Tuesday, 13 December 2022

মিনি ইণ্ডিয়া পৰিচিত ধাৰাবাহিক খন

 চন ২০০৮ ৰ ২৮ জুলাই । ভাৰ তীয়  ধাৰাবাহিক  জগতত আত্ম প্ৰকাশ ঘটিছিল এখন হাস্য ৰসিক, সমাজ জীৱনৰ বিভিন্ন পৰ্যায়ৰ কাহিনী বৰ্ণিত এখন ধাৰাবাহিক  ৰ  যাৰ নাম "তাৰক মেহতা কা উল্টা চশমা " ।  প্ৰত্যেক গৰাকী ভাৰতীয় ৰ ঘৰত এজন হলেও এইখন ধাৰাবাহিক ৰ প্ৰেমিক বন্ধু বিচাৰি পোৱা যাব । কাৰণ এটাই  , মানুহক সাঙুৰি কেনেকৈ সমাজ জীৱনত আগুৱাই যাব লাগে তথা হাস্য ৰস ৰ ভৰপূৰ আনন্দ ইয়াত পোৱা যায়  । ধাৰাবাহিক খনৰ  অন্যতম মূল ব্যক্তি আছিল তথা কাহিনী বিখ্যাত লেখক ' তাৰক মেহতা ' আৰু তেওঁৰ   বিখ্যাত কাহিনী  "দুনীয়া নে উন্ধা চশমা" ৰ উপৰত ভিত্তি কৰি উক্ত ধাৰাবাহিক খন নিৰ্মাণ কৰা হৈছে ।  নৱম শ্ৰেণীৰ পৰাই তাৰক মেহতা ৰ  নামত  উন্মদ আছিলোঁ  । ৰাতি ৮ ৩০ বজাৰ লগে লগে ঘৰৰ পৰিয়াল ৰ সকলোৰে গত তত নাইকিয়া হয় । কাৰণ এটাই ছনী ছব চেনেল ত তাৰক মেহতা আৰম্ভ হব । তেতিয়াৰ সেই দিন আজিও অব্যাহত আছে সকলোৰে বাবে মোৰ পৰিয়ালত । 


                     গকুলধাম ছছাইটি ,গোৰেগাওঁ, পাওদাৰ গলি , ফিল্ম চিটি ৰোড । মিনি ইণ্ডিয়া ইয়াত অৱস্থিত । মুম্বাই চহৰক কেন্দ্ৰ কৰি গোটেইবোৰ কাহিনী তথা দৃশ্য দেখুওৱা হয় ধাৰাবাহিকখনৰ । আব্দুল ৰ "অল ইন ওৱান জেনেৰেল স্তৰ  " ৰ পৰা আৰম্ভ হৈ মোহন লাল ৰ ফ্লেট ত সমাপ্তি ঘটে ধাৰাবাহিক খনৰ কাহিনীৰ  ।" টপু সেনা" ৰ ধেমালি ত আৰম্ভ হৈ  ভিড়ে আৰু জেঠালাল ৰ সংঘাত ত  সমাপ্তি ঘটে দিনটোৰ । যেন গকুলধাম ছছাইটি নহয় প্ৰব্লেমেটিক ছছাইটি বুলিব পাৰি ।


                    ধাৰাবাহিক খনৰ মুখ্য নায়ক জেঠা লাল । এজন সাধাৰণ ইলেকট্ৰনিকছ ৰ বেপাৰী । যিজন ব্যক্তি পৃথিৱী ৰ  সমস্ত সমস্যা ৰ এক মাত্ৰ কেন্দ্ৰস্থল । গুজৰাটী বেকগ্ৰাউণ্ড ৰ এই টো পৰিয়াল ক কেন্দ্ৰ কৰিয়ে ধাৰাবাহিক খন আজিও জনপ্ৰিয় তাৰ শীৰ্ষত । চম্পক লাল  তেওঁৰ পিতৃ । এজন আদৰ্শবাদী গান্ধীবাদী ভাৱধাৰাৰ লোক । বোৱাৰী দয়া  আৰু নাতি টপু ৰ সৈতে এটা ধুনীয়া জীৱন ৰ অংশীদাৰ ।   তাৰক মেহতা আৰু অঞ্জলি মেহতা হল  জেঠালাল ৰ ঘনিষ্ঠ । তাৰক মেহতা  জেঠালাল ৰ ফাইৰ ব্ৰিগেড , পৰম মিত্ৰ । পেচাত লিখক মেহতাই এজন আদৰ্শ বন্ধু ৰ চৰিত্ৰ খুব ধুনীয়াকৈ পালন কৰিছে ।



  ধাৰাবাহিক খনত অন্য চৰিত্ৰ ভিতৰত বিজ্ঞানী  কৃষ্ণান আয়াৰ আৰু মডেলিং বাবে সদায় সাজু তেওঁৰ পত্নী ববিতা , পেছাত শিক্ষক আত্মাৰাম টোকাৰাম ভিড়ে  আৰু পৰিয়াল , খাই আৰু আনক খোৱাই ভালপোৱা হাঠী , উৎসাহী পাঞ্জাৱী সোধী , বয়সৰ প্ৰতি লক্ষ্য নকৰি নিজৰ ছাতিক সাৰথি কৰি আগুৱাই যোৱা সাংবাদিক পপটলাল , বাঘা , নট্টো কাকা , বাউৰী , মগন য়েও নিজৰ চৰিত্ৰ বাস্তৱিক ভাবে পালন কৰিছে । সময়ে সময়ে  জেঠালাল ক সমস্যাত পেলোৱা সুন্দৰলাল ও ইয়াৰ ভিতৰত অন্যতম । 


                     এটা জনপ্ৰিয় অনুষ্ঠান ত  ধাৰাবাহিক খনৰ পৰিচালক আছিত কুমাৰ মোদী এ কৈছিল " দিলীপ যোশী অৰ্থাৎ  জেঠালাল এ আছিল ধাৰাবাহিক খনৰ আৰম্ভণিৰ অপেনিং বেটছ মেন, অপেণিং বলাৰ , অধিনায়ক তথা উইকেট কিপাৰ । জেঠালাল বৰ্তমানলৈ অদ্বিতীয় চৰিত্ৰ । "মেইনে প্যাৰ কিয়া " চলচিত্ৰ ৰে অভিনয় জীৱনৰ পাতনি মেলা ব্যক্তিজন  এতিয়া সমগ্ৰ ভাৰত বাসীৰ মাজৰ হৃদয়ত স্থান অধিকাৰ কৰি আছে ।

                    

             সাধাৰণতে দেখা যায় যে  সেই জনেহে বা সেই ধাৰাবাহিক খনেহে  পুৰস্কাৰ লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হয় যিযে মানুহৰ মনত এক ধৰণৰ আনন্দ , সুখ, হাঁহি কান্দোন ৰ সংমিশ্ৰিত ভাৱ জগাই তুলিব পাৰে । তাৰ অন্যতম হল উক্ত ধাৰাবাহিক খন । এতিয়ালৈ সকলোতকৈ বেছি হাস্য ৰসিক পুৰস্কাৰ লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে । অলপতে  এই  ধাৰাবাহিক ৰ এনিমেছন আৰম্ভ  হৈছে  । বৰ্তমান সময়ত বহু কেইটা চৰিত্ৰ সলনি কৰা হৈছে বা এৰি গুচি গৈছে । তাৰ বাবে যেন ধাৰাবাহিক খনৰ কিছু হলেও জনপ্ৰিয়তা কমা দেখা গৈছে । 


        আব্দুল ৰ দোকানৰ পৰা আৰম্ভ কৰি গোটেইকেইটা চৰিত্ৰ এ নিজৰ নিজৰ চৰিত্ৰ খুব সাৱলীল ভাৱে ৰূপায়ন কৰিছে । সমূহ ভাৰতীয়ৰ মনত তথা নিজৰ বাস্তব জীৱনত প্ৰভাব পেলাব সক্ষম হোৱা ছিৰিয়েল খনে জনপ্ৰিয়তাৰ শীৰ্ষত প্ৰবেশ কৰিছে  । 


      ৰাহুল দত্ত , যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ

গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়

Sunday, 11 December 2022

Hidden Beauty of Kakochang waterfalls,Bokakhat





If you love adventure and off beat place then Kakochang waterfalls is the place for you .Kakochang waterfalls is the place for you, an attractive picnic spot near Kaziranga .The remains of the historical Numaligarh can also be viewed from this place .The waterfall is located about 13 km from the Bokakhat ,a place in the Jorhat Region of Assam .situated between the Kaziranga National park and Bokakhat ,it is a prominet local eat -outside picnic spot .Few of the famous attractions  nearby this waterfall are ruins of Numaligarh,ruins of Deparbat or Deopahar ,landscapes of tea,coffee,and rubber farms 
       
It is also called as Kakojan is really beautiful waterfall located amidst maidan and unexplored natures gift.Topographically it comes under Karbi Anglong district of Assam.But this waterfall is easily accessible from Bokakhat a small town situatec in the Golaghat district of Assam .The waterfall base is around 12 to 14 kilometers from Bokakhat and the trek of approx 04 kilometers would take you to the waterfall base.

The interesting thing about this popular picnic spot is that one can always integrate on team up your travel plan while you are traveling to would heritage Kaziranga National park, you may also plan a day visit to the Kakochang waterfalls while visiting the Deoparbat ruins ancient ruins of Numaligrah. Bokakhat is only 23 kilometer away from the Kaziranga National park, but you cannot plan both Kakochang and Kaziranga on the same day .

It is so because Kakochang trek needs at least a day, in order to explore it well .An ideal time to visit the kakochang waterfalls is during the post -monsson months, when due to the heavy rainfall the waterfall plumments with abundant water. The best time visit it between the months of Octobor to March.Kakochang waterfall has good connectivity of roods and well connected with major districts of Assam .There are many private and public state Governents owned bus service are available from Guwahati to Bokakhat that run at regular intervals before you begin for Kakochang Trek please make sure that you have foods properly. It is only because there are no food spot on the way .It is at always advisable to  carry light snack and snacks  It possible plan your trek tour to Kakochang waterfalls on Sunday as there is local market held nearby and you may get to grab some really local flavored delicacies.
             
So if you want to relieve yourself then this place is worth a visit .

Bhagyashree Basumutary 
1st semester 

Haflong- Switzerland of the Northeast India.





Amongst some stunning place to visit in Assam, Haflong is known as the Switzerland  of the Northeast India. 


As you start your journey from Guwahati to Haflong that covers 310 km ,  the roads  are likley to make you dizzy but as soon as you cross Lanka  which is 177.5km away from Guwahati, the journey start’s right there when you go round and round  and climb towards the hill station which is situated at an altitude of 680m above sea level. You will realise that this hill station in Assam is tremendously gifted and adds to the tranquil beauty of nature in the state. The weather suddenly turns cooler and the winding roads surrounded by unexplored hills gives you a perfect summer retreats for those who wish to enjoy nature at it’s very best.

Haflong is among lesser explored hill station that is still free from commercialisation and gives you a reason to visit chase the offbeat. If you go by train you will encounter many rail tunnels that takes you to the other side of the hill and it is breathtaking experience but some people might get anxious to pass through dark, long and narrow space.

Jatinga located in Dima Hasao district that is 5.4km from Haflong is one of the famous tourist spot popular for its majestic views and the mysterious phenomenon of birds committing suicide. There is no specific sightseeing in this hill station but once you reach there, you feel you just want to enjoy the flora fauna than indulge in other activities. 
However, if you want to trek and enjoy the scenic landscape  then the Sielkal peak about 46km away from Haflong is worth a trip. The bus takes you there and then you take a trek if you want to go higher up and spot fantastic view. A warm cup of coffee in the wild make you indulge in a heavenly experience as you enjoy the breezy cool weather.Haflong is popular among campers and nature enthusiasts and is visited primarily for the adventure activities.

Haflong main market is located in the heart of Haflong town where all the vendors from village area and other areas comes to sell different kinds of vegetables and fruits. Accommodation options are limited in Haflong and range from budget to medium range hotels along with Assam Tourism’s Tourist Lodge is available.

If you want to enjoy your vacation far from urban chaos and home to dense forest which are marked by walking trails and scenic verdant valleys, Haflong hill station have spectacular landscapes and a salubrious climate throughout the year.  


Pooja Maibangsa
1st Semester

Chaygaon holding potential for Assam tourism!




The state of Assam has always attracted tourists across the country and beyond, for this region

is blessed with the best of natural resources. Northeast, at large, has an abundance of natural

resources that add to the identity of this region in India.


Chaygaon is approximately fifty kilometers from the state capital. It is considered as a rural

region in reference to the modern developing cities in Assam. Chaygaon has a distinct identity

out of the contributions of indigenous ones who represent the region.

One of the most significant developmental initiatives taken by the government over the recent

years is the Industrial Growth Centre at Chaygaon-Patgaon-Jambari area.

Across a center area of 53.15 Ha, this is the Third Growth Centre Project being set up at the

outskirts of the Guwahati City. It is being set up by the government at an excellent split location

at Chaygaon-Patgaon-Jambari premises (split location growth center). This is certainly laudable.

According to the official website of industries and commerce, this growth center will have an

excellent approach road, internal roads, dedicated power line, adequate water supply,

communication facilities and central effluent treatment plants. Besides the center would be

having facilities such as a bank, post office, fire station, and more.

Meanwhile, anti-social elements have tried to hinder the progress of Chaygaon from time to

time. Kamrup Police has put in the best of efforts to ensure that these locals in and around

Chaygaon remain secure.

"Acting on a tip-off, Kamrup Police led by OC Chaygaon PS along with staff recovered 14 nos.

of plastic vials containing suspected to be Heroin weighing 28.8 gms from Goroimari near Petrol

pump. One person is apprehended. Further legal action is being taken.", reads a tweet by

Kamrup Police on 18th November 2022.

"An EGPD team from Basistha PS intercepted a truck - loaded with 62 bags amounting to 3534

kgs Burmese arecanut. One Mithun Kalita of Goroimari, Chaygaon was apprehended. Further

probe is on.", reads another tweet by Guwahati Police on the evening of 16th November this

year.

Let us take into consideration the harmony and brotherhood fostered by the locals of Chaygaon.

People are peace-loving. I come from Chaygaon and therefore, am aware of the societal

harmony that exists in the area.

One may visit Chaygaon to explore the natural beauty of the area, Maa Chandika Mandir,

Merghar; and further invite friends and relatives to experience the same. The concerned


authority to the state and central governments may please add efforts to explore the possibility

of Assam Tourism thereby bringing in tourists to Chaygaon perhaps in the days to come.


Mriduljyoti Nath, 1st Semester

Gauhati University

Generation Gap:

Generation Gap is a term given to the gap or age difference between two sets of people; the young people and their elders, especially between children and their parents. Everything is influenced by the change of time- the age, the culture, mannerism, and morality. This change affects everyone. The generation gap is an endless social phenomenon. The patterns of life have been changing continuously according to time. Everyone wants to live and behave in his way and no one wants to compromise with his or her values and views. 


There has always been a difference in attitude or lack of understanding between the younger and older generations. Parents create a certain image in their minds for their children. They want to bring up their children with values that they have been brought up with and expect their children to follow the same. Parents want children to act following their values, as they believe, it is for their benefit and would do well for them. 

There is nothing more wonderful in the world than a parent-child bond. It needs to be nurtured extremely cautiously, so it's crucial to close the generational gap. It's time to accept that neither position is wholly correct or incorrect. More tolerance and understanding between the generations is required. The most effective method for closing the generational gap is for the two generations to quietly converse with one another with the goal of resolving disagreements in ideas respectfully, adjusting their mindsets for one another, and finding a middle ground. A strong bond can be formed by spending more time together on activities like family outings, vacations, picnics, shopping, and watching movies.

Both the generations need to study the ways of the society during their growing period and have mutual respect for it. To reduce the friction between the two generations, both parents and children have to give space to each other and define certain boundaries that the latter should respect. The generation gap occurs because society is constantly changing. It is the responsibility of both generations to fill this gap with love, affection, and trust. Both generations should have mutual respect for the views and opinions that they uphold and advance cautiously with the development of society.
    
The generation gap is a very critical concept that occurs because of the different natures of every person. No one can end this generation gap but obviously, you can opt for some way in which it can be reduced. There should be efforts made by both sides to get a better relationship between two people. The generation gap may cause conflict between families but if you try to understand the thinking of another person and choose a path in between then you can get a happy living family. 


Dikshamoni Das

Can beauty be defined?





What is beauty? Some may say being fair is beauty, some may say being tall is and for some maybe it’s being short and dusky with the finest features. But the question is can beauty be defined by these words? Can we generalize beauty in these terms?


    People can have different perspectives on what is attractive, making the concept of beauty subjective. Therefore, what one individual finds perfect and alluring may be ordinary or unattractive to another. Everyone adores the beauty of things. Nature's beauty is fascinating. But what exactly constitutes beauty when it comes to people? How do we determine somebody is and is not attractive? Society is replete with information that tells us what is beautiful, but on what basis? For millennia, people have debated, examined, and discussed the subject of beauty. We are all familiar with the emotions that can arise when you hear a lovely music that makes you happy, stand in a field of flowers that makes your eyes sparkle, or look at a gorgeous face. We are all drawn to beauty as humans, but what exactly qualifies as beautiful?


 The contentious topic of beauty is that while some people think that true beauty is characterised by one's outward looks, others think that true beauty is something that one experiences via one's character. Humans have been looking for the key of beauty for thousands of years. The concept of generalism is very wrong as we can see every year  women of different skin tone, physical appearance winning world’s biggest beauty pageants. 


According to studies, some women and some men spend up to one-third of their salary on cosmetic treatments and goods. We glance in the mirror far too often, examining, questioning, stressing, and wishing we could change anything about ourselves. There are also examples of advertisements promoting fairness being banned. The India’s Ministry of Health and Family Welfare has finalised an amendment that forbids marketing for fairness creams, health beverages that claim to increase children's height, and goods promoting anti-aging cures. Violators could face jail time. 

     



It is not beneficial to demonstrate that being fair will boost people's confidence and social acceptance. The colour of one's skin does not make one who they are. There is no way to define what beauty is. Is there? 


   Parilina Das


    First Semester


A Glimpse of my feelings.



So, Durga Puja ends here and everyone getting the motivation to start new works. With deep sorrows of Goodbye to beloved Maa Durga somewhere I saw a little smile and a feeling of happiness. Happiness of the man who made the Festival more sonorous. Who made the ambience holy and the one who created the smell of sound travel through the sacred smoke of incense sticks. The man who played the dhak (bengali traditional drum) to make your Puja complete, who was about to go home with thousands of dreams in his eyes. With bag full of sweets for his children and a small gift of love, kept with care, for his beautiful wife. Then he sees the satisfaction of his family after the end of Puja who had nothing before it started. 

This is similar to as Dr Bhupen Hazarika mentioned in his song that being a Dola Carrier he sees Costly sarees and shining gold ornaments worn by the ladies of the rich families. During the entire journey the life of the rich passenger along with all their belongings is in his hands whereas he being the carrier of such things couldn't even gift a piece of cloth for his son who's waiting for his return at home.

Durga Puja does not assume the festive aura without the maddening beats of the dhak, the large drum that men hang around their necks and play with two thin sticks to infuse the frenzied rhythm into listeners. Those enchanting beats are enough to conjure up the sights and smells of Durga Puja.

To the most underrated musicians of our society I wish you all Subho Bijoya. May Maa Durga shower love, happiness and good health to your families.

                    By Ajay Sarkar

পুতলা নাচ

 

পুতলা নৃত্য এটা অতি প্ৰাচীন সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান। পুতলাৰ উৎপত্তিৰ সঠিক কাল নিৰ্ণয় কৰা সম্ভৱ নহয় যদিও সমগ্ৰ পৃথিৱীতে ইয়াৰ প্ৰচলন আৰু সমাদৰৰ কথা লক্ষ্য কৰিলে ইয়াক অতি প্ৰাচীন সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান বুলি নিৰ্দ্ধাৰণ কৰিব পাৰি। পুতলা নাচ এক আন্তৰ্জাতিক সাংস্কৃতিক সম্পদ। ভাৰতবৰ্ষতো পুতলা নাচৰ প্ৰচলন অতি পুৰণি। মহাভাৰতৰ বনপৰ্ব আৰু উদ্যোগ পৰ্বত ইয়াৰ উল্লেখ আছে। জাৰ্মান পণ্ডিত ডঃ পিশ্চেলৰ মতে ভাৰতবৰ্ষৰ সংস্কৃত নাটকৰ উৎপত্তিৰ মূলতে পুতলা নাচ। ভাৰতীয় বিশ্বাস অনুসৰি এই পুতলা নাচৰ উৎপত্তিস্থল পাঞ্চাল ৰাজ্য যাৰ বাবে পুতলাক সংস্কৃতত পাঞ্চালিকাও বুলি কোৱা হয়।

   


          পুতলা নাচৰ ব্যবহাৰ কেতিয়াৰ পৰা হৈছিল সঠিককৈ জনা নাযায় যদিও ২০৫০০ খৃঃ পূৰ্বৰ পৰা ৩০৫০০ খৃঃ পূৰ্ব বুলি অনুমান কৰিব পাৰি। হৰপ্পা আৰু মহেঞ্জোদৰোত কৰা খনন কাৰ্যত বহুতো পুতলা খননকাৰী সকলে উদ্ধাৰ কৰিছিল। অশোকৰ শিলালেখাত উল্লেখ থকা অনুসৰি জাম্বুদ্বিপক পুতলা ভ্ৰাম্যমান বুলিও জনা যায়। কালিদাস আৰু পতঞ্জলিও পুতলা নাচৰ বিষয়ে তেওঁলোকৰ সাহিত্যত উল্লেখ কৰিছে। পুতলা নাচ প্ৰাচীন কালৰে পৰাই জনসাধাৰণ আৰু বিভিন্ন সম্প্ৰদায়ৰ মানুহৰ লগত জৰিত হৈ আছে।

              পুতলা নাচৰ পুতলা সাধাৰণতে চাৰি প্ৰকাৰৰ। কিন্তু কাঠ পুতলা যাক ইউৰোপত মেৰিওনেত (Marionetts) বোলে, তাৰ প্ৰচলন সমগ্ৰ পৃথিৱীতে সৰ্বাধিক। ইয়াৰ উপৰিও হাত পুতলা (Hands of Gloves), মাৰি পুতলা(Rod Puppets) আৰু ছাঁ পুতলা (Shadow Puppets) আদিৰ প্ৰচলনো আছে। সাধাৰণতে হাত পুতলা আৰু মাৰি পুতলা সৰু ল'ৰা ছোৱালীয়ে খেল ধেমালিৰ কাৰণে ব্যৱহাৰ কৰা দেখা যায়। দক্ষিণ ভাৰত আৰু ইউৰোপত মেৰিওনেট আৰু ছাঁ পুতলাৰ নৃত্যহে প্ৰদৰ্শন কৰে। অসমতো মেৰিওনেত পুতলাৰ প্ৰচলন হে দেখিবলৈ পোৱা যায়।

               পুতলা নাচৰ পুতলা সমূহ পৃথিৱীৰ বিভিন্ন ঠাইত বিভিন্ন সময়ত উন্নতি সাধন কৰিছিল। ছাঁ পুতলাই চীন দেশত উন্নয়ন লাভ কৰাৰ লগতে ৰছী পুতলাৰ উৎপত্তিস্থল ভাৰতবৰ্ষ।

                অতীতত পুতলাসমূহ কাঠ, বাঁহ, কপাহ, তুলা, কাপোৰ আদিৰ সহায়ত বনোৱা হৈছিল যদিও বৰ্তমান বিজ্ঞানৰ যুগত প্লাষ্টিক, চেলুলয়ড, টিন, লো আদিৰ সহায়টো পুতলা নিৰ্মান কৰা হয়। অৱশ্যে সৰু ল'ৰা ছোৱালীয়ে খেলা পুটোলাবোৰ প্লাষ্টিকৰ দ্বাৰা নিৰ্মাণ কৰা হয়।

             ভাৰতৰ দৰে পৃথিৱীৰ আন বিভিন্ন ঠাইটো পুতলা নাচৰ প্ৰচলন থকা দেখিবলৈ পোৱা যায়। সেই ঠাই সমূহ হৈছে  ইটালী, ইন্দোনেছিয়া, জাপান, ইজিপ্ত, গ্ৰীচ, ৰোম, জাৰ্মানী, অষ্ট্ৰিয়া, ইংলেণ্ড, কোৰিয়া, চীন আদি।

             পুতলা নাচ একপ্ৰকাৰৰ নাট্যানুষ্ঠানহে। ইয়াত থিয়েটাৰ, ভাওনা, নাটক আদিত কৰাৰ দৰে পুতলাৰ দ্বাৰা অভিনয় কৰা দেখা যায়। পুতলা নাচৰ কাহিনীসমূহ পুৰাণ বা মহাকাব্য সমূহৰ পৰাহে ৰূপায়িত কৰা হয়। দক্ষিণ ভাৰত আৰু ৰাজস্থানত বুৰঞ্জীমূলক কাহিনীটো অভিনয় কৰা দেখা যায়। বৰ্তমান অসমত পুতলা নাচৰ দলসমূহে ৰামায়ণৰ আখ্যান প্ৰদৰ্শন কৰা দেখিবলৈ পোৱা যায়।

             পুতলা নাচ ভাৰতীয় নাট্য সাহিত্যৰ পূৰ্বপুুৰুষ স্বৰূপ। অসমৰ অংকীয়া নাটৰো প্ৰতিষ্ঠাপক পুতলা নাচ বুলি কলে ভুল নহয়। অসমৰ ওজাপালিও পুতলা নাচৰ এটা পৰিবৰ্ধিত ৰূপ বুলি ধৰিব পাৰি। পাচালি সাহিত্যৰ মূলো এই পুতলা নাচে। কিয়নো এই সাহিত্যৰ উদ্ভৱ 'পাঞ্চালিকা'ৰ পৰা হোৱা বুলি ধৰা হয়। আগৰ দিনত পুতলা নাচে সমাজ সংস্কাৰৰ এক শক্তিশালী আহিলা হিচাপে মানৱতাৰ কল্যাণ সাধন কৰিছিল। সেয়ে পুতলা নাচ আমাৰ কাৰণে এক অবিস্মৰণীয় সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান।


উৎস: ১)হৰিপ্ৰসাদ নেওগ আৰু লীলা গগৈ সম্পাদিত 'অসমীয়া সংস্কৃতি' গ্ৰন্থ।

২)মৌচুমী ভট্টাচাৰ্য, ২০১৫, Puppetry in Assam:Continuity and Change [ পি এইচ ডি ডিগ্ৰী, গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়]

........................

লিজা ঠাকুৰীয়া, প্ৰথম ষাণ্মাসিক, যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ, গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়।

 

Saturday, 10 December 2022

মেড ইন নলবাৰী' - এক জীৱনমুখী যাত্ৰা


এটা সময় আহি পৰিছিলহি যেতিয়া অসমীয়া চিনেমাৰ দিন ভাল নাছিল । কিন্তু শেহতীয়াকৈ যোৱা এবছৰ মানৰ পৰা মুক্তি পোৱা কিছু অসমীয়া চিনেমাই মানুহৰ মনত অসমীয়া ছবি জগতৰ ভাল দিনৰ আশাৰ ৰেঙনি জগাইছে ।

শেহতীয়াকৈ ২ ডিচেম্বৰত মুক্তি পোৱা অসমীয়া চিনেমা 'মেড ইন নলবাৰী' চালো । চিনেমাখন চাই ইমানেই ভাল লাগিল যে চিনেমাখনৰ কথা নিলিখাকৈ থাকিব নোৱাৰিলোঁ । অকল চিনেমা বুলি কলেই ভুল হ'ব ; চিনেমাখন যেন এক জীয়া কাহিনী। সুখ-দুখ, খুহুতীয়া যেন লগা সৰল কথাবোৰে, নিভাঁজ সংলাপবোৰে, কাহিনী ভাগত থকা সহজ সৰল চৰিত্ৰ কেইটাই যেন চিনেমাখনত প্ৰাণ ঢালি দিছে।


কাহিনীটো আৰম্ভ হয় মাজুলীৰ পৰা গুৱাহাটীলৈ হোৱা যাত্ৰা এটাৰ পৰা। বিভাস নামৰ প্ৰথম চৰিত্ৰটো যি পেছাত এজন ফটোগ্ৰাফাৰ আৰু তেওঁৰ কৰ্মসূত্ৰে মাজুলীৰ পৰা গুৱাহাটীলৈ আহিবলগীয়া হোৱাত তেখেতে লগ পায় জিন্টু নামৰ দ্বিতীয় চৰিত্ৰটোক যি এজন ড্ৰাইভাৰ। তেনেকৈ আৰম্ভ হয় তেওঁলোকৰ গুৱাহাটী অভিমুখী যাত্ৰা আৰু মাজ বাটতে তেওঁলোকে লগ পায় কাহিনীটোৰ অন্যতম তথা তৃতীয় চৰিত্ৰ অনিৰ্বাণক, যি এজন কবি আৰু বয়সত তেওঁলোক দুজনতকৈ ডাঙৰ। কাহিনীটো প্ৰথম খুহুতীয়া ভাৱে আৰম্ভ হয় য'ত চৰিত্ৰ কেইটাই এটাই আনটোক ইতিকিং কৰা, খং উঠোৱা আদিৰ পৰা আৰম্ভ কৰি  জীৱনৰ সৰু সুৰা কথাবোৰ এটাই আনটোৰ লগত আদান প্ৰদান কৰে । যিমানেই কাহিনীটো শেষলৈ আগবাঢ়ি যায় সিমানেই কাহিনীটো গভীৰ আৰু আমোদজনক হৈ পৰে ; চৰিত্ৰ কেইটাৰ জীৱনৰ অভিজ্ঞতাবোৰে আমাক বাস্তৱ জীৱনৰ বিভিন্ন সময়ৰ আভাস দিয়ে। অনিৰ্বাণৰ সহজ সৰল অথচ অৰ্থপূৰ্ণ সংলাপবোৰে তত্বগধুৰ জীৱনৰ ছবি প্ৰতিফলিত কৰিছে । 

কাহিনীটোত থকা অনিৰ্বাণ চৰিত্ৰটোৰ "সম্বন্ধবোৰ ভালে নাথাকে, ভালকৈ ৰাখিব লাগে" আৰু  "তুমি যি বাটেৰে দৌৰি আছা, মই সেই বাটেৰে ফুল বুটলি আছো" সংলাপ দুটাই মোৰ মনত বাৰুকৈয়ে প্ৰভাৱ পেলালে যিয়ে জীৱনটোত টকা-পইচা, নাম সন্মানৰ পিছত দ্ৰুতগতিত দৌৰি থকা আমাক এখন্তেক ৰৈ জীৱনটো উদাযাপন কৰিবলৈ তথা আমাৰ আশে পাশে জড়িত হৈ থকা মানুহবোৰৰ প্ৰতি আমাক কৃতজ্ঞ হবলৈ শিকায় ।

চিনেমাখনৰ কাৰিকৰী দিশটোও শলাগীবলগীয়া, চিনেমাৰ অভিনয়, শব্দ, সংগীতৰ ব্যৱহাৰ আৰু কেমেৰাৰ দৃশ্যগ্ৰহণ অতি উন্নত মানদণ্ডৰ।

ছবিগৃহত চিনেমাখন চাবলৈ গৈ দিয়া প্ৰায় দুঘন্টা সময় এবাৰো অথলে যোৱা যেন  নালাগিল । এনেকুৱা ভাল আৰু ধুনীয়া অসমীয়া চিনেমাৰ চৰ্চ্চা হ'ব লাগে। মানুহে এনেকুৱা চিনেমা চাব লাগে ; জীৱনটোক ইমান ধুনীয়াকৈ অথচ বাস্তৱিক ৰূপত চিনেমা হিচাপত আমাক উপহাৰ দিয়া বাবে চিনেমাখনৰ নিৰ্মাতাসকলৰ চেষ্টা আৰু কষ্ট সচাকৈ প্ৰশংসাৰ যোগ্য।




নয়ন নিৰ্বান দাস

যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ

পৰিৱেশ সচেতনতা বৃদ্ধিত শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠান সমহূৰ ভূমিকা


 সাম্প্ৰতিক সময়ত মানৱ সভ্যতাৰ কাৰণে পৰিৱেশ প্ৰদষূণে এক ডাঙৰ প্ৰত্যাহ্বানৰ সৃষ্টি কৰিছে । পৰিৱেশ প্ৰদষূণে কেৱল মানৱ সভ্যতালৈ যে সংকট কঢ়িয়াই আনিছে এনে নহয়,জীৱকুলৰ ওপৰতো ইয়াৰ বিৰূপ প্ৰভাৱ পৰিছে । প্ৰদষূণৰ ফলত ইতিমধ্যে পৃথিৱীৰ পৰা বহু জীৱৰ প্ৰজাতি আমাৰ অজানিতে চিৰদিনৰ কাৰণে বিলুপ্তি ঘটিছে ।বিজ্ঞান প্ৰযুক্তিৰ দ্ৰুত উন্নয়নৰ লগে লগে সমগ্ৰ বিশ্বতে ক্ৰমাগত ভাৱে বদ্ধিৃ পোৱা ঔদ্যোগীকৰণ আৰু বৰ্দ্ধিত জনসংখ্যাৰ বাবে প্ৰাকৃতিক পৰিৱেশ ধ্বংস কৰাৰ ফলত পৰিৱেশৰ সুৰক্ষাৰ প্ৰয়োজন আহি পৰিছে। পৰিৱেশ সুৰক্ষাৰ বাবে প্ৰথম আৰু প্ৰধান প্ৰয়োজনীয় দিশতো হ'ল জনসাধাৰণৰ মাজত পৰিৱেশ সম্পৰ্কীয় সজাগতা আৰু সচেতনতা বদ্ধিৃ কৰা। এইক্ষেত্ৰত শৈক্ষিক প্ৰতিষ্ঠান সমূহৰ ভূমিকা অত্যন্ত গুৰুত্বপূৰ্ণ,কিয়নো আজিৰ ছাত্ৰ ভৱিষ্যতৰ দেশৰ নাগৰিক।বিদ্যালয়ৰ প্ৰাথমিক স্তৰৰ পৰাই ছাত্ৰ ছাত্ৰীসকলক পৰিৱেশ সচেতনতাৰ বিষয়ে সজাগ কৰাৰ উদ্দেশ্যে বৰ্তমান পাঠ্যক্ৰমত পৰিৱেশ শিক্ষা বিষয়টো অন্যতম গুৰত্বুপূৰ্ণ বিষয় হিচাপে সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে । পৰিৱেশৰ প্ৰধান উপাদান বায়ু পানী আৰু মাটি আমি কি দৰে প্ৰদষূণমক্তু কৰি ৰাখিব পাৰো আৰু লগে লগে উপযুক্ত সংৰক্ষণৰ বাবে ল'ব লগা ব্যৱস্থাসমহূৰ বিষয়ে প্ৰাথমিক পৰ্যায়ৰে পৰা ছাত্ৰ ছাত্ৰীক পৰিকল্পিতভাৱে শিক্ষাদানৰ বিষয়টো গুৰুত্বসহকাৰে ল'ব লাগে ।

শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠান সমূহেহে বিভিন্ন স্তৰৰ ছাত্ৰ ছাত্ৰীৰ উপযোগী হোৱাকৈ বিভিন্ন প্ৰকল্প প্ৰস্তুত কৰণৰ ক্ৰিয়াকলাপ কৰিবলৈ দি বায়ু, পানী আৰু মাটি প্ৰদষূণ মুক্ত কৰি ৰখাৰ বাবে গ্ৰহণ কৰা ব্যৱস্থা সমহূৰ বিষয়ে সজাগতা আৰু সচেতনতা বৃদ্ধি কৰিব পাৰে । প্ৰাকৃতিক পৰিৱেশৰ প্ৰদষূণৰ ফলত দেখা দিব পৰা আনষুংগিক সমস্যা সমূহ ,যেনে গোলকীয় উষ্ণতা বৃদ্ধি, এচিদ বৰষুণ, অ'জন গেছৰ প্ৰলেপ হ্ৰাস, সেউজ গৃহ প্ৰভাৱ আদিৰ বিষয়ে বিভিন্ন তথ্য চিত্ৰ, বিজ্ঞান ভিত্তিক আলোচনী, দূৰদৰ্শন, ৰেডিঅ' আদিৰ মাধ্যমেৰে বিভিন্ন স্তৰৰ ছাত্ৰ ছাত্ৰীৰ উপযোগীকৈ পাঠদানৰ ব্যৱস্থা কৰিলে ছাত্ৰ সমাজৰ মাজত সচেতনতাআৰু সজাগতা বৃদ্ধি কৰিব পাৰে ।

 পৰিৱেশ সচেতনতাৰ বাবে প্লাষ্টিকৰ সামগ্ৰী বৰ্জন, নলা-নৰ্দমা পৰিস্কাৰ কৰি ৰখা, পেলনীয়া সামগ্ৰী নিৰ্দিষ্ট  ডাষ্টবিনত ভৰোৱা আদিৰ অভ্যাস ছাত্ৰ ছাত্ৰীৰ মাজত গঢ়ি তোলাৰ ক্ষেত্ৰত শৈক্ষিক প্ৰতিষ্ঠান সমূহেহে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা গঠন কৰিব পাৰে । জনগণক জড়িতকৰণ কৰি শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠান সমূহেহে পৰিৱেশ সচেতনতাৰ ক্ষেত্ৰত বিভিন্ন সজাগতামলূক কাৰ্যসূচী হাতত ল'ব পাৰে । বন মহোৎসৱ আৰু সামাজিক বনানিকৰণৰ দৰে আঁচনিসমহূৰ সফল ৰূপায়ণৰ ক্ষেত্ৰত স্থানীয়  জনসাধাৰণৰ সহযোগত শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠান সমূহেহে ফলপ্ৰসূ কাৰ্যব্যৱস্থা গ্ৰহণৰ উদ্দেশ্যে সংশ্লিষ্ট বিভাগৰ লগত যোগাযোগ কৰিব পাৰে । পৰিৱেশ সম্পৰ্কীয় বিভিন্ন বিধি বা আইনসমূহ প্লে -কাৰ্ডৰ মাধ্যমেৰে ছাত্ৰ ছাত্ৰীৰ যোগেদি জনসাধাৰণক অৱগত কৰোৱাৰ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিব পাৰে । এইক্ষেত্ৰত বৰ্তমান সময়ৰ অতি জনপ্ৰিয় মাধ্যম বাটৰ নাটৰো পৰিকল্পনা কৰিব পাৰে , এনে কৰিলে সংশ্লিষ্ট আইনসমূহৰ বিষয়ে সাধাৰণ ৰাইজৰ অজ্ঞতা বহুখিনি দূৰ হ'ব।

ইন্ধনৰ দহনে যিহেতু ভয়াবহ বায়ুপ্ৰদষূণৰ সৃষ্টি কৰে সেয়ে ইন্ধনৰ বিকল্প হিচাপে সৌৰশক্তি ব্যৱহাৰৰ দিশটোৰ প্ৰতি ছাত্ৰ ছাত্ৰীক উদগনি দিবলৈ ব্যৱহাৰিক জ্ঞান দিয়াৰ ক্ষেত্ৰত শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠান সমূহেহে কিছু গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰিব পাৰে । পৰিৱেশ সুৰক্ষাৰ কাৰণে আমাৰ দেশত বহুতো আইন প্ৰণয়ন কৰা হৈছে । আমাৰ ভাৰতবৰ্ষই হ’ল বিশ্বৰ ভিতৰত প্ৰথম দেশ যিয়ে পৰিৱেশ সুৰক্ষা আৰু সংৰক্ষণৰ ব্যৱস্থা নিজৰ সংবিধানত অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছে । সংবিধানত অন্তৰ্ভুক্ত পৰিৱেশ সুৰক্ষা আৰু সংৰক্ষণ সম্বন্ধীয় দিশৰ বিষয়ে ছাত্ৰ ছাত্ৰী সকলক প্ৰাথমিক স্তৰৰ পৰাই অৱগত কৰি ছাত্ৰ ছাত্ৰীসকলৰ মনত পৰিৱেশ সচেতনতাৰ ক্ষেত্ৰত সুচিন্তাৰ অৱকাশ ঘটাবলৈ কৌশলগত শিক্ষা প্ৰদান কৰিব লাগিব।১৯৭২ চনৰ ৫ জুনত ষ্টকহমত বহা আন্তৰ্জাতিক মানৱ পৰিৱেশ সম্পৰ্কীয় সন্মিলনত পৰিৱেশ সুৰক্ষা আৰু সংৰক্ষণ কৰা কথাটো পোন প্ৰথমবাৰৰ বাবে আলোচনা কৰা হয় আৰু তাৰ পিছৰে পৰা ৫ জুন তাৰিখটো ‘বিশ্ব পৰিৱেশ দিৱস’ হিচাপে সমগ্ৰ বিশ্বতে ইয়াক পালন কৰি অহা হৈছে । এই সন্মিলনত আমাৰ দেশত পৰিৱেশ সুৰক্ষাৰ বাবে কেইখনমান উল্লেখযোগ্য আইন প্ৰস্তুত কৰা হয়। তাৰে কেইখনমান অতি উল্লেখযোগ্য পৰিৱেশ সুৰক্ষা আইন হ’ল- বন্যপ্ৰাণী সুৰক্ষা  আইন ১৯৭২, জল (প্ৰদষুণ, প্ৰতিৰোধ আৰু নিয়ন্ত্ৰণ) আইন ১৯৭৪, বন সুৰক্ষা আইন ১৯৮০, বন সংৰক্ষণ আইন, বায়ু আইন ১৯৮১ আৰু পৰিৱেশ সুৰক্ষা আইন ১৯৮৬। পৰিৱেশ সুৰক্ষাৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা এই আইন সমূহৰ বিষয়ে ছাত্ৰ সমাজক অৱগত কৰোৱাৰ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিব লাগিব, যাতে তেওঁলোকৰ মাজত সজাগতা বদ্ধিৃ পোৱাৰ লগতে সামাজি ক মাধ্যমতো যাতে ছাত্ৰ সমাজৰ জৰিয়তে বিষয়টো অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয় হিচাপে স্বীকৃত হয় এইক্ষেত্ৰত শৈক্ষিক প্ৰতিষ্ঠান সমূহেহে গুৰত্বুপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিব লাগিব।শক্তি আৰু পানীৰ সঠিক ব্যৱহাৰৰ বাবে মিতব্যয়ীতাৰ শিক্ষা শিক্ষানুষ্ঠান সমূহেহে পৰিকল্পিতভাৱে দিয়াৰ আঁচনি গ্ৰহণ কৰিব লাগে ।

 মুঠৰ ওপৰত প্ৰকৃতি সেউজীয়া হৈ থাকিলেহে আমাৰ পৰিৱেশ সুস্থ হৈ থাকিব। গতিকে প্ৰকৃতিক জীয়াই ৰাখিবলৈ প্ৰকৃতিৰ বুকুত পোৱা প্ৰতিটো উপাদান ব্যৱহাৰৰ ক্ষেত্ৰত ছাত্ৰ অৱস্থাৰ পৰাই প্ৰতিজন ছাত্ৰ যাতে সচেতন হয় তাৰ বাবে শিক্ষানুষ্ঠান সমূহৰ পৰাই ছাত্ৰ ছাত্ৰী সকলে সু-অভ্যাস গঠনৰ শিক্ষা লাভ কৰিব লাগিব।জলবায়ু পৰিৱৰ্তনৰ বৰ্তমানৰ যিটো ধাৰা এই ধাৰা অব্যাহত থাকিলে অদূৰ ভবিষ্যতে বৰ্ধিত তাপমাত্ৰাৰ বাবে পানীৰ অভাৱনীয় নাটনি হ'ব আৰু পুষ্টিহীনতাৰ দৰে মাৰাত্মক ৰোগৰ প্ৰাদুৰ্ভাৱ হ'ব। এই দিশটোৰ প্ৰতি ছাত্ৰ ছাত্ৰী আৰু জনসাধাৰণক সজাগ আৰু সচেতন কৰি পৰিৱেশৰ ভাৰসাম্য ৰক্ষাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় প্ৰদক্ষেপ গ্ৰহণৰ ক্ষেত্ৰত উচ্চ শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠান সমূহৰ যথেষ্ট দায়িত্ব আছে ।পৰিশেষত মানুহৰ আচৰণৰ পৰিৱৰ্তন ঘটোৱাত শিক্ষাই যিহেতু অত্যন্ত গুৰত্বুপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে সেয়ে পৰিৱেশ সচেতনতা গঢ়ি তুলি পৃথিৱীখনক সেউজ কৰি ৰখাত শিক্ষানুষ্ঠান সমহূৰ ভূমিকা অপৰিসীম।


                                                                .............................

হীৰকজ্যোতি বৰুৱা


Friday, 9 December 2022

My experience with books and reading -



When I talk about reading, I always get emotional, for it  pulled me out of the crutches of darkness during my worst times. This experience has been enriching and to be honest I wanted to share this love for reading and want people to understand the plusses of one of the most beautiful habits. This started when I was 5-6 years old, I admired my grandfather's bookshelf so much, I asked him almost everyday as to when will I be able to understand these books and I remember him telling me that one day I'll stand there and ask myself, 'when did I finish all of these?' . He kept narrating me fascinating stories from the world of books and that made me more curious about reading those. 

When I was in class IV, My father bought me tinkle comics every month and I remember hiding those inside my maths book during classes. Won't deny,  it did earn me a good deal of punishment in the  classes but that did not deter my love for reading
As I grew up, I shifted to teenage romance books and almost lived in my own utopian dreamland. It made me dreamy and created a world where teenagers found comfort far from the harsh realities of life. But in 2019, when I was in my not-so-great phase in life, I do not know how or when, I took  to reading as an escape from reality. I fell in love with books the hardest. They were my teachers, mentors, friends and critics. I fell in love with fictional characters. I fell in love with the writers. I fell in love with the pages and the magic of words which could heal a broken heart or a bruised soul.

I confess that I've never been able to fall much in love with non-fiction, but I've a long way to go and I'm sure someday, I'll start reading non-fiction someday. I'm a amateur and it is a little embarrassing for me to share my reading experience because I've just started, but I really wanted to share how my love for reading evolved over time and each book has nurtured me into a different person everyday.


Shabnam Nehar Sultana

A pale gloom future staring at the youth of India: NCRB 2021 Report




According to the IMF, India has surpassed the United Kingdom to become the worlds fifth-largest economy. Morgan Stanley predicts that India will have Asia's fastest economic growth next year.

But what does this growth tale signify for the typical Indian? Especially when neither the employment rate nor per capita income are increasing? The Ministry of Statistics & Programme Implementation estimates that India’s yearly per capita income (based on Net National Income at Constant Prices) will be Rs. 91,481 in 2021–2022—remaining below the pre–pandemic level.

The Centre for Monitoring Indian Economy estimates that in August 2022, the unemployment rate will still be high at 8%. For young people (aged 15 to 24), the employment rate or worker population ratio has decreased from 20.9 percent in 2017 to 10.4 percent in 2022.

Increasing Suicide Rates

A bleak picture of the general economic health of Indians is painted in the National Crime Records Bureau (NCRB) 2021 report, Accidental Deaths and Suicides in India, the suicide rate among Indians who are employable has been rising steadily since 2014, but it reached frightening proportions in 2021.1,64,033 suicide cases in total were reported to the police in 2021, an increase of 7.2% from 1,53,052 occurrences in 2020. Daily wage earners made up the largest category (25.6%), followed by self-employed individuals, the unemployed, and those working in the agricultural industry.

The mismanagement of the lockdowns contributed significantly to the Indian economy suffering severely when the COVID-19 pandemic arrived in 2020. This caused a large exodus of the urban working population, many of whom had to trek hundreds of kilometres to return to their villages. The full effects of those times; economic and psychological effects may now be visible.

In 2021, economic despair was a major contributing factor in the suicides of self-employed people (12.3%), the jobless (8.35%), farmers, and agricultural workers (6.6 per cent). The suicide rate in these categories is a distressing 52.85% when combined with the number of people who made a living as daily wage earners. In comparison to farmers and farm labourers, daily wage earners, the self-employed, and the jobless have died by suicide at a higher rate since 2017. A total of 59,498 suicides were reported in 2015, 61,223 in 2016, 65,426 in 2017, 65,584 in 2018, 71,174 in 2019, 81,327 in 2020, and 86,830 in 2021 in these three categories.

The Ministry of Home Affairs reports that between 2018 and 2020, almost 16,000 people committed suicide as a result of bankruptcies or debt, while 9,140 people were jobless. The numbers are 2.2 lakh daily wage earners, over 1 lakh self-employed people, over 90,000 unemployed people, and 76,824 farmers and farm labourers between 2015 and 2021. In 2021, 45,026 females and 1,18,979 males committed suicide, according to the data.

In the farming industry, Maharashtra (37.3%), Karnataka (19.9%), Andhra Pradesh (9.8%), Madhya Pradesh (6.2%), and Tamil Nadu (6.2%) recorded the most suicide instances (5.5 per cent). 5 121 of the 5,563 agricultural labourers who committed suicide in 2021 were men, and 442 were women. There were no known suicides of agricultural labourers or farmers in states like West Bengal, Bihar, Jharkhand, Odisha, Tripura, Manipur, Arunachal Pradesh, and Uttarakhand as well as union territories like Chandigarh, Lakshadweep, and Puducherry.

31.6 percent (51,812) of those who died by suicide had an annual income between Rs. 1 lakh and less than Rs. 5 lakhs, making up the remaining 64.2% (1,05,242) of suicide victims.

Deaths in police custody

Other noteworthy data from the NCRB's Crime in India study does not speak well for the state of the nation. For instance, Gujarat had a 53% increase in the number of deaths while in custody from 15 in 2020 to 23 in 2021. This is the highest rate in the nation, which saw 88 deaths while in custody in comparison to 76 in 2020.

The majority of cases filed under special and local laws under the Unlawful Activities (Prevention) Act (UAPA) in 2021 were in Jammu and Kashmir. 289 of the 814 cases reported in India under the UAPA were in Jammu and Kashmir, 157 were in Manipur, 95 were in Assam, 86 were in Jharkhand, and 83 were in Uttar Pradesh. The two states having the most reports of racial unrest in 2021 were Jharkhand and Maharashtra, with 100 and 77 cases, respectively.

Violence against women

The number of crimes against women increased by 15% last year, with Delhi being the most dangerous large city. The state with the most rape cases was Rajasthan. The home continues to be a hazardous place for the majority of women; of the crimes against women, 31.8% were classified as cruelty by a husband or a member of his family. A little over 20% of incidents were classified as assaults on women with the goal to offend modesty, 17.6% as kidnapping and abduction, and 7.4% as rape. In addition, 1,580 women were trafficked, 15 girls were sold, 107 women were acid-attack victims, and 2,668 women were the victims of cybercrime.

Due to their simultaneous persecution from patriarchy and caste, Dalit and Adivasi women continue to have the worst conditions. Of the total incidents reported, cases of rape against Schedule Caste women (including kids) make up 7.64 percent (3,893 cases), with 2,585 cases against Dalit women and 1,285 cases against minors. The combined percentage of rape, attempted rape, assaults on women to violate their modesty, and kidnappings of women and minors was 16.8%. (8,570 cases). 1 324 incidents of rape against women belonging to Scheduled Tribes were reported, or 15% of all cases. The total number of rapes, attempted rape, assaults on women to violate their modesty, and kidnapping cases was 26.8%. (2,364).

No matter how far the BJP has reached out to the communities in it’s political campaign, the 2021 NCRB figures reveal a similar trend of an increase in violence. Atrocities against Scheduled Castes increased by 50,900 (1.2% over 2020) in 2021. (50,291 cases). The state with the most Scheduled Caste atrocity instances was Uttar Pradesh (13,146 cases, or 25.82%), followed by Rajasthan (7,524, 14.7%), Madhya Pradesh (7,214, 14.1%), Bihar (5,842, 11.4%), and Odisha (2,327, 4.5 per cent).

In 2021 (8,802 incidents), Scheduled Tribes experienced 6.4% more atrocities than in 2020. (8,272 cases). The states with the most cases were Rajasthan (2,121 cases, 24%), Odisha (2,627 cases, 29.8%), and Madhya Pradesh (2,627 cases, 29.8%). (676 cases, 7.6 per cent). Next on the list was Maharashtra (628 cases, 7.13%), then Telangana (512 cases, 5.81 per cent). These five States reported 74.57 per cent of cases of atrocities against Scheduled Tribes.

Even after the Acts amendments went into effect in 2016, the National Coalition for Strengthening SCs and STs (Prevention of Atrocities) Act, a platform of more than 500 Dalits and Adivasis civil society organisations, communities, leaders, and activists, claims that the Acts implementation remains challenging.

 

Rintu Talukdar,

1 st Semester

Memorable trip to National School of Drama.


National School of Drama (NSD) is a theatre training institute situated at New DelhiIndia. Initially it was set up in 1959 by the Sangeet Natak Akademi and lately in 1975 it became an independent school for theatre studies.

I started to perform different plays from a very young age. From that time itself I wanted to visit NSD. In the year 2013 I joined Seagull Theatre under the guidance of Bhagirathi bai Kadam and Baharul Islam. After a year I got the most awaited opportunity to go to NSD and to perform a show in a Children Theatre Festival ‘Jashne Bachpan’ . On 8thNovember 2014,I along with my 24 batch mates and our director Bhagirathi, boarded the train and unfortunately we reached Delhi 12hrs late on 10th November at Anand Vihar Station. NSD provided us a beautiful hotel ‘USI Premises’, we reached there, freshened up ourselves and left for NSD. The moment I stood in front of the main gate of the institution, I found myself at my dreamland, a place where I actually belong. It was a wonderful and proud moment for me. After two stage rehearsals, we took our lunch and got ready for the final show which was staged on ‘Abhimanch’ at 6pm.

Our show ‘Geete Gathe Milan Mala’ achieved to be one of the most appreciated and also a houseful show of National Children Theatre Festival Jashne Bachpan 2014. We were ecstatic and proud of our performance. Our ma’am took us for dinner to celebrate our success. The next day we went in sightseeing and


in the evening we went to watch a show performed by another theatre group.

It was an amazing experience and a dream come true to perform a show in a nationally acclaimed stage and in front of such well known personalities. It was a lifetime opportunity for everyone of us. It will be unfair and unfortunate if I fail to thank Baharul Islam and Bhagirathi of Seagull Theatre, who molded me into the character and bought us into the limelight.

A classic review: Dead Poet’s Society(1989)

"Carpe diem. Seize the day, boys. Make your lives extraordinary.”


Quite impossible to not say it aloud while I write about the movie. This quote has been etched in

my heart ever since I heard it. Being the most famous Mr. John Keating quote

from the film, it means to seize the day and take advantage of any opportunity that might

come our way. Dead Poets Society, a film based on Nancy H Kleinbaum’s novel of the same

name is very carefully crafted with spectacular screenplay, skillful direction and a smart

script. It purports to be about the unconventional English teacher at Welton Academy,

who, with his unorthodox ways of teaching literature, inspires the students to put individuality

before norms, challenge the status quo wh
ile also using wisdom in decision making process

as “There is a time for daring, and there is a time for caution. And a wise man understands

which is called for.”


The film, although inspiring, at times can be emotionally manipulative, yet stirs young

hearts and dare us to dream urgently and live fervently. It won’t be wrong to say the movie

was ahead of its time considering the fact it was made at a time when people were not given

the much taken for granted ideal of thinking about themselves. Another reason for the film to

be considered a classic as we still live in a society where we are expected to think less about

us and more about the sentiments and desires of others.


Keating's unusual ways of teaching at Welton Academy included telling his students to rip

out the introduction of their poetry books and inviting them to make up their own style of

walking in a courtyard to encourage them to be individuals. Even, the Bollywood hit,

Mohabbatein can be seen drawing much from the Hollywood masterpiece. Raj Aryan(

played by Shahrukh Khan) embodying Mr Keating under the disguise of a compassionate,

brave and free-spirited teacher. It’s noteworthy that Robin Williams did more than mere

portrayal of Mr Keating. We all, in real, yearn for a teacher like him. All the actors lived life of

the premium characters they played in the film leaving a deep lasting impact especially from

the young casts, which is, indeed, astounding. Furthermore, this was the movie that puts

Williams into the belief that he can act apart from being hilarious as he was predominantly

known for his jaunty sense of humour. Not too dramatic, not too monotonous, Dead poets

society is a movie with such impactful characters the cinephiles will keep in their hearts

forever.


 Ajanita kalita, 1st Sem

Cycling towards a greener future


Northeast is abundant with natural beauty and if you are a travel enthusiast and want to explore the untouched, unexplored, 
mysterious yet extremely beautiful places in India, this region is where you should head straight to.


Talking about the mode of transportation, to explore some of the the local places, cycling is most recommend mode of transport. With the passage of time people have been adapted to comfort and have forgotten the benefits of cycling. The world wide pandemic has impacted the youth both mentally and physically, people has started to reminiscence the forgotten cycling culture. Like many big cities across the nation, Assam has also witnessed a massive growth in the number of cycling enthusiast during the lock down period.

Many communities have also been formed to keep the spirit and Assam cycling community is quite prominent in this regard. Many other cycling clubs such as Dibrugarh cycling club, Jorhat cycling club, City cycling club, Guwahati cycling club etc are found to motivate the youth and promote cycling tourism. Kaushik Patgiri, a youth from Pathsala has travelled the many different parts of Assam on his cycle. He mentioned that cycling is not only his passion but it also motivates him to moves up in life. He motivated many people to come forward and enjoy cycling as it is like an adventure.


As Guwahati the heart of Assam saw a surge in numbers of cyclist, the state government to initiative to construct the first bicycle lane in Kahilupara to Dakshingaon area of Assam.

Many showrooms have been launched across the state as the demands for cycles have grown by four or five times. According to many owners post the pandemic the sale in stock has been six times more than the pre pandemic period sell.

For some, cycling is a way to regain their fitness but for many it is a passion. The benefit of cycling on health is quite mentionable. As most of the youths are homesick, cycling and exploring news places may help them refresh their minds. Going for rides in the early morning and also evening enjoying sunset and sunrise may help people avoid a stressful life. As also from the environmental point of view, cycling help to maintain a pollution free environment and it reduce the global warming factors.

The the tourism department of Assam should take some steps to promote a healthy cycling environment for the tourist. Government should arrange cycles in popular tourist spots and to organize different cycling tours to unexplored places. This would promote the rural tourism in Assam. Further lead to development of the rural areas.

A journey comes to an end

 


-"Admist the chaos of world, there are good people who genuinely inspire"....It was the very first day of my University life, as I was never convinced to study in Gauhati University.I was in dilemma whether choosing Communication and Journalism would be a perfect thing for me or not.Adding onto it, I was completely down after  what I did my first class in the department. With a little excitement and a lot of fear about what kind of friends I get ,something that had shaken me after I met the Head of the Department Professor Ankuran Dutta.

It was frightful, the very first class and a statement that he made, "It will be highly appreciated if you don't call me" made me ponder how would I learn under this person for the next two years. After the end of the class I saw silence in everyone's face.It was somewhere in the first week, I wasn't well and for some reason I had to smile looking at my friend's face,Sir,while taking his class noticed me and got distracted and angrily left the class. It was unexpected, my friends had to console a frightened and sad me. One thing that kept on striking my mind was that in the time when everyone was trying to make an impression, I had lost mine in the very first week.
    
Days passed and I  wondered  whether the subject and the department was right for me, slowly di-saturated the classes done by Ankuran sir really attracted me. I admired his thoughts, the way he spoke and most importantly the way he expressed his thoughts. After I got to know about his journey I was very fascinated. He is a man between struggle and success, the person seemed so interesting that after the end of one hour of his class, I felt like I wanted a little more. Gradually he became a person I admired.
     
But suddenly a news shattered me Ankuran sir was about to leave. I realised that I was going to get him for the last few days inside the formal classroom. The fears I had after the first time suddenly turned into tears after knowing his departure. Just when I could connect to him so well. The time came when I had to bid him Adieu !
     
Farewell Dr.Ankuron Dutta sir with this self satisfaction that good things and good people stays for a very short period of time.I had to convince myself that whatever time I got him, I learnt a lot about life. Wherever he goes for work,he definitely will carry forward his spark.

I wish sir all the best of the future and pray almighty that he  gets
all the happiness he deserves.

-SPAINI BARMAN, 1ST SEMESTER

Wednesday, 7 December 2022

ছমৰীয়া সত্ৰ

 কামৰূপ জিলাৰ লেখত ল’বলগীয়া এখন সত্ৰ বুলি ক’লে ছমৰীয়া সত্ৰৰ কথা মনলৈ আহে৷ যিখন সত্ৰৰ কথা অসমৰ ইমুৰৰপৰা সিমুৰলৈ ভক্তপ্ৰাণ ৰাইজৰ মাজত সমাদৃত৷ 

এজোপা শ্যাম গছৰ পৰাই ছমৰীয়া নামটো ৰখা বুলি গমপোৱা যায়৷ এই সত্ৰখন মহাপুৰুষ শ্ৰীশ্ৰী শংকৰদেৱ আৰু শ্ৰীশ্ৰী মাধৱদেৱৰ দিনতে প্ৰতিষ্ঠিত৷ শ্ৰীশ্ৰী বৰবিষ্ণু আতাৰ থান বুলি সকলোৱে জানে৷ এই সত্ৰত মহাপুৰুষ দুজনে সৃষ্টি কৰি যোৱা ভাওনা, বৰগীত আদিৰ চৰ্চা হয়৷ ১৪ প্ৰসংগ নাম কীৰ্ত্তণ ভকতসকলে কৰে৷

এই সত্ৰত প্ৰত্যক বছৰেত এটি উৎসৱ হিচাপে পালন কৰে বৰ  বিষ্ণু আতাৰ তিথি এই তিথি তিনিদিনীয়া কাৰ্যসূচীৰে পালন কৰে। প্ৰথমদিনা মূল থানত থকা  গোসাঁই আগত প্ৰদৰ্শন কৰে। কীৰ্তন কৰে বিভিন্ন ঠাইৰ পৰা যাত্ৰী আহে তিনিদিনলৈকে থাকি সকলো অনুষ্ঠান উপভোগ কৰে। শেষদিনা অংকীয়া ভাওনা (ৰাম বিজয়) প্ৰত্যেক বছৰে ৰাইজৰ আগত প্ৰদৰ্শন কৰে।


আজিকালি অৱেশ্যে স্থানীয় শিল্পীৰ লগতে বাহিৰৰ পৰাত শিল্পীক আমন্ত্ৰণ কৰি  আনি বিভিন্ন সত্ৰীয়া-সংস্কৃিত তথা লোক-সংস্কৃতি অনুষ্ঠান অনুষ্ঠিত কৰে। আগৰ মৰা কলহী নদীৰ সভাৰ আগদিনা ৰাজহুৱাভাৱে মাছ-মৰা উৎসৱ পালন  কৰিছিল। ৰাইজৰ ফালৰ পৰা মাছ-মাৰি যি মাছ পায় প্ৰত্যেক ঘৰকে অলপ হ’লেও বিতৰণ কৰিছিল আৰু বাহিৰৰ পৰা অহা লোকলৈও ৰাখিছিল। প্ৰথমদিনা অহা যাত্ৰী সকলেও এই মাছ খাবলৈ পাইছিল।


ছমৰীয়া সত্ৰত থকা সকলো বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ লোক সকলোৱে এক শৰণ নাম ধৰ্মক বিশ্বাস কৰে৷ সত্ৰৰ সন্মুখেৰে বৈ যোৱা মৰাকলহী নদীয়ে সত্ৰৰ সৌন্দৰ্য্য বৃদ্ধি কৰাত সহায় কৰিছে৷ আগতে সত্ৰলৈ দুৰৰপৰা অহালোকে নাৱেৰে এই নদী পাৰহৈ আহিব লাগিছিল৷ আজি কালি দলংহোৱা বাবে সত্ৰৰ ওচৰলৈকে যান-বাহন অহাৰ সুবিধা হৈছে৷ 

সাংস্কৃতিক জগতখনৰ লগত জড়িত হৈ থকাত এই ঠাইৰ লোকে সত্ৰখনৰ বাবে বহুত উপকৃত হৈছে৷ সত্ৰীয়া সংস্কৃতিসমূহ ভক্তপ্ৰাণ ৰাইজৰ মাজত সমাদৃত হৈ থাকক তাকে কামনা কৰোঁ৷  


জিনি দিশা কপিল 

গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়

মায়ঙৰ ক'লা যাদু

 মায়ং, অসমৰ মৰিগাঁও জিলাত ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ পাৰত অৱস্থিত এটা অঞ্চল,তাক যাদু-মন্ত্ৰৰ স্থান (Land of Black Magic) বুলিও অভিহিত কৰা হয়।এই অঞ্চলটো দেশৰ ভিতৰতে যাদু-মন্ত্ৰৰ কিংবদন্তীপূৰ্ণ ইতিহাসৰ বাবে প্ৰসিদ্ধ। মধ্যযুগৰ সময়ছোৱাত এই অঞ্চলটো প্ৰাচীন ভাৰতৰ যাদুবিদ্যাৰ কেন্দ্ৰ হিচাপে পৰিগণিত হৈছিল বুলিও জনা যায়।এই অঞ্চললৈ দূৰ-দূৰণিৰ পৰাও বহু লোক আহি যাদুবিদ্যা‌ গ্ৰহণ কৰা দেখা যায়। বিশেষ কেইটামান ব্যতিক্ৰম যাদু-মন্ত্ৰৰ বাহিৰে প্ৰায়ভাগ মন্ত্ৰই মৌখিকভাৱে ইজনৰ পৰা সিজনলৈ বিস্তৃতি লাভ কৰিছিল।

       এই মায়ং নামৰ আঁৰত বিভিন্ন ধৰণৰ প্ৰবাদ আৰু কিংবদন্তি জড়িত হৈ আছে। কিছুলোকৰ মতে এই মায়ং নামটো 'মায়া' শব্দৰ পৰা আহিছে কিয়নো অতীজৰে পৰা এই অঞ্চলটো যাদুবিদ্যাৰ বাবে মায়াৰ দেশ বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। আকৌ অন্য কিছুমান লোকৰ মত অনুসৰি সমগ্ৰ উত্তৰ-পূব ভাৰত অসমৰ অন্তৰ্ভুক্ত হৈ থকাৰ সময়ত মাইবং গোষ্ঠীৰ ডিমাচা লোকসকল আহি মায়ঙত বসবাস কৰিবলৈ লয়।এই পাহাৰীয়া অঞ্চলটো সেই সময়ত হাতীৰ বসতিস্থল আছিল।ডিমাচা শব্দ 'Miyong' ৰ অৰ্থ হাতী। গতিকে মায়ং শব্দটো ইয়াৰ পৰাই উদ্ভৱ হয়। আকৌ কিংবদন্তি অনুসৰি মায়ং নামটোৱে 'শক্তিদেৱীৰ অংশ' বুজায়। 'মা' শব্দৰ অৰ্থ শক্তি দেৱী আৰু ongo ৰ অৰ্থ অংশ।

       মায়ঙৰ স্থানীয় লোকসকলৰ মতে ১৩৩৭ চনত এই গাঁৱৰ তান্ত্ৰিকসকলে মহম্মদ শ্বাহৰ ১লাখ সৈন্যক অতি সহজতে পৰাস্ত কৰিছিল আৰু আচৰিত কথা এয়ে যে এওঁলোক এনে ভাৱে নোহোৱা হৈছিল যেন কোনোদিন ইয়াৰ অস্তিত্ব নাছিলেই।১৬৬৭ চনত ঔৰংজেৱে ৰজা ৰাম সিঙক আহোম সকলক বন্দী কৰিবলৈ আদেশ দিছিল কিন্তু ৰাজা ৰাম সিঙৰ সৈন্য সকলে মায়ঙৰ ক'লা যাদুৰ বিষয়ে শুনি যুদ্ধ কৰিবলৈ ভয় খাইছিল যদিও আদেশ অনুসৰি যুদ্ধ কৰিছিল। কিন্তু ১৬৭১ চনত যুদ্ধত পৰাজিত হৈছিল আৰু পিছলৈ ৰাজা ৰাম সিঙক কোনেও দেখা পোৱা নাছিল। স্থানীয় লোকসকলে বিশ্বাস কৰে যে এই যুদ্ধত মায়ঙৰ তান্ত্ৰিক সকলে ক'লাযাদুৰ ব্যবহাৰ কৰিছিল যাৰ ফলত কোনো সৈন্যই তিস্তি থাকিব নোৱাৰিলে। কোনো কোনোৰ মতে ই সম্পূৰ্ণ সত্য নহয়।এই যুদ্ধ সমূহ সম্পূৰ্ণ নিজৰ পৰাক্ৰমতহে জয়ী হৈছিল।আকৌ কিছুমানে ক'লা যাদুক যুদ্ধ জয়ৰ শ্ৰেয় দিছিল।

        মায়ঙৰ গাঁৱত কিছুলোকে চলোৱা খনন কাৰ্যত এনে কিছুমান অস্ত্ৰ উদ্ধাৰ হৈছিল যি নৰবলিৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল।এই কথাৰ পৰা অনুমান কৰিব পাৰি যে মায়ঙত এসময়ত নৰবলিও হৈছিল আৰু ই সদায় ক'লা যাদুৰ নীতি বা পদ্ধতি হিচাপে হৈছিল।

          ইয়াৰ উপৰিও আন বহুতো কাহিনী প্ৰচলিত আছে যাৰ জৰিয়তে স্থানীয় লোকৰ পূৰ্বপৰুষসকলে কৰা যাদুৰ কথা গম পোৱা যায়।তেওঁলোকৰ মতে তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষ সকলে জন্তুৰ ৰূপ লব পাৰিছিল, বাঘ সিংহৰ নিচিনা হিংস্ৰ প্ৰাণীক নিজৰ বশ কৰিব পাৰিছিল, বতাহত উৰি ফুৰিব পাৰিছিল,বেছি দূৰত্ব কম সময়ৰ ভিতৰত অতিক্ৰম কৰা আনকি তেওঁলোক অদৃশ্যও হব পাৰিছিল। এনে ধৰণৰ কামৰ বাবে তান্ত্ৰিক সকলে বেলেগ বেলেগ মন্ত্ৰৰ ব্যবহাৰ কৰিছিল যেনে উৰণ মন্ত্ৰ,লুকী মন্ত্ৰ ইত্যাদি।যদিও আমাৰ বাবে ই অবিশ্বাস্য তথাপিও মায়ঙৰ লোক সকলৰ বাবে কাহিনী সমূহ তেনেই সাধাৰণ।

          এই ক'লা যাদু সমুহ‌ কিছুমান ভাল কামৰ বাবেও ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল।এই যাদুৰ প্ৰশিক্ষক সকল চিকিৎসকৰ নিচিনা। এইসকল কোনো ডিগ্ৰীধাৰী চিকিৎসক নহয় যদিও তেওঁলোকে দাবী কৰে যে মানুহৰ বিভিন্ন ধৰণৰ বেমাৰ যেনে বহু বছৰ পুৰণি বিষ নোহোৱা কৰা, ভঙা হাড় মাত্ৰ কেইবা ঘণ্টাৰ ভিতৰতে জোৰা লগোৱা, বহু ডাঙৰ বেমাৰ বিভিন্ন ধৰণৰ তন্ত্ৰ-মন্ত্ৰৰে ঠিক কৰিব পাৰে। ইয়াৰ উপৰিও কোনো বস্তু হেৰালে বা চুৰি হ'লে ফুল আৰু কাঁহৰ কাঁহীৰ সহায়ত বিচাৰি উলিয়ায়।এই ফুলপাহে নিজে নিজেই সেই স্থানলৈ গৈ পায় য'ত বস্তুবিধ হেৰাইছে বা চুৰি হৈছে। মায়ঙৰ লোকসকলৰ তেওঁলোকৰ নিজৰ যাদু-বিদ্যাৰ ওপৰত সম্পূৰ্ণ বিশ্বাস আছে। অৱশ্যে এই ক'লা যাদুৰ ব্যৱহাৰ বহু ক্ষেত্ৰত বেয়া কামৰ বাবেও কৰা হয়। উদাহৰণস্বৰূপে, কাৰোবাক নিজৰ বশ কৰা, কাৰোবাক ক্ষতি কৰা ইত্যাদি।

                 মায়ঙত কিছুমান শিলালিপি দেখিবলৈ পোৱা যায় যাৰ জৰিয়তে তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষ সকলে শিক্ষা গ্ৰহণ কৰাৰ কথা জানিব পাৰি।এই শিলালিপি সমূহৰ ওপৰিও কিছুমান প্ৰাচীন হস্তলিপিও পোৱা যায় য'ত ইয়াৰ সংস্কৃতিৰ কথা উল্লেখ আছে। ইয়াৰ কিছুমান প্ৰশিক্ষকৰ মতে তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষ সকলে সদায় মৌখিকভাৱেহে এই শিক্ষা প্ৰদান কৰিছিল যাতে কোনো ভুল ব্যক্তিৰ হাতলৈ এই বিদ্যা গৈ সমাজৰ অনিষ্ট হ'ব নোৱাৰে। মায়ঙৰ তান্ত্ৰিক সকলৰ মতে তেওঁলোকে বিভিন্ন ধৰণৰ তন্ত্ৰ-মন্ত্ৰৰ বিদ্যা জানিলেও প্ৰকৃতিক কেতিয়াও নিজৰ আয়ত্বলৈ আনিব নোৱাৰে।  যেনে, বতৰ পৰিবৰ্তন,বানপানী গৰাখহনীয়া ৰোধ ইত্যাদি।

                 মায়ঙৰ এই ক'লা যাদুৰ সত্যসত্যতা প্ৰমাণ কৰিবলৈ বহুতো বিশেষজ্ঞই চেষ্টা চলায় যদিও তেওঁলোকে কোনো এক নিৰ্দিষ্ট সিদ্ধান্তত উপনীত হ'ব পৰা নাই। তেওঁলোকৰ মতে ই সহজে বিশ্বাসযোগ্য নহয় যদিও সম্পূৰ্ণ ৰূপে ইয়াক অবিশ্বাসো কৰিব নোৱাৰি। বিশেষজ্ঞসকলৰ মতে মায়ঙৰ এই বিদ্যাক সংৰক্ষণ কৰা উচিত যাতে ভাৰতৰ লগতে পৃথিৱীৰ বিভিন্ন লোকে ভাৰতৰ বিভিন্ন ধৰণৰ সংস্কৃতিৰ কথা গম পায়। তেওঁলোকৰ মতে এই বিদ্যাত কিছু পৰিমাণে বৈজ্ঞানিক ভিত্তিও আছে যাক কিছু পৰিমাণে অধ্যয়ন কৰাও সম্ভৱ।

                 মায়ঙৰ এই যাদু বিদ্যা সমূহক সংৰক্ষণ কৰি এটা সংগ্ৰহালয়ও স্থাপন কৰা হৈছে, যিটো সংগ্ৰহালয় গুৱাহাটীত অৱস্থিত।এই কাহিনী সমূহৰ বাবে মায়ঙলৈ বিভিন্ন সময়ত বিভিন্ন ধৰণৰ পৰ্যটকৰ আগমন ঘটে আৰু ইয়াৰ সংস্কৃতিৰ বিষয়ে জানিবলৈ চেষ্টা কৰে।

               মায়ঙৰ নিচিনা ভাৰতৰ আন কিছুমান ঠাইতো ক'লা যাদুৰ ব্যৱহাৰ দেখিবলৈ পোৱা যায়। সেই ঠাই সমূহ হৈছে উৰিষ্যা, কেৰেলা, উত্তৰ প্ৰদেশ, হাইদৰাবাদ, কলিকতা ইত্যাদি।



উৎস: ইন্টাৰনেট, ইউটিউবত থকা 'মায়ং- লেণ্ড অফ ব্লেক মেজিক' ভিডিঅ'।


লিজা ঠাকুৰীয়া, প্ৰথম ষাণ্মাসিক, যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ

পৰ্য্যটন আৰু কিছু অনুভৱ

 পৰ্য্যটন আৰু কিছু অনুভৱ


 "অসম আমাৰ ৰূপহী, গুনৰো নাই শেষ ,

 ভাৰতৰে পূৰ্ব দিশত সূৰ্য্য উঠা দেশ"।

  সঁচাকৈ,  আমাৰ অসমখন প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্যৰে ভৰা এখন মনোৰম ৰাজ্য । বাৰেৰহনীয়া কৃষ্টি-সংস্কৃতিৰ মিলনভূমি আমাৰ ৰাজ্যখন সকলো ফালৰ পৰাই চকুত লগা । বিভিন্ন জাতি-জনগোষ্ঠীৰ সংমিশ্ৰণত গঢ় লৈ উঠা আমাৰ সাংস্কৃতিক পথাৰখনত অন্য এক মাদকতা আনি দিছে আমাৰ ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰ সমূহে। 

 


  পৃথিৱী বিখ্যাত এশিঙীয়া গঁড় অসমৰ এক জাতীয় সম্পদ। যাৰ বাবেই কাজিৰঙা অভয়াৰণ্য বিশ্ববাসীৰ পৰিচিত । অতীতৰ আহোম ৰাজত্বকালৰ বহু আপুৰুগীয়া সম্পদ আমাৰ ৰাজ্যখনৰ বিভিন্ন ঠাইত এতিয়াও বিৰাজমান ।  ৰংঘৰ, কাৰেংঘৰ , তলাতলঘৰ আদিৰ উপৰিও জয়দৌল, শিৱদৌল আদিৰ লগতে সেইসময়ৰ এনে বহু মঠ-মন্দিৰ আছে, যিবোৰ সঁচাকৈ চাবলগীয়া। 

    ইয়াৰোপৰি বৰপেটাৰ কাঁহ শিল্প, শুৱালকুচিৰ বস্ত্ৰ শিল্প আৰু মাজুলীৰ সত্ৰসমূহৰ লগতে এনে কিছু সম্পদ আছে, যি সমূহে আমাৰ ৰাজ্যখনৰ বহু বাৰ্তা কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছে। এইবিলাকে নিশ্চয় আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰবিন্দু আৰু এনে থলুৱা সম্পদবিলাকে ৰাজ্যখনৰ এক সুকীয়া পৰিচয় দাঙি ধৰাত অৰিহণা যোগাইছে। 

   তৎসত্বেও আমাৰ ৰাজ্যখন এতিয়াও পৰ্য্যটকৰ বাবে আকৰ্ষণীয় কৰি তুলিব পৰা নাই। ভাৰতবৰ্ষৰ চেন্নাই, মুম্বাই, উৰিষ্যা আদি ৰাজ্যলৈ যেনেকৈ পৰ্য্যটকৰ সোঁত বয় ভাৱিলে আচৰিত লাগে। অন্য নালাগে সেইয়া গোৱা, চিকিম আদিৰ লগতে আমাৰ চুবুৰীয়া ৰাজ্য মেঘালয়, অৰুণাচল প্ৰদেশ আদি সৰু সৰু ৰাজ্যবোৰে যেনেকৈ পৰ্য্যটকক আকৰ্ষণ কৰিব পাৰিছে, আমি তেনেকৈ পৰা নাই বুলি কলেও হয়তো বেয়া কোৱা নহব । পৰ্য্যটনৰ নামত এটা বিভাগ থকাৰ লগতে চৰকাৰৰ মন্ত্ৰী পৰ্যায়তো এটা দপ্তৰ থকাৰ পিছতো আমি কিন্তু এইক্ষেত্ৰত আগবাঢ়িব পৰা নাই বা চকুত লগা একো নতুনত্ব আনিব পৰা নাই । পৰ্য্যটনৰ নামত খৰছ কৰা টকাবোৰ আচলতে কলৈ যায়, সেইয়াহে ভাবিৱলগীয়া । কেৱল নামী-দামী চিত্ৰতাৰকাৰে চকুত লগা বিজ্ঞাপন আৰু উন্নয়নৰ নামত হিতাধিকাৰী সৃষ্টি কৰিলেই এখন ৰাজ্য উন্নত নহয়, দুৰদৃষ্টিসম্পন্ন চিন্তাধাৰা , পৰিকল্পিত আঁচনি আৰু বিজ্ঞানসন্মত দীর্ঘম্যাদী ব্যবস্থা অবিহনে ই কেতিয়াও বাস্তৱায়িত নহয় । 

   সেয়ে চৰকাৰ আৰু পৰ্য্যটন বিভাগটোক আহ্বান জনাওঁ বিভাগটোৰ প্ৰতি দায়িত্বসহকাৰে কাৰ্য্য সম্পাদন কৰি ৰাজ্যখনৰ থলুৱা সম্পদসমূহক বিশ্বত পৰিচয় কৰাই দিয়াৰ ক্ষেত্ৰত পৰ্য্যটকক আকৰ্ষণ কৰিব পৰাকৈ কিবা কিছু কৰি দেখুৱাওঁক। এখন ৰাজ্যৰ পৰ্য্যটনৰ উন্নতি মানে ব্যৱসায় বাণিজ্যৰ উন্নতি হোৱা, যাৰ ফলত ৰাজ্যৰ কৰ্মসংস্থাপনহীন বহুলোক উপকৃত হোৱাৰ লগতে নিবনুৱা সমস্যাৰ সমাধানৰ ক্ষেত্ৰত কিছু হ'লেও বৰঙণি আগবঢ়োৱা হব যেন অনুমান হয় । 


             ঋত্বিজ ঠাকুৰ

    যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ।

জনপ্ৰিয় ধাৰাবাহিক বেহাৰবাৰী আউটপোষ্টৰ ২৫০০ খণ্ড অতিক্ৰম

 


সেইদিনা আছিল ২০১৩ চনৰ কোনোবা এটা দিন। ৰেঙনি টিভিৰ জৰিয়তে সম্প্ৰচাৰ আৰম্ভ হৈছিল বৰ্তমান সময়ৰ আটাইতকৈ জনপ্ৰিয় অসমীয়া ধাৰাবাহিক বেহাৰবাৰী আউটপোষ্টৰ। সম্প্ৰচাৰৰ প্ৰথম দিনাখনৰ পৰাই এই ধাৰাবাহিকখনৰ মই এজন নিয়মীয়া দৰ্শক আছিলোঁ। আৰম্ভণিৰ সময়ত মই এজন হাইস্কুলীয়া ছাত্ৰ, হয়টো ষষ্ঠ/ সপ্তম শ্ৰেণীমানত অধ্যয়ন কৰি আছিলোঁ। সন্ধিয়া ৭:৩০ বজাৰ লগে লগেই মা- দেউতা আৰু মই একেলগে বহি ধাৰাবাহিকখন উপভোগ কৰা আজিও চকুৰ আগত ভাহি আছে। সন্ধিয়া লগাৰ লগে লগেই গাত তত নাইকীয়া হৈছিল এইখন ধাৰাবাহিক চাবলৈ। ধাৰাবাহিক খনৰ প্ৰতিটো চৰিত্ৰ যেন অতিকৈ আপোন হৈ পৰিছিল। অ.চি. সাগৰ ফুকনৰ পৰা SI প্ৰীতম খাৰঘৰীয়ালৈকে , ASI বিজুলী বৰুৱাৰ পৰা DSP মূলাগাভৰুলৈকে তাৰোপৰি লুটুকুন, হৰ ,নেহা , গীৰিন্দ্ৰ সকলো যেন আমাৰ পৰিয়ালৰ একো একোজন সদস্য তেনেকুৱা অনুভৱ হৈছিল। 

    বৰ্তমান সময়তো বিশেষকৈ কেকে,মোহন, মুকুটা, মণি, বসুমতাৰী ছাৰ, কমল ,ৰাকেশ, বাইলুং, সুস্মিতা, গাৰ্গ দা এইসকলক বেহাৰবাৰীত কেতিয়াবা নেদেখিলে মনটো বেয়া হৈ পৰে। ধাৰাবাহিকৰ খনৰ লগত যেন আমাৰ এক আবেগিক সম্পৰ্ক জড়িত হৈ আছে কেতিয়াবা তেনে অনুভৱ হয়। 

    কে কেৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰা সিদ্ধাৰ্থ শৰ্মাৰ সাৱলীল অভিনয়ে শিশুৰ পৰা বয়োজেষ্ঠলৈকে সকলোকে যথেষ্ট আকৰ্ষিত কৰে। তেওঁৰ অভিনয়ৰ মাজত ফুটি উঠে বৰ্তমান সমাজ জীৱনৰ কিছুমান গুৰুত্বপূৰ্ণ চিন্তা। 

    ধাৰাবাহিক খনৰ এটা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ চৰিত্ৰ হৈছে মোহন। জনপ্ৰিয় অভিনেতা দ্বীপজ্যোতি কেওঁটে এই চৰিত্ৰটোত অভিনয় কৰিছে। চৰিত্ৰটোৰ জৰিয়তে দ্বীপজ্যোতি কেওঁটে ধাৰাবাহিক খনৰ প্ৰত্যেকজন দৰ্শকৰ মনত সাঁচ বহুৱাবলৈ সক্ষম হৈছে। তেওঁৰ সুন্দৰ অভিনয়ে ধাৰাবাহিক খনক এক অন্য মাত্ৰা প্ৰদান কৰিছে।

    কেকে, মোহনৰ লগতে SI ৰ প্ৰীতম খাৰঘৰীয়াৰ চৰিত্ৰত প্ৰীতম বৰুৱা, DSP মূলা গাভৰুৰ চৰিত্ৰত বিশিষ্ট অভিনেত্ৰী নিশিতা গোস্বামী, বসুমতী বিউটী বাইলুংৰ চৰিত্ৰত চুমকী কছাৰী, ৰাকেশৰ চৰিত্ৰত ৰিন্টু বৰা,পোৰোষোত্তম গাৰ্গৰ চৰিত্ৰত জনপ্ৰিয় অভিনেতা অংশুমান ভূঞা আদিৰ সুন্দৰ অভিনয়ে ধাৰাবাহিক খনক অন্য মাত্ৰা প্ৰদান কৰিছে।

    ইতিমধ্যে বেহাৰবাৰী আউটপোষ্ট ধাৰাবাহিকখনে ২৫০০ টা খণ্ড সম্পূৰ্ণ কৰি এক নতুন ইতিহাস ৰচনা কৰিলে। এইখনেই হয়টো উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলৰ প্ৰথমখন ধাৰাবাহিক যিয়ে ধাৰাবাহিকতা অক্ষুণ্ণ ৰাখি প্ৰায় ১০ বছৰ দিন শ্ৰেষ্ঠত্ব বজাই ৰাখিবলৈ সক্ষম হৈছে। 

    ধাৰাবাহিক খনৰ মূল ব্যক্তি বিশিষ্ট পৰিচালক ৰাজেশ ভূঞা দেৱৰ সৃষ্টিশীলতাৰ উৎকৃষ্ট নিদৰ্শন এইখন ধাৰাবাহিক। মনোজ শইকীয়াৰ সুন্দৰ পৰিচালনাই ধাৰাবাহিকখনক এক অন্য মাত্ৰা প্ৰদান কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। পল্লৱ পৱন বৰাৰ সুন্দৰ লিখনিৰে পৰিৱেশত ধাৰাবাহিকখনৰ খণ্ডসমূহে সমাজলৈ একোটাকৈ সুন্দৰ বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰে যিয়ে ধাৰাবাহিক খনৰ প্ৰতি দৰ্শকসকলক অধিক আগ্ৰহী কৰি তোলে।

    

 


   বেহাৰবাৰী আউটপোষ্টৰ সমূহ পৰিয়ালবৰ্গলৈ এই লিখনিৰ জৰিয়তে আন্তৰিক শুভেচ্ছা জ্ঞাপন কৰিছোঁ আৰু আশা ৰাখিছোঁ যাতে ধাৰাবাহিক খন আৰু বহুদূৰ  আগুৱাই যায়।

      ধনাত্মকভাৱে শেষত এটা কথাই কও ধাৰাবাহিকখনৰ খণ্ডসমূহ যেন কেতিয়াও ৰাজনীতিকৰণ নকৰে কাৰণ বিভিন্ন শ্ৰেণীৰ বিভিন্ন দৰ্শকে দিনটোৰ কাম কাজ শেষ কৰি অকণমান আমোদৰ বাবে বেহাৰবাৰী আউটপোষ্ট ধাৰাবাহিকখন উপভোগ কৰে। বৰঞ্চ অতীজৰে পৰা ধাৰাবাহিকখনে সামাজিকভাৱে সচেতন হৈ যিধৰণে অভিনয়ৰ জৰিয়তে ৰাইজৰ কণ্ঠ হৈ মাতমাতি আহিছে অনাগত দিনটো যদি এনেদৰেই আগুৱাই গৈ থাকে নিশ্চিতভাৱে ২৫০০ কিয় এই ধাৰাবাহিকখনে সফলতাৰে ৫০০০ খণ্ড অতিক্ৰম কৰিবলৈ সক্ষম হ'ব।


:হীৰকজ্যোতি বৰুৱা।

                                                                   .........................



সোণালী সপোনবোৰ ভঁৰাললৈ

 


এই সময় প্ৰকৃতিয়ে শীতৰ কোলাত  মুখ গুঁজি শান্তিৰ টোপনি মৰাৰ, যেন বছৰৰ সকলো দুখ- ভাগৰ সামৰি নিটাল মাৰিব নিদ্ৰাত বসুন্ধৰা। আকৌ নীল আকাশ ভেদি দূৰ দিগন্তৰ পৰা মেলা পাতিবলৈ এইয়া পৰিভ্ৰমী পক্ষীৰ আগমনৰ সময়। আৰু এই সময় অসমৰ কৃষকসকলৰ সপোনবোৰ সোণালী হৈ মৃদু চেঁচা বতাহৰ স'তে নাচি গীত গোৱাৰ।
হয় এই সময় খেতিয়ক সকলৰ, যিয়ে কপালৰ ঘাম মাটিত পেলাই সোণগুটি সিঁচিছিল তাৰে এতিয়া ফল অহংকাৰ কৰি নাচি উঠিছে পথাৰে- পথাৰে । অসমৰ ৮৫ শতাংশ লোক গ্ৰাম্যাঞ্চলৰ বাসিন্দা আৰু তাৰে পৰা ৭০ শতাংশ লোকৰ জীৱন নিৰ্ভৰশীল কৃষিৰ ওপৰত। এই খেতিয়ক সকলক লৈ কত কিমান যে কাহিনী। গাঁৱলীয়া চহা জীৱনৰ ছবিবোৰে প্ৰতিজন প্ৰকৃতিপ্ৰেমিক যে আকৰ্ষণ কৰে সেয়া একেবাৰে ধুৰূপ। চহৰৰ যান্ত্ৰিকতাৰ পৰা আঁতৰি থকা গঞাসকলে বিহু গীতত প্ৰকাশ কৰে নিজৰ গাঁৱলীয়া জীৱনৰ সহজ - সৰল জীৱন প্ৰণালীৰ কথা -
" আমি গাঁৱলীয়া ঘোপ মৰা 
এন্ধাৰ ৰাতি
গেলা ডাৱৰীয়া পিছল বাট
য'তে শুনো ঢোলৰ মাত
য'তে শুনো পেঁপাৰ মাত
গুৰু- গোঁসাই নাথাকে গাত"
সঁচাকৈয়ে, বিহুগীত তথা লোকসংগীত হৈছে এই লোকসকলৰ জীৱনৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংগ, যাৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ কৰিব পাৰি মনৰ প্ৰতিটো আৱেগ- অনুভূতি ।
 সৰল মনৰ এই খেতিয়কসকলৰ কৃষি কাৰ্য আৰম্ভ হয় ব'হাগ মাহৰে পৰা, যেতিয়া গৰু গা ধুৱাই সাজু কৰা হয় পথাৰ শস্য শ্যামলা কৰিবলৈ । বিহু গীতৰ তালে- তালে নাঙলৰ ফালে ভেদি যায় বসুমতীৰ বুকু আৰু হাতত কঠিয়া লৈ  ডেকা গাভৰু নামি পৰে পথাৰত । আৰু তাতে সোমাই থাকে অনাবিল আনন্দ, য'ত ভুঁই ৰোৱা গাভৰু জাকৰ হাঁহিত প্ৰকৃতিও  প্ৰাণ চঞ্চলা হৈ পৰে । সেই সেউজীয়া সপোনে সময়ৰ বাট বাই সোণালী আভাৰে জিলিকি উঠে চৌদিশে আৰু হালি- জালি, হাঁহি- হাঁহি সঁহাৰি জনাই কৃষকৰ মনৰ প্ৰতিটো কথাৰ, আশাৰ। আৰু এতিয়া এই কথোপকথনৰে সময়, বুকু উজাৰি বিহুগীতৰ কলি আওৰাই পথাৰত দাৱনি। দূৰৰ পৰা হাতত বিৰিয়া লৈ ধান আনিব যোৱা  চেনায়ে সেয়া শুনি  প্ৰত্যুত্তৰ দিব বিহুগীতেৰে আকৌ দাৱনীৰূপী তেওঁৰ চেনেহীজনীক -
" পকা ধান পথাৰত
অ' ভণিটী ৰহেদৈ
ধানে দাই আছিলা
হাততে কাঁচি খন লৈ
মইনো গৈ ওলালো
হাততে বিৰিয়াখন লৈ
জুমি- জুমি চালা
বিৰিণাৰ আঁৰতে ৰৈ"

বিহুগীতৰ মিঠা সুৰত, দাৱনীৰ কোমল হাতৰ পৰশত ধাননিয়েও যেন  পাহৰি যায় কাঁচিৰ কঠোৰ আঘাত। শীতৰ কুঁৱলীত শুই পৰা ধাননি আকৌ নাচি উঠে ৰ'দৰ পৰশত আৰু প্ৰতিবাৰে লক্ষ্য প্ৰাপ্তি হেপাঁহত মৰা  খেতিয়কৰ হাঁহিৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাই  মূৰ দুপিয়াই অভিনন্দন জনাই। গধূলি ঘৰমুৱা পক্ষীৰ গীতৰ লহৰত নাচি- নাচি সোণগুটি  পায়হি গৃহস্থৰ পদূলি, য'ত ধূপ বন্তিৰে আদৰণি জনায় নতুন আলহীক আৰু খালী হৈ থকা ভঁৰাল পূৰ কৰি কৃষকৰ বুকু ভৰাই তোলে এই সোণগুটি বোৰে। হয় এইয়া সময় সোণগুটি খেতিয়কৰ সোণালী সপোন হৈ ভঁৰাল  সোমোৱা । যিয়ে আকৌ এবাৰ গঞা ৰাইজলৈ লৈ আহে ভোগৰ বতৰা।


অৰূপ জ্যোতি দাস
প্ৰথম ষান্মাসিক
যোগাযোগ আৰু সাংবাদিকতা বিভাগ
গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়



ৰং (Book Review)

ঔপন্যাসিক শৰ্মিষ্ঠা প্ৰীতমৰ উপন্যাস "ৰং” ।  প্রান্তিক'ৰ পৃষ্ঠাত ধাৰাবাহিকভাৱে প্ৰকাশিত উপন্যাসখনে মানুহৰ জীৱনত সপোন, আত্মবিশ্বাস, ই...