগিতাৰে। এয়া আছিল আমাৰ প্ৰথম পৰীক্ষা, আৰু পৰিৱেশটো স্নায়ৱিক শক্তি  আৰু প্ৰতিযোগিতামূলক মনোভাৱেৰে ভৰি আছিল। আমি একাংক নাট প্ৰতিযোগিতাৰ বাবে আমাৰ প্ৰদৰ্শনত আমাৰ হৃদয় উজাৰি দিছিলো।

যেতিয়া ফলাফল ঘোষণা কৰা হ’ল, আমাৰ দলটোৰ পৰা এক উল্লাসৰ ধ্বনি উঠিল। আমি তৃতীয় শ্ৰেষ্ঠ দলৰ স্থান লাভ কৰিলোঁ। এয়া আছিল এক বিশাল আত্মবিশ্বাস বৃদ্ধিৰ কাৰণ, আৰু মূল গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় আন্তঃ-মহাবিদ্যালয় যুৱ মহোৎসৱলৈ আগবাঢ়িবলৈ আমাক প্ৰয়োজনীয় সোণালী টিকট। কিন্তু আমি জানিছিলো যে আচল কাম এতিয়াহে আৰম্ভ হৈছে।

যদি মণ্ডল পৰ্যায়ৰ প্ৰতিযোগিতা এটা দৌৰ আছিল, তেন্তে মূল মহোৎসৱৰ প্ৰস্তুতি আছিল এক মেৰাথন। প্ৰায় দুমাহ ধৰি, আমাৰ দলে নাটখনৰ সৈতে জীয়াই আছিল আৰু উশাহ লৈছিল।

এয়া আছিল এক সুন্দৰ, বিশৃংখল, আৰু অবিশ্বাস্যভাৱে প্ৰয়োজনীয় সময়। আমি প্ৰতিটো সংলাপ মাৰ্জিত কৰিলোঁ, প্ৰতিটো মঞ্চ সঞ্চালন নিখুঁত কৰিলোঁ, আৰু আমাৰ চৰিত্ৰসমূহৰ আৱেগৰ গভীৰতালৈ গৈছিলো। হতাশাৰ দিন আছিল, সন্দেহৰ মুহূৰ্ত আছিল, কিন্তু সকলোৰে ওপৰত, ইজনে সিজনৰ প্ৰতি আৰু কলাৰ প্ৰতি এক অপ্ৰতিৰোধ্য প্ৰতিশ্ৰুতি আছিল। মোৰ সতীৰ্থসকলৰ সৈতে কৰা সেই যৌথ সংগ্ৰাম, সেই দৈনিক কঠোৰ পৰিশ্ৰম, মোৰ চিৰদিনৰ বাবে মৰম লগা স্মৃতি হৈ থাকিব। হয়, ই কঠিন আছিল, কিন্তু ই যিকোনো পৰিৱেশনৰ অন্তত পৰা পৰ্দাতকৈও শক্তিশালী এক বান্ধোন সৃষ্টি কৰিছিল।

মহোৎসৱৰ দিন, আৱেগৰ এক প্ৰচণ্ড ঢৌ,

গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় যুৱ মহোৎসৱৰ মূল মঞ্চত ভৰি দিয়াটো সঁচাকৈয়ে অপ্ৰকৃত  আছিল। দৰ্শকৰ সংখ্যা আছিল বহুত বেছি, বাজি আছিল ডাঙৰ, আৰু শক্তি আছিল বিদ্যুতৰ দৰে। সেই মুহূৰ্তবোৰত, লাইটৰ তলত, দুমাহৰ অনুশীলন শুদ্ধ প্ৰদৰ্শনলৈ ৰূপান্তৰিত হৈছিল। মই মোৰ চৰিত্ৰ আৰু আমি কৈ থকা কাহিনীটোৰ সৈতে সম্পূৰ্ণৰূপে সংযুক্ত অনুভৱ কৰিছিলো। এয়া প্ৰতিযোগিতাতকৈ দৰ্শকৰ সৈতে এক কথোপকথনৰ দৰে লাগিছিল।

বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সকলো মহাবিদ্যালয়ৰ প্ৰদৰ্শিত প্ৰতিভা আছিল শ্বাসৰুদ্ধকৰ। সংগীত আৰু নৃত্যৰ পৰা সাহিত্য আৰু চাৰু কলাৰ দৰে সৃষ্টিশীলতাৰ ইমানবোৰ ভিন্ন অভিব্যক্তি দেখি মই উৎসাহিত হৈছিলোঁ। এই মহোৎসৱটো সঁচাকৈয়ে গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ ভিতৰত থকা অবিশ্বাস্য সম্ভাৱনাৰ এক ক্ষুদ্ৰ জগত ।

এটা সপোন বাস্তৱায়িত হ'ল

প্ৰদৰ্শনৰ বিশুদ্ধ আনন্দই যথেষ্ট পুৰস্কাৰ আছিল, কিন্তু তাৰ পিছত যি হ’ল সেয়া সঁচাকৈয়ে এক সপোন পূৰণ হোৱাৰ দৰে আছিল। যেতিয়া চূড়ান্ত ফলাফল ঘোষণা কৰা হ’ল, আৰু একাংক নাটকৰ বাবে বঁটা লাভ কৰা সকলৰ নাম পঢ়া হৈছিল, মোৰ হৃদয়খনে বুকুৰ পঞ্জৰাত খুন্দা মাৰিছিল। আৰু তাৰ পিছত, মই মোৰ নামটো শুনিলো।

মোক গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় আন্তঃ-মহাবিদ্যালয় যুৱ মহোৎসৱ ২০২৩ৰ দ্বিতীয় শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী বঁটা প্ৰদান কৰা হ’ল। সেই মুহূৰ্তটো, প্ৰমাণপত্ৰ আৰু ট্ৰফী ল’বলৈ আগবাঢ়ি যোৱাটো, দুমাহৰ তীব্ৰ উচৰ্গাৰ পৰিণতি আছিল। এয়া কেৱল এটা প্ৰদৰ্শনৰ বাবে বঁটা নাছিল, এয়া আছিল বাদ দিয়া প্ৰতিটো আহাৰ, প্ৰতিটো পলমকৈ কৰা নিশাৰ অনুশীলন, আৰু মোৰ দলৰ সৈতে ভগাই লোৱা প্ৰতিটো চকু-লো আৰু হাঁহিৰ স্বীকৃতি।

গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় আন্তঃ-মহাবিদ্যালয় যুৱ মহোৎসৱ এটা অনুষ্ঠানতকৈ অধিক আছিল। এয়া আছিল এক যাত্ৰা যিয়ে মোক মোৰ প্ৰতিভা প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ, মোৰ সীমা পৰীক্ষা কৰিবলৈ, আৰু শেষত, এজন শিল্পী আৰু ব্যক্তি হিচাপে ডাঙৰ হ’বলৈ সুযোগ দিছিল। ই মোক দলবদ্ধ কাম, অধ্যৱসায়, আৰু যেতিয়া আবেগৰ লগত প্ৰস্তুতি মিলিত হয় তেতিয়া হোৱা যাদুকৰী অনুভৱৰ মূল্য শিকাইছিল।

যদি আপোনাৰ কোনো প্ৰতিভা, দক্ষতা বা সপোন আছে, তেন্তে মই আপোনাক আগন্তুক বৰ্ষত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ অনুৰোধ জনাইছোঁ। আপুনি লাভ কৰা অভিজ্ঞতা অমূল্য, আৰু মঞ্চটো আপোনাৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছে।

 - বৰ্ণিকা ঘোষ 

   প্ৰথম ষাণ্মাসিক, যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ, গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়।