ভাল লাগে নিজৰ গাঁওখন

গাঁওখনৰ সৌন্ধৰ্য , বায়ু- পানীৰ সঁচাকৈয়ে মাদকতাই বেলেগ। চহৰত থাকিও প্ৰতিদিনে মনটো মোৰ নিজৰ গাঁওখনলৈ ঢাপলি মেলে। যান্ত্ৰিকতা আৰু আধুনিকতাই জীৱনৰ প্ৰকৃত আমেজ কাঢ়ি লৈছে। শেষ ৰাতি কুকুৰাৰ কুকৰু কু শব্দত প্ৰায়ে মোৰ টোপনি ভাঙি যায়। ঘৰত থাকিলে প্ৰাৰ্থনা কৰাটোও বাধ্যতামূলক হয় পৰে । প্ৰাৰ্থনা কৰাৰ পাছত অৱশ্য দেহ- মন পাতল হৈ পৰে। জাৰকালি মাৰ হাতৰ টেকেলি পিঠা আৰু গাখীৰ চাহৰ সোৱাদ, এই চহৰৰ কফি, স্পেচিয়েল চাহেও পুৰাব নোৱাৰে। জাৰৰ দিনত গা ধুই স্কুললৈ যোৱাৰ আগত গৰম ভাত আৰু গৰম লাওঁ শাকৰ পিটিকা, ৰাতিয়ে ৰান্ধি ৰখা বৰালি মাছ আৰু লাওৰ আঞ্জাৰ তুলনা আজিৰ বিলাসী হোটেলৰ বিৰীয়ানি, ফ্ৰাইড ৰাইচে মোক দিব নোৱাৰে। মাৰ হাতৰ তিল , ধনীয়া আদিৰ চাটনিৰ সোৱাদ জিভাত যেন আজিও লাগিয়ে আছে। গৰমৰ দিনত ৰাতিপুৱা আমি ঘৰৰ ধানৰ চাউলৰ পইতা ভাত, পিয়াজ আৰু কেঁচা জলকীয়াৰে বোৰ তৃপ্তিৰে খাইছিলো। দিনটোৰ বাবে শৰীৰটোও সবল হৈ থাকিছিল। আজি চহৰৰ আধুনিকতাত যেন সকলো হেৰাই গৈছে। মনত পৰে সৰু থাকোঁতে মাৰ লগত বাৰীত শাক - পাচলি ৰুইছিলো । মায়ে এতিয়াও কৰে কাম বোৰ। সেইবিলাকৰ সোৱাদ আজিৰ বজাৰৰ শাক- পাচলিত নাইকীয়া হল, আজি মানুহৰ চাহিদা আৰু অধিক উপাৰ্জনৰ কাৰণেই ৰাসায়নিক সাৰ মিহলাই প্ৰকৃত সোৱাদেই নাইকীয়া কৰি দিলে। আজিও ঘৰত গৈ সেই সোৱাদ লব পাৰো। এই চহৰবোৰত, যান- বাহনৰ অতিমাত্ৰা চলাচলে শব্দ - বায়ু আদিৰ প্ৰদূষণ কৰিছে যাৰ বাবে আমি উশাহত পৰিষ্কাৰ অক্সিজেনও গ্ৰহণ কৰিব পৰা নাই। এতিয়াও আবেলি সময়ত যেতিয়া খেলপথাৰলৈ লক্ষ্য কৰোঁ সৰু লৰা- ছোৱালীবোৰে খেলি থাকে যিটো কাম আমাৰ এসময়ত , আমাৰ অভ্যাসত পৰিণত হৈছিল। গাওঁৰ কিমান গাওঁৰ লৰা - ছোৱালীয়ে দৌৰিবলে আহিছে, সেনা বাহিনী, পুলিচত যোগদানৰ বাবে প্ৰয়াস অব্যাহত ৰাখিছে, বহুতৰে ইতিমধ্যে চাকৰিও হৈ গৈছে। মোৰ গাঁৱৰ প্ৰতিটো দৃশ্যই মোক কবিতা লিখিবলৈ অনুপ্ৰেৰণা যোগায়। পথাৰৰ ধাননি, জাৰকালিৰ কুঁৱলী সনা ৰাতিপুৱা, ফাগুনৰ নিৰস দিন , প্ৰাকৃতিক সৌন্ধৰ্যৰে ভৰা পৰিৱেশ আৰু আপোন মানুহবোৰৰ মৰমে হৃদয়ত চিৰদিনৰ বাবে ঘৰ বান্ধি ৰাখিছে। সেইবাবেই গাঁওখন খুব বেছি ভাল লাগে । যতেই থাকোঁ মনটো গাঁৱলৈহে উৰা মাৰে। ৰেহেনা পাৰবীন, যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ, গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়